Το πρώτο διαδραστικό σινεμά της Ελλάδας Cinema Alive επιστρέφει για να ξανά μετατρέψει το City Drive-in σε ένα Horror Drive-in theme event με αφορμή το Halloween για τρεις μοναδικές παραστάσεις και προσκαλεί όλους τους λάτρεις των ταινιών τρόμου σε μια πρωτόγνωρη εμπειρία με πολύ σκοτάδι και ειδικά εφέ .

Σκηνικά βγαλμένα από θρίλερ, 50 ηθοποιοί, jump scares, ειδικά εφέ, θεματικό μενού και cocktails περιμένουν 29-31 Οκτωβρίου στον Ελληνικό Κόσμο - Lunar Space για να ζήσουν οι συμμετέχοντες την απόλυτη εμπειρία τρόμου μέσα από την ασφάλεια του αυτοκινήτου τους. 

Τρεις ταινίες τρόμου που η κάθε μια άφησε την δική της κληρονομιά:

Παρ, 29/10, 21:00
The Exorcist | Ο Εξορκιστής (1973) 
 
Σαβ, 30/10, 21:00
It Chapter Two | Το αυτό: Κεφάλαιο 2  

Κυρ, 31/10, 21:00
Train to Bussan | Busanhaeng  
 
Ο βασικός σκοπός του CINEMA ALIVE είναι να κάνει τον θεατή κομμάτι της ταινίας. Τα Immersive Events αποτελούν την απόλυτη τάση του 21ου αιώνα, στον χώρο της ψυχαγωγίας διεθνώς.

Πρόσθετες πληροφορίες:

• Σκηνοθετική επιμέλεια: Θοδωρής Ελευθεριάδης
• Παραγωγή: Too Many Rules & Cinema Alive.
• Η είσοδος επιτρέπεται σε άτομα άνω των 16ετών
• Η είσοδος απαγορεύεται σε άτομα με:

Καρδιακά προβλήματα.
Επιληψία.
Εγκυμονούσες.

Αλλαγές σε ισχύ από την Παρασκευή 29 Οκτωβρίου στο emvolio.gov.gr. 

Όπως ανακοίνωσε κατά την ενημέρωση διαπιστευμένων συντακτών για το Εθνικό Σχέδιο εμβολιαστικής κάλυψης κατά της COVID-19 ο Γενικός Γραμματέας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας Μάριος Θεμιστοκλέους, πλέον αναγράφεται δίπλα από το εμβολιαστικό κέντρο το είδος του εμβολίου που διενεργείται.

Όσον αφορά στη δυνατότητα για να κλείσουν το επόμενο ραντεβού για εμβολιασμό όσοι εμβολιάστηκαν με το εμβόλιο της Johnson & Johnson, ο κ. Θεμιστοκλέους ενημέρωσε πως η πλατφόρμα πρόκειται να ανοίξει την Παρασκευή 5 Νοεμβρίου. Σημειώνεται ότι τα άτομα που θα προχωρήσουν σε ραντεβού για τη δεύτερη δόση, θα μπορούν να εμβολιαστούν είτε με  Johnson&Johnson, είτε mRNA εμβόλιο, Pfizer αρχικά, ενώ στη συνέχεια θα μπορεί να γίνεται και με Moderna.

Το έργο Synthesis, μια νέα εικαστική επιτελεστική εγκατάσταση μακράς διάρκειας σε σύλληψη, σχεδιασμό και επιμέλεια της χορογράφου Τζένης Αργυρίου και του εικαστικού Βασίλη Γεροδήμου, έρχεται στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στις 29, 30 και 31 Οκτωβρίου 2021. Το έργο, ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, παρουσιάζεται στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. 

Πάνω από 30 καλλιτέχνες από όλο το φάσμα των παραστατικών και των εικαστικών τεχνών με τη συμμετοχή σπουδαστών της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της ΕΛΣ συμπράττουν στη δημιουργία ενός έργου μακράς διάρκειας που συσχετίζει τις περίπλοκες διαδικασίες του εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα με την ίδια τη δημιουργία ενός πολυσύνθετου συλλογικού καλλιτεχνικού εγχειρήματος. 

To έργο δημιουργήθηκε μέσα από ιστορική και καλλιτεχνική έρευνα πολλών μηνών, παρουσιάζεται στη διάρκεια των τριών ημερών που παραπέμπουν εννοιολογικά στα τρία στάδια της Επανάστασης (μέθη του αρχικού ξεσπάσματος, εσωστρέφεια των επόμενων χρόνων, «κόπωση» της όψιμης περιόδου) και αποτελεί μια νέα ανοιχτού τύπου συλλογική «ανάγνωση» της επανάστασης.

Στη διάρκεια των τριών ημερών παρουσίασης του Synthesis στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, ο θεατής θα έχει τη δυνατότητα να κινηθεί μέσα στην εγκατάσταση, να παρακολουθήσει από διαφορετικές γωνίες θέασης διαφορετικές προσεγγίσεις, να καθορίσει τον χρόνο παραμονής του, να κάνει τη δική του σύνθεση και εντέλει να βιώσει θραύσματα της Επανάστασης στο «εδώ και τώρα».

Οι ώρες εισόδου κοινού στο Synthesis έχουν ως εξής: 19.30 (Παρασκευή), 12.00, 16.00, 19.30 (Σάββατο), 12.00, 16.00 (Κυριακή). H κάθε ζώνη παρουσίασης του έργου διαρκεί περίπου τρεις ώρες. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Το έργο Synthesis είναι μια εικαστική επιτελεστική εγκατάσταση μακράς διάρκειας (περφόρμανς-εγκατάσταση) που καταπιάνεται με την πολυσύνθετη έννοια της Επανάστασης. Οι περίπλοκες συνθήκες της οργάνωσης και διεξαγωγής της Επανάστασης, συμφωνίες, συνεργασίες, αντιφάσεις, ρήξεις, ανατροπές, αβεβαιότητες και υπερβάσεις, συσχετίζονται με τη δημιουργία ενός πολυσύνθετου συλλογικού καλλιτεχνικού εγχειρήματος, μιας παρτιτούρας που εμπλέκει συντελεστές από τις εικαστικές, τις παραστατικές τέχνες και τις κοινωνικές επιστήμες.

Η μεταμόρφωση της Εναλλακτικής Σκηνής σε χώρο εργοταξίου, όπου τα όρια μεταξύ «παρασκηνίου» και «προσκηνίου» γίνονται διαπερατά, αναδεικνύει τη σημασία των αόρατων σταδίων της καλλιτεχνικής έρευνας, τα οποία δεν ακολουθούν μια αυστηρά γραμμική πορεία, ώστε να μετακινηθούμε από μια μονοδιάστατη, στατική και διδακτική αφήγηση της Ελληνικής Επανάστασης σε μια προσωπική, πολλαπλή και εμβυθιστική ανάγνωσή της.

