Την εικαστική εγκατάσταση του εικαστικού Αντριάν Πάτσι, «We Apologize» φιλοξενεί έως τις 12 Νοεμβρίου 2021 η πλατεία Βικτωρίας. Το έργο είναι το αποτέλεσμα μιας πολύμηνης έρευνας και συνεργασίας με παλιούς και νέους κατοίκους σχετικά με τη γειτονιά της Βικτώριας μετά από πρόσκληση των οργανισμών Counterpoints Arts και Victoria Square Project, με την επιμέλεια του Almir Koldzic, διευθυντή του Counterpoints Arts, και της Νιόβης Ζαραμπούκα-Χατζημάνου, διευθύντρια του Victoria Square Project.

Η πλατεία Βικτωρίας είναι μία από τις πιο πολυσυζητημένες και πολιτικά φορτισμένες πλατείες της Ελλάδας, αντιπροσωπεύοντας συχνά το μεταναστευτικό και το προσφυγικό ζήτημα, καθώς αποτελεί σημείο συνάντησης όλων των διαφορετικών κοινοτήτων που συγκροτούν την ευρύτερη γειτονιά της Βικτώριας. Το έργο «We Apologize» μας προκαλεί να ξανασκεφτούμε, να κοιταχτούμε, και να βρούμε τους τρόπους να ζήσουμε μαζί, αναγνωρίζοντας τις ανάγκες του καθένα και της καθεμίας που ζει εκεί. Απευθύνεται σε όλους και όλες μας, ανεξάρτητα από τη θέση και την τοποθέτησή μας, χωρίς να διατυπώνει το ίδιο ένα συμπέρασμα μέσα στον δημόσιο χώρο αλλά αποτελώντας έναυσμα για σκέψη, όπως συνήθως συμβαίνει στο έργα του Αντριάν Πάτσι.

To «We Apologize» πραγματοποιείται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Across Borders, με την υποστήριξη του Athens Culture Net του Δήμου Αθηναίων. Αποτελεί κομμάτι της πολυετούς δράσης του VSP στην ευρύτερη περιοχή της Βικτώριας και του ερευνητικού επιμελητικού προγράμματος «Ποιος είναι ο σύγχρονος Αθηναίος;». Μέγας Δωρητής του Victoria Square Project και του ερευνητικού επιμελητικού προγράμματος είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ). Το πρόγραμμα του VSP υλοποιείται σε συνεργασία με το Kulturstiftung Allianz. 

Η εικαστική εγκατάσταση συνοδεύεται από ένα παράλληλο πρόγραμμα με εκπαιδευτικά προγράμματα για όλες τις ηλικίες, συζητήσεις πάνω στις θεματικές που θέτει το έργο, ξεναγήσεις και άλλες διαδραστικές δραστηριότητες που θα ανακοινωθούν το αμέσως επόμενο διάστημα. Το δημόσιο προγραμμα πραγματοποιείται σε συνεργασία και με την υποστήριξη του Goethe Institut Athen. 

Ο Αντριάν Πάτσι

Ο Αντριάν Πάτσι, γεννημένος το 1969 στη Σκόδρα της Αλβανίας, σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Τεχνών των Τιράνων. Το 1997 εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο, όπου ζει και εργάζεται μέχρι και σήμερα. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει παρουσιάσει προσωπικές εκθέσεις σε πληθώρα πολιτιστικών χώρων: Kunsthalle, Krems (2020), Galleria Nazionale delle Arti, Tirana (2019), Museo Novecento, Florence (2017), MAC, Musée d’Art Contemporain de Montréal (2014), Padiglione d’Arte Contemporanea – PAC, Milan (2014), Jeu de Paume, Paris (2013), Kunsthaus Zurich, Zurich (2010), Bloomberg Space, London (2010), The Center for Contemporary Art – CCA, Tel Aviv (2009), MoMA PS1, New York (2006) and Contemporary Arts Museum, Houston (2005). Ανάμεσα στις ομαδικές εκθέσεις που έχει συμμετάσχει, ο Αντριάν Πάτσι έχει εκθέσει έργα του στην 14η Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής - La Biennale di Venezia (2014), στην 48η και την 51η διοργάνωση της Διεθνούς Έκθεσης Τέχνης - La Biennale di Venezia (1999 και 2005), στην 15η Biennale of Sydney (2006), στην 15η Quadriennale di Roma, όπου του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο (2008), στην Biennale of Lyon (2009) και τέλος στην 4η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2013).