Οι επιμελητές, στην αρχική σύλληψη του έργου τον Οκτώβριο του 2020, συμπεριέλαβαν μια μεγάλη ομάδα συντελεστών από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους και επιστημονικά πεδία. Έτσι, συστάθηκε μια «ομάδα ανάγνωσης» που βασίστηκε σε μια συλλογική διαδικασία ιστορικής και καλλιτεχνικής έρευνας η οποία ξεκίνησε με μια σειρά συζητήσεων όπου ιστορικοί και ερευνητές παρουσίασαν αρχεία, τεκμήρια, επιστολές, ποιήματα, γκραβούρες κλπ., αναδεικνύοντας διαφορετικές πλευρές της Ελληνικής Επανάστασης και θέτοντας ένα πλήθος ερωτημάτων (καθημερινή ζωή, οικονομική διαχείριση, διαφθορά, ταυτότητα κλπ.). 

Με πρωταρχική συνθήκη την αδυναμία να «εξαντλήσουμε» την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, οι συντελεστές οικειοποιήθηκαν κάποια κομμάτια από αυτές τις προτεινόμενες πηγές και ανέλαβαν να δημιουργήσουν ένα ή περισσότερα «θραύσματα», δηλαδή αποσπασματικές αφηγήσεις που συνθέτουν τη δική τους εικόνα χωρίς να ακολουθούν μια κοινή λογική ή μέθοδο.

Όλα αυτά τα διαφορετικά κομμάτια της δημιουργίας συντίθενται σε ένα μεγαλύτερο «σκορ» (score), ή παρτιτούρα, που ενεργοποιείται με τους συντελεστές να υπερβαίνουν τα όρια της πρακτικής τους και να συμμετέχουν στο σύνολο των δράσεων, ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους, δημιουργώντας μια ανοιχτού τύπου συλλογική ανάγνωση της Επανάστασης.

Αυτή η παρτιτούρα ενσωματώνει την εικαστική εγκατάσταση και την περφόρμανς μεγάλης διάρκειας σε νέο συλλογικό σώμα που «απελευθερώνει» ιστορικά τους καλλιτέχνες από αυστηρές καλλιτεχνικές συμβάσεις. Με τη σειρά του, ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει από διαφορετικές γωνίες θέασης, να καθορίσει τον χρόνο παραμονής του και εντέλει να κάνει τη δική του σύνθεση.

Στο Synthesis, η συνεχής μεταμόρφωση της εγκατάστασης ορίζει το έργο όχι μόνο χωρικά, δηλαδή ως προς τον χώρο ενεργοποίησης των επιτελεστικών θραυσμάτων, αλλά και από την άποψη της χρονικότητάς του. Χρονικά, αυτή η διαδικασία παραπέμπει σε τρία στάδια τα οποία αντιστοιχούν στις τρεις ημέρες που παρουσιάζεται το Synthesis στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ: η πρώτη μέρα αποδίδει τη μέθη του αρχικού ξεσπάσματος της Επανάστασης, η δεύτερη εξετάζει την εσωστρέφεια των επόμενων χρόνων και η τρίτη μας οδηγεί στην «κόπωση» της όψιμης περιόδου. Όσοι συμμετέχουν στο Synthesis δεν παρουσιάζονται ως μεμονωμένοι ήρωες απογυμνωμένοι από αμφιβολίες, επιθυμίες και ανάγκες, αλλά περνούν μέσα από διάφορα στάδια.
Τέλος, η ίδια η δομή της εγκατάστασης αποτελείται από θραύσματα, κομμάτια σκηνικών που έχουν χρησιμοποιηθεί σε παραγωγές όπερας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο παρελθόν και, μέσα από αυτή τη χειρονομία, αποκτούν μια νέα ταυτότητα. Κάτω από διαφορετικές παραμέτρους, οι Έλληνες αγωνιστές χρησιμοποιούν επίσης υλικά που βρίσκουν γύρω τους για να φτιάξουν αυτοσχέδια όπλα και σημαίες. Μάλιστα, τα κύρια χρώματα της εγκατάστασης παραπέμπουν στις πρώτες σημαίες των επαναστατών. Η «ανασκαφή» των υλικών από την αποθήκη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής δείχνει μια πρόθεση ενδοσκόπησης και επαναδιαπραγμάτευσης της ταυτότητάς μας και του συστήματος στο οποίο δρούμε, αντιλαμβανόμενοι ότι οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας και αφήγησης εξαρτάται από την «υλικότητα» που έχουμε στη διάθεσή μας. 
 
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία παραγωγής του Synthesis μπορείτε να επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα του έργου η οποία περιλαμβάνει συνεντεύξεις, ηχητικά αποσπάσματα, βίντεο, καθώς και φωτογραφίες με το ψηφιακό αποτύπωμα της ιστορικής και καλλιτεχνικής έρευνας. 

photo: Μπάμπης Μακρίδης

Σε πληρωμές προχωρά ο Οργανισμός Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΟΠΕΚΑ).

Συγκεκριμένα, σήμερα, Παρασκευή 29 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθούν οι εξής καταβολές:

• 72 εκατ. ευρώ θα καταβληθούν σε 172.000 δικαιούχους για αναπηρικά επιδόματα (αναπηρικά και διατροφής).
• 50 εκατ. ευρώ θα καταβληθούν σε 230.609 δικαιούχους για Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
• 33 εκατ. ευρώ θα καταβληθούν σε 271.321 δικαιούχους για επίδομα στέγασης.
• 13,2 εκατ. ευρώ θα καταβληθούν σε 13.141 δικαιούχους για επίδομα γέννησης.
• 11,3 εκατ. ευρώ θα καταβληθούν σε 35.000 δικαιούχους για επιδόματα ανασφάλιστων υπερηλίκων.
• 15 εκατ. ευρώ θα καταβληθούν σε 80.000 δικαιούχους ως συνεισφορά του Δημοσίου σε δάνεια του Προγράμματος «ΓΕΦΥΡΑ», (λόγω COVID-19).
• 200.000 ευρώ θα καταβληθούν σε 360 δικαιούχους για επίδομα αναδοχής.
• 323.180 ευρώ θα καταβληθούν σε 876 δικαιούχους για επίδομα στεγαστικής συνδρομής.
• 228.040 ευρώ θα καταβληθούν σε 6.476 δικαιούχους για επίδομα ομογενών-προσφύγων.
• 72.610 ευρώ θα καταβληθούν σε 91 δικαιούχους για έξοδα κηδείας ανασφάλιστων.
• 250.000 ευρώ θα καταβληθούν σε 3.200 δικαιούχους ως συνεισφορά του Δημοσίου σε δάνεια (προστασία κύριας κατοικίας)

Σαν σήμερα 29 Οκτωβρίου, το 2019 o Εd Sheeran κέρδισε τον τίτλο του πλουσιότερου διάσημου άνδρα κάτω των 30 ετών στη Μεγάλη Βρετανία, όπως αποτυπώθηκε στην περίφημη ετήσια «Britain’s Rich List».

Η περιουσία του νεαρού καλλιτέχνη-φαινομενο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ξεπερνούσε τα 170 εκατομμύρια δολάρια στη διάρκεια του έτους, ποσό που αντιστοιχεί στο διπλάσιο περίπου της περιουσίας του Sheeran ένα χρόνο νωρίτερα.

Στον κατάλογο με τους πλουσιότερους αστέρες κάτω των 30 ετών, τη δεύτερη θέση καταλάμβανε ο ηθοποιός Daniel Radcliffe που ενσάρκωσε τον Harry Potter στη μεγάλη οθόνη, ενώ το προνόμιο της τρίτης θέσης απολάμβανε το πρώην μέλος των Οne Direction και solo τραγουδιστής Harry Styles.

Νέες υπηρεσίες προστέθηκαν στην τηλεφωνική γραμμή 1555, με στόχο την βελτίωση της εξυπηρέτησης των πολιτών κατά την επικοινωνία  και τις συναλλαγές τους με το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Πιο συγκεκριμένα, μετά τις υπηρεσίες του ΕΦΚΑ, του ΟΑΕΔ και του ΟΠΕΚΑ, προστέθηκαν στο Ενιαίο Τηλεφωνικό Κέντρο και οι υπόλοιποι φορείς και υπηρεσίες του υπουργείου, δηλαδή:

• Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ)
• ΕΡΓΑΝΗ
• Θέματα Κοινωνικής Αλληλεγγύης
• Θέματα Κοινωνικής Ασφάλισης
• Εργασιακά Θέματα και Προγράμματα Απασχόλησης/Κατάρτισης
• Θέματα Ισότητας και Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής
• Γραμμή για τη βία κατά των γυναικών

Ειδικά όσον αφορά στα θέματα του ΣΕΠΕ, επισημαίνεται ότι οι καταγγελίες περί μη τήρησης της εργασιακής νομοθεσίας δεν θα τυγχάνουν χειρισμού από το front office του 1555, αλλά θα προωθούνται αμέσως στους Επιθεωρητές Εργασίας που θα τις εξετάζουν και θα τις διαχειρίζονται.

Επίσης, όσον αφορά στη Γραμμή για τη βία κατά των γυναικών (15900) θα δίνεται η δυνατότητα επικοινωνίας και μέσω του 1555. Το 1555 όμως θα διαβιβάζει αμέσως την κλήση στους ειδικούς επιστήμονες που ασχολούνται ούτως ή άλλως με τα θέματα αυτά.

Σημειώνεται ότι οι νέες υπηρεσίες θα λειτουργήσουν δοκιμαστικά για μικρό χρονικό διάστημα (ώστε να αντιμετωπιστούν τυχόν προβλήματα) και στη συνέχεια το Ενιαίο Τηλεφωνικό Κέντρο  θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία.

Υπενθυμίζεται ότι το 1555 λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. Οι πολίτες μπορούν να καλούν χωρίς χρέωση και με ελάχιστο χρόνο αναμονής για να ζητήσουν πληροφορίες, να υποβάλλουν αιτήματα και να ενημερωθούν για τις εκκρεμείς υποθέσεις τους. 

Η αγαπημένη, αλλόκοτη φαμίλια επανέρχεται στους κινηματογράφους με τη συνέχεια κινουμένων σχεδίων «Η Οικογένεια Άνταμς 2» . 

Σε αυτήν την ολοκαίνουρια ταινία, οι Άνταμς μπερδεύονται ξανά σε περιπέτειες και βρίσκονται μπλεγμένοι σε ξεκαρδιστικά σκηνικά, με κάθε είδους ανυποψίαστο χαρακτήρα που θα βρουν στο διάβα τους. Παραμένοντας πάντα πιστοί στη μακάβρια φύση τους, τα μέλη της οικογένειας Άνταμς κουβαλάνε όπου κι αν βρεθούν τη σκοτεινιά και την εκκεντρικότητά τους, με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα.

Οι γονείς της φαμίλιας, η Μορτίσια και ο Γκόμεζ, νιώθουν απογοητευμένοι που έχουν παραμελήσει τα παιδιά τους, τα οποία μεγαλώνουν παρακάμπτοντας τα οικογενειακά δείπνα και απασχολούνται μόνο με μακάβρια παιχνίδια τρόμου. Για να αναθερμάνουν τους οικογενειακούς δεσμούς, αποφασίζουν να μπουν όλοι μαζί στο Στοιχειωμένο τροχόσπιτο και να κάνουν κάτι ανήκουστο, να πάνε οικογενειακές διακοπές! Μάλιστα, θα αφήσουν τη Γιαγιά πίσω στο σπίτι, μόνη της…

Η περιπέτεια που θα ζήσουν θα τους βγάλει από την ασφάλεια του σπιτιού τους και θα τους φέρει σε επαφή με πολλούς ανυποψίαστους χαρακτήρες. Τι θα μπορούσε, ενδεχομένως, να πάει στραβά;

Τα μέλη

Ο περήφανος μπαμπάς Γκόμεζ Άνταμς απολαμβάνει την πλούσια αγάπη της συζύγου του και τις κακίες των παιδιών του. Ο Γκόμεζ είναι μπλαζέ, χαρισματικός και αθεράπευτα αισιόδοξος. Ανεξάρτητα από τα φοβερά σχέδια που μαγειρεύουν τα παιδιά του, αγαπά την οικογένειά του και έχει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του ακόμα και στις πιο ηλιόλουστες μέρες.

Ο θείος Φέστερ είναι ένας καλοπροαίρετος εκκεντρικός, του οποίου οι αντισυμβατικές συνήθειες δημιουργούν χάος όπου κι αν πηγαίνει, αλλά είναι οικογένεια!

Η Γουένσντεϊ, η σαρκαστική ψυχή της οικογένειας, η οποία ζει για να βασανίζει τον ενοχλητικό μικρό αδερφό της τον Πάγκσλεϊ, με έξυπνους και ασυνήθιστους τρόπους. Όταν δεν βασανίζει τον μικρό της αδερφό, η Γουένσντεϊ αποκεφαλίζει τις κούκλες της ή φροντίζει το κατοικίδιο χταπόδι της. Είναι σοφή για την ηλικία της, ξεδιάντροπη και πρόθυμη να κάνει ό, τι χρειάζεται για να προστατεύσει την οικογένειά της, ακόμα και τον μικρό Πάγκσλεϊ. 