Τα έργα του συμπεριλαμβάνονται σε πολλές δημόσιες και προσωπικές συλλογές, μεταξύ των οποίων και οι παρακάτω: Metropolitan Museum, New York, Museum of Modern Art, New York, Musée d’Art Contemporain de Montréal, Centre Pompidou, Paris, Israel Museum, Jerusalem, MAXXI, Rome, Fundacio Caixa, Barcelona, Moderna Museet, Stockholm, Kunsthaus Zürich, Zurich, Switzerland, UBS Art Collection, London, Museum of Contemporary Art, Miami, New York Public Library, New York, Solomon Guggenheim Foundation, New York, Seattle Art Museum, Seattle.  Ο Αντριάν Πάτσι διδάσκει ζωγραφική και εικαστικές τέχνες στη Nuova Accademia di Belle Arti (NABA) στο Μιλάνο. Έχει διδάξει επίσης στην Accademia Carrara di Belle Arti στο Πέργαμο 2002-2006 και το IUAV στη Βενετία 2003-2015, ενώ έχει δώσει διαλέξεις και έχει συμμετάσχει σε εργαστήρια σε πολλά Πανεπιστήμια, Ακαδημίες και Ινστιτούτα Τέχνης σε διάφορες χώρες. 

Το Counterpoints Arts

Το Counterpoints Arts είναι ένας εθνικός οργανισμός της Αγγλίας με δράση στον τομέα των τεχνών, της μετανάστευσης και της πολιτισμικής αλλαγής. Αποστολή του οργανισμού είναι η υποστήριξη και παραγωγή τεχνών που αναγνωρίζονται και ενθαρρύνονται από την βρετανική τέχνη, ιστορία και πολιτισμό. Στο επίκεντρο του οργανισμού βρίσκεται η πεποίθηση πως η τέχνη μπορεί να εμπνεύσει την κοινωνική αλλαγή και να αυξήσει τη συμπερίληψη και πολιτιστική ενσωμάτωση μεταναστών και προσφύγων. Το Counterpoints Arts ασχολείται με όλες τις μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης και συνεργάζονται με πληθώρα ανθρώπων και οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων καλλιτεχνών, πολιτιστικών και εκπαιδευτικών οργανισμών και ακτιβιστικές ομάδες της κοινωνίας των πολιτών. Ο οργανισμός έχει έδρα το Hoxton στο Λονδίνο με εθνική και διεθνή δράση.

Το Victoria Square Project

Το Victoria Square Project (VSP) είναι ένα εν εξελίξει κοινωνικό γλυπτό. Ένα έργο σύγχρονης τέχνης και ταυτόχρονα χώρος αναφοράς για τη γειτονιά, το VSP αποκτά αξία και νόημα από την αστική ανάπτυξη της 6ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας. Με το επιμελητικό ερευνητικό ερώτημα «Ποιος είναι ο σύγχρονος Αθηναίος;» στοχεύει στο να θέσει στη δημόσια σφαίρα ερωτήματα και ζητήματα που αφορούν την έννοια του ανήκειν, τον διαπολιτισμό, την κρίση, την έξαρση νεοφασιστικών πρακτικών, ενώ ταυτόχρονα ενδυναμώνει την κοινότητα της γειτονιάς μέσα από καλλιτεχνικές πρακτικές και συλλογική έρευνα.  

Συντελεστές

• Επιμέλεια: Νιόβη Ζαραμπούκα-Χατζημάνου & Almir Koldzic
• Διοργάνωση: Victoria Square Project
• Παραγωγή: Δωροθέα Κρητικού & Tom Green
• Mediation: Μαρίνα Νάκη
• Διαμεσολαβήτριες/τής: Ρηνιώ Μπάλκου-Παπαδοπούλου, Ευτυχία Ράμα, Σωτηρία Σταθάτου, Manon Ceyssel, Naomi Christophe, Murtaza H.
• Ανάπτυξη κοινότητας & εκπαιδευτικά προγράμματα: Μαρίνα Νάκη
• Εκπαιδευτικά προγράμματα: Δάφνη Κρέμα
• Διοικητική υποστήριξη: Ηρώ Ζιώζια
• Έρευνα: Άγγελος Κωσταμπάρης
• Επικοινωνία & ανάπτυξη: Ιωάννα Ντάλη
• Βοηθός επικοινωνίας: Naomi Christophe
• Γραφιστικός σχεδιασμός: Κώστας Αργυρίου