Η Μορτίσια είναι η ήρεμη μαμά. Το μητριαρχικό κέντρο της οικογένειας Άνταμς που τους κρατάει όλους ενωμένους. 

Φυσικά, μέλος της οικογένειας είναι και το Πράγμα, ένα εξωπραγματικό χέρι, κάτι ανάμεσα σε αγαπημένο οικογενειακό κατοικίδιο και σε προσωπικό βοηθό. Το Πράγμα είναι εκπληκτικά επικοινωνιακό, παρόλο που δεν μιλάει (είναι μόνο ένα χέρι).

Βασικό μέλος είναι και ο Μπάτλερ. Βαθιά πιστός στην οικογένεια, ειδικά προς τα παιδιά για τα οποία είναι κάτι σαν νταντά, πέρα από τα καθήκοντά του ως μπάτλερ. Ένας άνθρωπος με λίγα λόγια, αυτός ο πανύψηλος γίγαντας μπορεί να έχει μια εκφοβιστική εμφάνιση, όμως διαθέτει ξεχωριστό στυλ και χάρη.

Ο μικρός Πάγκσλεϊ, είναι ένας απειλητικός πιτσιρίκος στην προεφηβεία.  Ένας αδυσώπητος καινοτόμος καταστροφικών gadgets που φιλοδοξεί να γίνει τόσο σκληρός όσο είναι η μεγάλη αδελφή του. Του αρέσει να κλέβει πινακίδες δρόμων, να ανατινάζει εθνικά μνημεία και ειδικεύεται στις κατεδαφίσεις.

Ξεχωριστή παρουσία στην οικογένεια αποτελεί ο ξάδελφος Ιτ, μια επιβλητική φιγούρα με μαύρα γυαλιά και απαράμιλλο στυλ που φέρνει πάντα το πάρτι μαζί του. Παρόλο που η ομιλία του είναι εντελώς ακατανόητη, η οικογένεια δείχνει να τον καταλαβαίνει μια χαρά. 

Η παραγωγή

Οι παραγωγοί και οι συντελεστές ήταν ενθουσιασμένοι για να συστήσουν την αγαπημένη, ανατριχιαστική, μυστηριώδη και τρομακτική οικογένεια σε μια νέα γενιά. Η πρώτη ταινία μίλησε στην καρδιά όχι μόνο των νέων θεατών, αλλά  και των μεγαλύτερων θαυμαστών που έσπευσαν να το απολαύσουν από αγνή νοσταλγία.

Για τη δημιουργία της δεύτερης ταινίας, βοήθησε ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι αγαπούσαν πραγματικά την οικογένεια Άνταμς. Οι σκηνοθέτες κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ιστορία που θα λειτουργούσε σε πολλά επίπεδα και θα ήταν σημαντική. 

Η ομάδα άρχισε να διερευνά το πώς ήταν να χωρίσει μια τόσο στενά συνδεδεμένη οικογένεια και τι μάχες θα είχε να δώσει στον δικό μας κόσμο. Έτσι, χτίστηκε μια ιστορία γύρω από την Γουένσντεϊ, γεμάτη αγωνία, και χιούμορ που θα επικοινωνούσε τη βαθύτερη αγάπη όλων μας να ανήκουμε στους αγαπημένους μας. 

Έτσι, λοιπόν, γράφτηκε ένα επικό, ξεκαρδιστικό και απρόβλεπτο οδικό ταξίδι που είναι ο τέλειος τρόπος για αναδειχθούν οι συγκρούσεις της οικογένειας με τους άγραφους και γραμμένους κανόνες της «κανονικής» ζωής, αλλά και να προκύψουν συναντήσεις με ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον τρόπο ζωής των Άνταμς. Και έτσι μπορούμε να δούμε όλη την παράδοσή τους, καθώς αλληλεπιδρούν με όλους τους διαφορετικούς τύπους ανθρώπων.

Και φυσικά, ενώ η οικογένεια βρίσκεται εκτός σπιτικού, στην ουσία αποκτά άλλο ένα μέλος, το μεταφορικό της μέσο το οποίο είναι μια επέκταση του σπιτιού τους και αποτελεί το απόλυτο μακάβριο σκηνικό.

Η αποξένωση των εφήβων, οι δύσκολη συνύπαρξη εκτός σπιτιού, ο αδηφάγος και συχνά αφιλόξενος κόσμος, η περιέργεια για την επιστήμη, η ανάγκη για εξερεύνηση και οι δεσμοί αίματος, αποτελούν τα βασικά υλικά για κάθε οικογενειακό road trip, ακόμη κι αν πρόκειται για την πιο αλλόκοτη, μακάβρια και ασυνήθιστη οικογένεια του κόσμου. 

Αυτή η περιπέτεια της Οικογένειας Άνταμς, είναι η πιο ευρηματική και η πιο αστεία που έζησαν ποτέ! Και σίγουρα θα την πάρουν μαζί τους στον οικογενειακό τους τάφο!

Πρόσθετες πληροφορίες

• Είδος: Animation
• Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Τίρναν, Κόνραντ Βέρνον
• Ιστορία: Νταν Ερνάντεζ & Μπέντζι Σαμίτ
• Σενάριο: Νταν Ερνάντεζ & Μπέντζι Σαμίτ και Μπεν Κουίν και Σουζάνα Φόγκελ
• Παραγωγοί: Γκέιλ Μπέρμαν, p.g.a., Κόνραντ Βέρνον, p.g.a., Ντανιέλ Στέρλινγκ, p.g.a., Άλισον Ο Μπράιεν, p.g.a.
• Executive Producers: Κέβιν Μισερόκτσι, Τζόναθαν Γκλίκμαν, Κάσιντι Λέιντζ, Άντριου Μίτμαν, Άαρον Λ. Γκίλμπερτ, Τζέισον Κλοθ
• Διάρκεια: 93’ λεπτά

Ακολουθεί το trailer:

Ο Παράδεισος δεν είναι μία ακόμη παράσταση. Είναι ένα σαρκαστικό μήνυμα εκκένωσης του πλανήτη. Μη δοκιμάσετε να βοηθήσετε άλλους. Σκεφτείτε μόνο τον εαυτό σας. Θα τα καταφέρετε.

Κοιτάξτε προς το μέλλον. Γιατί από εκεί έρχεται αυτή η παράσταση. «Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η πολυβραβευμένη Τριλογία για το Κλίμα του Αυστριακού συγγραφέα Thomas Köck, ένα κωμικοτραγικό, «έξω φρενών», ηλεκτρισμένο ρέκβιεμ, δεν μασάει τα λόγια της για τον πλανήτη που χάνεται». Η Κατερίνα Γιαννοπούλου φαντάζεται με τον Παράδεισο ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον, όπου τα απομεινάρια του Δυτικού πολιτισμού ξαναγράφουν την ιστορία του, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, από 29 Οκτωβρίου έως 7 Νοεμβρίου, και μας προτρέπει να γελάσουμε με την τραγωδία μας. Στήνοντας στο κέντρο της Μικρής Σκηνής ένα παράξενο θερμοκήπιο και έχοντας τα ηχοτοπία του Γιάννη Βεσλεμέ (Felizol) να ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα, ο Παράδεισος θυμίζει επεισόδιο μεταποκαλυπτικής δυστοπικής σειράς και, ταυτόχρονα, οργισμένη πολιτική φάρσα, ταξιδεύοντάς μας από τον Αμαζόνιο στην Αθήνα, από τον 19ο αιώνα στον 22ο και από την πίστη στον πολιτισμό στην παραδοχή των εγκλημάτων που έχουν γίνει στο όνομά του. 

Ένας νεαρός Γερμανός αρχιτέκτονας περιδιαβαίνει τον παράδεισο του Αμαζονίου ενώ παρακολουθεί την ανέγερση της ευρωπαϊκού στιλ Όπερας στη Μανάους της Βραζιλίας, χτισμένης με τα έσοδα από την υπερεκμετάλλευση καουτσούκ. Ένας γονατισμένος από την κρίση μηχανικός αυτοκινήτων από την Ελλάδα προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην ενώ οι ωκεανοί καταστρέφονται από τα πλαστικά. Λίγο πριν βυθιστούν όλοι και όλα, κάνει και πάλι την εμφάνισή της η Ιστορία, μαζί και τα θραύσματα μνήμης από έναν χαμένο παράδεισο, που στην αρχή κατακτήθηκε από την αποικιοκρατία και στη συνέχεια ξεριζώθηκε από την παγκόσμια αγορά. Είναι η ιστορία της εκμετάλλευσης της Φύσης. 

Η ορμητική γλώσσα του έργου, ίδια και αυτή με πλημμύρα, φέρνει σε κύματα πάνω στη σκηνή ενθύμια της ξέφρενης καπιταλιστικής κατανάλωσης, παρασέρνοντας με σατιρικό οίστρο την Ιστορία, το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. 

Εμπνευσμένη από την ορμητική «Τριλογία για το Κλίμα» ενός από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, του Αυστριακού Thomas Köck, πάνω στην περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη, η ανερχόμενη σκηνοθέτρια καταθέτει το χρονικό διάψευσης του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής. 

Ο 35χρονος συγγραφέας Thomas Köck, με καταγγελτική διάθεση για την κλιματική κρίση, την αποικιοκρατία και την άνοδο της Ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη, στο έργο του Τριλογία για το Κλίμα (Klimatrilogie, 2017: πλημμύρα στον παράδεισο, λιμοκτονία στον παράδεισο και παιχνίδι στον παράδεισο), υιοθετεί τη θέση ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια σύγχρονη εκδοχή της αποικιοκρατικής νοοτροπίας του 19ου αιώνα. Ο Παράδεισος αποτελεί μια νέα σύνθεση της Τριλογίας, διασκευασμένη από την Κατερίνα Γιαννοπούλου και τον δραματουργό Γρηγόρη Λιακόπουλο προκειμένου να συνδεθεί με την ελληνική πραγματικότητα. 

Πόσο κοντά βρισκόμαστε στη μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική καταστροφή; Και, κυρίως, πώς φτάσαμε έως εδώ; Ο ήλιος λάμπει σαράντα τοις εκατό θερμότερος, πλημμύρες έχουν καλύψει όλη την επιφάνεια της Γης, παρασέρνοντας τους λίγους επιζώντες που επιπλέουν ανάμεσα στα σκουπίδια, στις αναμνήσεις και στις προδομένες ελπίδες τους. Μια οργισμένη συμμορία από το μέλλον έρχεται ενώπιόν μας για να θρηνήσει τον χαμένο μας παράδεισο.

Συντελεστές

• Κείμενο: Thomas Köck
• Σκηνοθεσία: Κατερίνα Γιαννοπούλου
• Μετάφραση & Δραματουργία: Γρήγορης Λιακόπουλος
• Μουσική: Γιάννης Βεσλεμές
• Σκηνικά & Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
• Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
• Live Camera: Γιώργος Κυβερνήτης
• Βίντεο: Κωστής Χαραμουντάνης
• Επιμέλεια κομμώσεων: Κωνσταντίνος Κολλιούσης
• Επιστημονικοί Σύμβουλοι: Δρ. Χρήστος Βαρβαντάκης, Ευθύμης Θέου
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου
• Βοηθός Σκηνογράφου & Φωτισμών: Μαριέττα Παυλάκη
• Κατασκευή Σκηνικού: Θωμάς Μαριάς
• Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Σεραφείμ Ράδης, Βάσια Ατταριάν
• Ταυτόχρονος Υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
• Ερμηνεύουν: Γιώργος Κισσανδράκης, Γωγώ Παπαϊωάννου, Δήμητρα Παρασκελίδου, Μιχάλης Πητίδης, Βασίλης Σαφός, Μαρία Φιλίνη
• Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

ΠΑΡΑΛΛΗΛEΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ | ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τον συγγραφέα Thomas Köck. Στα αγγλικά με διερμηνεία στα ελληνικά