Με τα κρούσματα του κορωνοϊού στη χώρα μας να αυξάνονται συνεχώς, νέα μέτρα τίθενται σε ισχύ από αυτό το Σάββατο, 6 Νοεμβρίου.

Όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης:

• Όλοι οι ανεμβολίαστοι εργαζόμενοι, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, σε όποια θέση βρίσκονται, συμπεριλαμβανομένων και των χώρων λατρείας, θα μπορούν να προσέρχονται στη δουλειά τους και θα είναι υποχρεωμένοι με δυο τεστ εβδομαδιαίως (είτε rapid test είτε τεστ PCR).
• H πρόσβαση σε όσους πολίτες μας δεν έχουν εμβολιαστεί, στις δημόσιες υπηρεσίες, στις τράπεζες, σε όλους τους μικτούς χώρους διασκέδασης, σε ανοιχτούς χώρους όπου υπάρχει, στα εμπορικά καταστήματα και σε όλες τις δραστηριότητες που δεν θεωρούνται αναγκαίες, όπως είναι τα κομμωτήρια και κάθε άλλη δράση, θα γίνεται υποχρεωτικά με PCR ή rapid test.
• Δε θα χρειάζεται να υπάρχει διαγνωστικός έλεγχος για τους μη εμβολιασμένους πολίτες, όπου είναι αναγκαίες οι δραστηριότητες, δηλαδή, για τα τρόφιμα, για την άσκηση του θρησκευτικού τους δικαιώματος, καθώς επίσης και για την πρόσβαση στα φαρμακεία.

Ποινές και έλεγχοι

Επιπλέον,  αναβαθμίζονται οι ποινές για τα μαγαζιά τα οποία δεν τηρούν τα μέτρα, ενώ και οι έλεγχοι θα εντατικοποιηθούν. Στους ελέγχους θα πρέπει να υπάρχει και το πιστοποιητικό και η ταυτοπροσωπεία. Όσον αφορά στις ποινές, διπλασιάζονται με πρόστιμο που θα ξεκινά από 5.000 ευρώ και 15 μέρες αναστολή λειτουργίας του καταστήματος. 
Παράλληλα, θα γίνει πλήρης ενημέρωση στους πολίτες για τα καταστήματα τα οποία δεν τηρούν τα μέτρα και έχουν δεχθεί ποινές, ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες οι οποίοι θέλουν να τηρούνται τα μέτρα και να μην επισκέπτονται τα αντίστοιχα μαγαζιά, που έχουν εντοπιστεί παραβάσεις.
Τέλος, στους αθλητικούς χώρους, που είναι αμιγώς για εμβολιασμένους αλλά είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας, όπου δεν τηρείται το μέτρο θα υπάρξει ποινή στις ομάδες που θα συνδυάζεται με την παρουσία φιλάθλων σε επόμενα παιχνίδια.

Πόσο συχνά συναντάμε σε ομάδες χορού την ελευθερία και τον πειραματισμό με υλικά όπως το μάρμαρο; Oι διεθνείς RootlessRoot χορογραφούν την ανάγκη να αφήσουμε το αποτύπωμά μας στον κόσμο. 

Μια διεθνής ομάδα χορού, ένας διάσημος γλύπτης, πέντε μοναδικές ερμηνεύτριες, ζωντανή μουσική, μάρμαρα που ζυγίζουν έναν τόνο, σκηνή που μοιάζει με ανθρώπινο σώμα, από 3 έως 7 Νοεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Στο νέο τους έργο, Stones and Bones, οι RootlessRoot, συνεργάζονται με τον Άγγλο γλύπτη Peter Randall-Page, αναμετρούνται με το υλικό της αιωνιότητας, το μάρμαρο, και δημιουργούν μια παράσταση για την παροδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής σύνθεσης του Βασίλη Μαντζούκη. Στο επίκεντρο του έργου τοποθετείται το λευκό μάρμαρο –το υλικό με τη μεταφυσική διάσταση, το θεμέλιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού– παρόλο που η φυσική του θέση είναι μέσα σε μεγαλόπρεπα βουνά και έξω από θεατρικές συμβάσεις.