MASTERCLASS ΜΕ ΤΟΝ THOMAS KÖCK
ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ | 12:00-14:00 | ΣΤΕΓΗ | GALAXY STUDIO
Δραματουργίες καταστροφής για κατεστραμμένα μέλλοντα (ή φαντασμαγορίες μετα-επιστημονικής φαντασίας στην επικράτεια της κλιματικής αλλαγής και της ανόδου της Ακροδεξιάς). Με αφορμή την πρώτη παρουσίαση έργου του στην Ελλάδα, ο Thomas Köck, ο βραβευμένος θεατρικός συγγραφέας του Παραδείσου που ανεβαίνει στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, πραγματοποιεί το Σάββατο 30 Οκτωβρίου ένα masterclass δραματουργίας και συνομιλεί με τη σκηνοθέτρια Κατερίνα Γιαννοπούλου και τον δραματουργό Γρηγόρη Λιακόπουλο για τις δυνατότητες και τα όρια της θεατρικής γραφής και τη σχέση συγγραφέα και σκηνοθέτη: Πώς μπορεί να γράψει κάποιος για το θέατρο σήμερα, εν μέσω πανδημιών, ενδημιών, κλιματικής αλλαγής, σεναρίων περιβαλλοντικής καταστροφής του πλανήτη και ανόδου της Ακροδεξιάς; Εξακολουθεί να είναι το κείμενο το πιο σημαντικό στοιχείο μιας παράστασης ή μήπως όχι; Ποια είναι η απόσταση ανάμεσα στο γραπτό κείμενο και στο παραστατικό γεγονός, αλλά και ανάμεσα στη σκηνή και στην πραγματικότητα; Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε. Το masterclass θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Thomas Köck γεννήθηκε το 1986 στο Στάιερ της Αυστρίας και κοινωνικοποιήθηκε μέσω της μουσικής. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία, καθώς και δραματουργία στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου (UdK), ενώ συνεργάστηκε με την ομάδα theatercombinat στη Βιέννη. Υπήρξε συγγραφέας στο Εθνικό Θέατρο του Μάνχαϊμ, δούλεψε σε ένα ντοκιμαντέρ για την ανοικοδόμηση της Βηρυτού και σκηνοθέτησε τη μεξικανογερμανική συμπαραγωγή Algo paso (La ultima obra). Για τα θεατρικά του έργα, που έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες, έχει τιμηθεί με αρκετά βραβεία, μεταξύ αυτών με το βραβείο Kleist το 2016 και το Mülheimer Dramatikerpreis (Βραβείο Θεατρικού Συγγραφέα του Μύλχαϊμ) το 2018 και το 2019. Μαζί με άλλους συγγραφείς, είναι συνιδρυτής του blog nazisundgoldmund.net, το οποίο ασχολείται με την πολιτική στροφή προς τη Δεξιά σε όλη την Ευρώπη.
Το πρώτο μέρος της Τριλογίας έκανε πρεμιέρα στο Ruhrfestspiele Recklinghausen της Γερμανίας και απέφερε στον Köck το βραβείο Kleist ανερχόμενου θεατρικού συγγραφέα. 

Λίγα λόγια για την Κατερίνα Γιαννοπούλου

Η Κατερίνα Γιαννοπούλου γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα και είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών. Τον Σεπτέμβριο του 2021 σκηνοθέτησε την παράσταση Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια, βασισμένη στην ομότιτλη ταινία του Rainer Werner Fassbinder. Τον Μάρτιο του 2017 σκηνοθέτησε Το γελοίο σκότος του Wolfram Lotz στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Η παράσταση παρουσιάστηκε στη συνέχεια στο Φεστιβάλ Δημητρίων στη Θεσσαλονίκη και στο New Greek Wave στη Βρέμη της Γερμανίας. Έχει σκηνοθετήσει επίσης τις παραστάσεις: Η Πανούκλα του Γρηγόρη Λιακόπουλου, στη Θεματική Πλατφόρμα Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου (Μάρτιος 2016) και στην Μπιενάλε της Αθήνας· Holy Beat, βασισμένο στο «Ουρλιαχτό» του Allen Ginsberg, στο Bios (2016)· και Βόυτσεκ του Georg Büchner στο Bios (2014-15).
Το 2018 συμμετείχε στο International Forum του Theatertreffen στο Βερολίνο ως υπότροφη του Ινστιτούτου Γκαίτε. Το 2019 εργάστηκε στο Deutsches Schauspielhaus του Αμβούργου με τους σκηνοθέτες Christoph Marthaler και René Pollesch ως υπότροφη του Ινστιτούτου Γκαίτε.

Πληροφορίες παράστασης:

• Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107
• 29 Οκτωβρίου – 7 Νοεμβρίου 2021 | Μικρή Σκηνή 
• Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή | 21:00
• Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά
• Με αγγλικούς υπέρτιτλους:
• Παρασκευή 29, Σάββατο 30 & Κυριακή 31 Οκτωβρίου και Παρασκευή 5, Σάββατο 6 & Κυριακή 7 Νοεμβρίου

Ακολουθεί το τρέιλερ: 

photo: Πάνος Κέφαλος

Η Εθνική Λυρική Σκηνή τιμά τον Μίκη Θεοδωράκη με την παρουσίαση του εμβληματικού του έργου Άξιον Εστί σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, στις 29 και 31 Οκτωβρίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Η νέα εκτέλεση του έργου, με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, σε μουσική διεύθυνση Στάθη Σούλη, με σολίστ τους Γιώργο Νταλάρα και Δημήτρη Πλατανιά και με αφηγητή τον Γιώργο Γάλλο, αποτελεί την πρώτη εκδήλωση του τριετούς κύκλου Μίκης Θεοδωράκης μετά τον θάνατο του συνθέτη και πραγματοποιείται στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Η εκτέλεση του Άξιον Εστί από τις δυνάμεις της ΕΛΣ στο πλαίσιο του εορτασμού των διακοσίων ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης δεν μπορεί παρά να έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα. Το Άξιον Εστί θα είναι η πρώτη εκδήλωση του κύκλου Μίκης Θεοδωράκης μετά τον θάνατο του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη και είναι αυτονόητο ότι είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Καρπός της γόνιμης και εν πολλοίς ευφορικής περιόδου των αρχών της δεκαετίας του ’60, κατά την οποία το τραύμα του Εμφυλίου υποχωρούσε σταδιακά στο παρελθόν και νέες συλλογικότητες αναζητούσαν ενθουσιωδώς την πολιτιστική τους έκφραση, το έργο του Θεοδωράκη με τον πρωτοφανή προσδιορισμό «λαϊκό ορατόριο», βασισμένο στο ποιητικό έργο ζωής του Οδυσσέα Ελύτη, αποτέλεσε όχι μόνο ένα ορόσημο στη νεοελληνική μουσική και τη σταδιοδρομία του δημιουργού αλλά ταυτόχρονα και μια επαναστατική χειρονομία ώσμωσης ανάμεσα στο αισθητικό και το πολιτικό, τη διανόηση και τον λαό, την τέχνη και τη ζωή.

Γραμμένο μετά από παραίνεση του Ελύτη την περίοδο 1960-61 και σε συνέχεια της τολμηρής στροφής του Θεοδωράκη στη λαϊκή μουσική με τη μελοποίηση του Επιτάφιου του Γιάννη Ρίτσου, το Άξιον Εστί δισκογραφήθηκε και παρουσιάστηκε δημόσια μόλις το 1964 – χρονιά του διεθνούς φαινομένου του Ζορμπά και της εκλογής του συνθέτη ως βουλευτή της ΕΔΑ στη Β΄ Πειραιώς, περιφέρεια του δολοφονημένου Γρηγόρη Λαμπράκη. Η καθυστέρηση οφειλόταν στην αναζήτηση εκ μέρους του συνθέτη της εύθραυστης ισορροπίας που απαιτούσε η αποτολμούμενη σύνθεση του λαϊκότροπου υλικού με την ευρωπαϊκή παράδοση. Την ίδια περίοδο, εξάλλου, ο Θεοδωράκης επιδιδόταν στην προοδευτική και υπομονετική εργασία εξοικείωσης του ανειδίκευτου κοινού με τη συμφωνική αισθητική διά μέσου της δραστηριότητας της Μικρής Ορχήστρας Αθηνών, που ο ίδιος ίδρυσε το 1962.

Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε και αναδείχθηκε απροσδόκητα στο εμπορικότερο απ’ όλα τα έργα του. Η επιτυχία όφειλε, αδιαμφισβήτητα, πολλά στο καλλιτεχνικό και συμβολικό βάρος των συντελεστών της πρώτης εκτέλεσης: του ηθοποιού Θόδωρου Δημήτριεφ στο μέρος του βαρύτονου-ψάλτη, του Γρηγόρη Μπιθικώτση-λαϊκού τραγουδιστή και του Μάνου Κατράκη-αναγνώστη. Παράλληλα, η φόρμα του έργου, που διατηρεί τις αναλογίες και την υφολογική τριχοτόμηση του ποιήματος του Ελύτη ανατρέχοντας ταυτόχρονα στα δομικά πρότυπα τόσο των Παθών του Μπαχ όσο και της Ορθόδοξης Θείας Λειτουργίας, το κατατάσσει σε ένα αξιόλογο σώμα ευρωπαϊκών έργων των μέσων του 20ού αιώνα που συνδυάζουν τις νεοκλασικές και θρησκευτικές αναφορές με την επίκαιρη ιδεολογική διαπραγμάτευση, όπως το Ένα παιδί του καιρού μας του Τίππετ και το, εντελώς σύγχρονο, Πολεμικό Ρέκβιεμ του Μπρίττεν. Κιβωτός της «μνήμης του λαού», αλλά και έντεχνο αποτύπωμα μιας εποχής, το Άξιον Εστί παραμένει ένα έργο προκλητικό, ενεργό και ανοιχτό σε νέες, απρόσμενες ερμηνευτικές προσεγγίσεις.

Στη νέα εκτέλεση του έργου από την Εθνική Λυρική Σκηνή, τη μουσική διεύθυνση θα υπογράψει ένας από τους πιο ανερχόμενους αρχιμουσικούς της νεότερης γενιάς, ο Στάθης Σούλης. Το μέρος του λαϊκού τραγουδιστή θα ερμηνεύσει ο σπουδαίος Γιώργος Νταλάρας, η σχέση του οποίου με το έργο του Θεοδωράκη μετράει πέντε δεκαετίες, τον βαρύτονο-ψάλτη θα ερμηνεύσει ο κορυφαίος Έλληνας βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς, ενώ ο διακεκριμένος ηθοποιός Γιώργος Γάλλος θα κρατήσει τον ρόλο του αφηγητή. Συμμετέχει η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΛΣ.

Η συνεργασία του Γιώργου Νταλάρα με τον Μίκη Θεοδωράκη

Ο Γιώργος Νταλάρας γνώρισε τον Μίκη Θεοδωράκη στο ξεκίνημα της καριέρας του, στο Παρίσι το 1972, στη διάρκεια της δικτατορίας. Πρώτος καρπός της συνεργασίας τους ήταν τα 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, που κυκλοφόρησαν το 1974. Ακολούθησαν τα Κόκκινο τριαντάφυλλο και Εκείνος ήταν μόνος και στη συνέχεια το Ραντάρ (σε στίχους Κώστα Τριπολίτη) το 1981.
Παράλληλα πήρε μέρος σε όλες τις μεγάλες μεταπολιτευτικές συναυλίες σε στάδια ανά την Ελλάδα, αλλά και αργότερα στο εξωτερικό (Κούβα 1981, ευρωπαϊκή περιοδεία με τα «μετασυμφωνικά» έργα του Θεοδωράκη 1990). Το 1988 ερμήνευσε το Άξιον Εστί, υπό τη διεύθυνση του συνθέτη, στις δύο συναυλίες που δόθηκαν στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για την ενίσχυση της πρωτοβουλίας ανέγερσης του Μουσείου της Ακρόπολης. Η δεύτερη αυτή εκτέλεση του έργου κυκλοφορεί από τη Minos.
Το 1995 ο Γιώργος Νταλάρας τίμησε τα 70 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη με δύο συναυλίες με τη Metropole Orchestra στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Η ηχογράφηση της συναυλίας κυκλοφορεί από την EMI Classics. Το καλοκαίρι του 2001 ο Γιώργος Νταλάρας ερμήνευσε έργα του Μίκη Θεοδωράκη με τη Ρωσική Ορχήστρα Οσίποφ στους Δελφούς, στην επίσημη εκδήλωση για τα 50 χρόνια της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), που καλύφθηκε διεθνώς. Το 2002 συμμετείχε στην όπερα Λυσιστράτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Το 2005 ερμήνευσε λαϊκά τραγούδια και κλασικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Στις δύο συναυλίες-αφιέρωμα για τα 80 χρόνια του συνθέτη που δόθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ερμήνευσε το Άξιον Εστί σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη και για πρώτη φορά όλο τον κύκλο τραγουδιών Ρωμιοσύνη, με αφορμή την επέτειο των 15 χρόνων από τον θάνατο του ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Γιώργος Νταλάρας

Έλληνας τραγουδιστής, μουσικός, συνθέτης, γεννήθηκε στον Πειραιά. Από το 1968 συνδέθηκε με σημαντικές συνεργασίες: Κουγιουμτζής, Λοΐζος, Καλδάρας, Παπαδόπουλος, Ελευθερίου ήταν οι πρώτοι δημιουργοί που του εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους, αργότερα Θεοδωράκης, Χατζιδάκις κ.ά. Έχει πραγματοποιήσει διεθνείς συνεργασίες, ενδεικτικά αναφέρονται: Αλ ντι Μέολα, Πάκο ντε Λουθία, Στιγνκ, Ίαν Άντερσον, Γκόραν Μπρέγκοβιτς, Έμμα Σάπλιν, Ντούλτσε Πόντες, Έντυ Νάπολι. Από το 1981 ταξιδεύει παντού, έχοντας πραγματοποιήσει πάνω από χίλιες συναυλίες στους σπουδαιότερους συναυλιακούς χώρους, με συμφωνικές ορχήστρες παγκόσμιας φήμης και σπουδαίους μαέστρους. Το 1983 στο Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών 160.000 θεατές παρακολούθησαν τις δύο συναυλίες του, ενώ το 1994 ξεκίνησε η συνεργασία του με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η παράσταση «… και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως» σε σκηνοθεσία Κώστα Γαβρά ήταν μια ιστορική αναδρομή της ελληνικής μουσικής. Μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει πάνω από 80 προσωπικούς δίσκους και συμμετείχε σε περισσότερους από 110 ως μουσικός, τραγουδιστής, παραγωγός. Οι πωλήσεις δίσκων του υπερβαίνουν τα 15.000.000, ενώ έχει λάβει πολυάριθμες σημαντικές τιμητικές διακρίσεις.

Δημήτρης Πλατανιάς

Βαρύτονος, ένας από τους πιο διακεκριμένους της εποχής μας, έλαβε πτυχίο κιθάρας (τάξη Γιώργου Μαυρέα) και δίπλωμα μονωδίας (τάξη Μαρίας Μαρκέτου) στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας. Συνέχισε σπουδές όπερας στην Ιταλία με τη Μασάκο Τανάκα Πρόττι (υποτροφία «Αλεξάνδρα Τριάντη», 2000). Από το 2004 μελετάει με τον Άρη Χριστοφέλλη. Έχει συνεργαστεί με πολυάριθμες ελληνικές και ξένες ορχήστρες. Πρωτοεμφανίστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή ως Άλφιο (Καβαλλερία ρουστικάνα, 2004), ενώ έκτοτε έχει ερμηνεύσει πλήθος ρόλων, μεταξύ άλλων Μαρτσέλλο (Μποέμ), Φίγκαρο (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Άρχοντα (Ο Πρωτομάστορας), Ρενάτο (Ένας χορός μεταμφιεσμένων), Ριγολέττο, Αμονάσρο (Αΐντα), Ζερμόν (Τραβιάτα), Σκάρπια (Τόσκα), Ντι Λούνα (Ο τροβαδούρος), Τέλραμουντ (Λόενγκριν). Έχει εμφανιστεί σε σπουδαία θέατρα και φεστιβάλ παγκοσμίως όπως Θέατρο Ο Φοίνικας Βενετίας, Θέατρο Σάο Κάρλος Λισαβόνας, Κρατική Όπερα Μονάχου, Όπερα Φρανκφούρτης, Λα Μονναί Βρυξελλών, Φεστιβάλ Μπρέγκεντς και Ζάλτσμπουργκ, Βασιλική Όπερα Λονδίνου (Κόβεντ Γκάρντεν), Κρατική Όπερα Βαυαρίας, Όπερα Φλωρεντίας, Μέγαρο Τεχνών Βασίλισσα Σοφία (Βαλένθια) και Όπερα Στουτγάρδης.

Στάθης Σούλης

Από τους ανερχόμενους αρχιμουσικούς της γενιάς του, ξεκίνησε μουσική σε ηλικία τεσσάρων ετών και σπούδασε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (ειδίκευση: διεύθυνση ορχήστρας υπό τον Μίλτο Λογιάδη). Έχει συνεργαστεί με πολυάριθμα σύνολα και οργανισμούς: Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων, Ορχήστρα Ιονίου Πανεπιστημίου, Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής ΕΡΤ, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Επιπλέον, εμφανίστηκε ως μαέστρος συνόλων μουσικής δωματίου στο Διεθνές Συνέδριο ICMC / SMC (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση), ενώ συνεργάστηκε με τα σύνολα ARTéfacts ensemble – Ventus ensemble. Από το 2019 συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή, έχοντας διευθύνει τις παραγωγές Σιμόν Μποκκανέγκρα, Δον Κιχώτης, 7 θάνατοι της Μαρίας Κάλλας, καθώς και τις παραγωγές της Eναλλακτικής Σκηνής Ωραία μου κυρία και Into the Woods. 

Γιώργος Γάλλος

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1999). Στο θέατρο έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Ανατόλι Βασίλιεφ, Ντίμιτερ Γκότσεφ, Τομάζ Παντούρ, Λη Μπρούερ, Τσέζαρις Γκραουζίνις, Μαρία Λούρδες Ζακόμπ, Μαργκαρέτε Χόλλινγκσουορθ, Λυδία Κονιόρδου, Θοδωρή Γκόνη, Νίκο Καραθάνο, Σωτήρη Χατζάκη, Νίκο Κορνήλιο, Πέτρο Σεβαστίκογλου, Βασίλη Νικολαϊδη, Θωδ Εσπίριτου, Δημήτρη Μαυρίκιο, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, Δημήτρη Τάρλοου, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Γιάννη Χουβαρδά, Λευτέρη Βογιατζή, Ηρώ Χιώτη, Ιώ Βουλγαράκη, Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, Ρίμας Τούμινας (Θέατρο Βαχτάνγκοφ), Κατερίνα Ευαγγελάτου, Άρη Μπινιάρη και Δημήτρη Καραντζά. Το 2006 συμμετείχε ως ηθοποιός και σκηνοθέτησε (μαζί με τη Σταυρούλα Σιάμου) τον Μάκβεθ του Σαίξπηρ στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει στις ταινίες Ταξίδι στα αστέρια του Χρήστου Δήμα, Καρτ ποστάλ από το τέλος του κόσμου του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου, Muffin του Ντάνιελ Μπόλντα, Τετάρτη 04:45 του Αλέξη Αλεξίου, Ο εχθρός μου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Έχει εμφανιστεί στις τηλεοπτικές σειρές Αστέρας Ραχούλας και Άγριες μέλισσες. 

Πρόσθετες πληροφορίες:

• Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή 18.30) 
• Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ
• Στο πλαίσιο του τριετούς κύκλου Μίκης Θεοδωράκης
• Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης
• Μουσική διεύθυνση: Στάθης Σούλης
• Ερμηνεύουν: Γιώργος Νταλάρας, Δημήτρης Πλατανιάς 
• Αφηγητής: Γιώργος Γάλλος
• Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
• Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

Σαν σήμερα 28 Οκτωβρίου, το 1963 γεννήθηκε ο Ιταλός τραγουδιστής και συνθέτης Eros Ramazzotti, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του συνολικές πωλήσεις άνω των 60 εκατομμυρίων στη διάρκεια των 30 ετών της πορείας του στη δισκογραφία.

Ο Eros Walter Luciano Ramazzotti, έχει κυκλοφορήσει από το 1984 μέχρι σήμερα 11 στούντιο άλμπουμ, ένα EP, τρεις συλλογές, τρία live album, και 37 single.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ramazzotti έχει κάνει ντουέτα με πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως οι: Cher, Andrea Bocelli, Joe Cocker, Carlos Santana, Tina Turner, Anastacia, Luciano Pavarotti, και Laura Pausini.

Έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο καλύτερου Ιταλού τραγουδιστή και μία φορά το βραβείο καλύτερου Ποπ/Ροκ τραγουδιστή στα World Music Awards. Επίσης, έχει κερδίσει το βραβείο καλύτερου Ιταλού άνδρα καλλιτέχνη στα Μουσικά Βραβεία της Ιταλίας και το βραβείο Goldene Kamera για τον καλύτερο ξένο καλλιτέχνη.