Οι δημιουργοί του έργου ξεκινούν την αναζήτησή τους από τον μυθικό, κοσμικό ωκεανό των άπειρων δυνατοτήτων, των δίχως όρια μορφών, σχημάτων και διαστάσεων, και καταλήγουν να δουλεύουν με τις βασικές πυθαγόρειες δομές της κοσμικής δημιουργίας και της γεωμετρίας. Σφαίρες, κύβοι, τετράεδρα, εικοσάεδρα… ένα αρχετυπικό σύμπαν αποτυπώνεται στα γλυπτά του Peter Randall-Page και οι ερμηνεύτριες επί σκηνής βυθίζονται στο σχήμα και στο βάρος των πραγμάτων, γνωρίζοντας πως όλα θα τελειώσουν σύντομα.

Οι RootlessRoot, με το Stones and Bones, αναζητούν ένα θέατρο χωρίς ψεύτικα αντικείμενα. Εκθέτουν το ανθρώπινο σώμα σε πραγματικές σκηνικές προκλήσεις, ελπίζοντας να αφήσουν ένα σημάδι που να μαρτυρά ότι κάποτε υπήρξαν.

Συντελεστές

• Καλλιτεχνική Διεύθυνση & Χορογραφία: Rootlessroot – Λίντα Καπετανέα, Jozef Fruček
• Με τις: Λίντα Καπετανέα, Έλενα Τοπαλίδου, Ηρώ Κόντη, Hyaejin Lee
• Μουσική Σύνθεση: Βασίλης Μαντζούκης
• Μουσική Ερμηνεία: Μάρθα Φριντζήλα
• Παίζουν οι μουσικοί: Βασίλης Μαντζούκης, Κώστας Νικολόπουλος, Νίκος Παπαϊωάννου, Λάμπρος Παπανικολάου
• Σκηνικά & Εικαστική Επιμέλεια: Thomas Randall-Page, Peter Randall-Page
• Σκηνογραφική Επιμέλεια: Πάρις Μέξης
• Ηχητικός Σχεδιασμός: Χρήστος Παραπαγκίδης
• Σχεδιασμός Φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης
• Κοστούμια: Isabelle Lhoas
• Κείμενα: Jozef Fruček
• Επιμέλεια Κειμένων: Ιωάννα Νασιοπούλου
• Φωτογραφία: Αλέξανδρος Παπαθανασόπουλος
• Οργάνωση Παραγωγής & Touring: Cultόpια

Η παράσταση, σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, ξεκίνησε πρόβες στις αρχές του 2020 και θα έκανε πρεμιέρα τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Αναβλήθηκε εξαιτίας της πανδημίας, γεγονός που επαναλήφθηκε με το κλείσιμο όλων των θεατρικών σκηνών της Ελλάδας το φθινόπωρο του 2020.

Το Stones and Bones κινηματογραφήθηκε και προβλήθηκε για 24 ώρες μέσα από την ψηφιακή συχνότητα του Onassis Channel στο ΥouTube την πρωτοχρονιά του 2021. Το καλοκαίρι του 2021 έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, ενώ τον Οκτώβριο παρουσιάστηκε στο διεθνές φεστιβάλ σύγχρονου χορού της Μπρατισλάβα (Σλοβακία), Bratislava in Movement, στο πλαίσιο της εξωστρέφειας της Στέγης. Είναι η πρώτη φορά που η παράσταση συναντά το αθηναϊκό κοινό από κοντά.

Η Στέγη υπήρξε συμπαραγωγός στο πρώτο έργο των RootlessRoot που παρουσιάστηκε στη Μικρή Σκηνή της, το Eyes in the Colors of the Rain (2011). Έχει επίσης κάνει την παραγωγή και έχει παρουσιάσει τα έργα τους, Kireru (2012) και Europium (2015), ενώ παράλληλα έχει υποστηρίξει τις περιοδείες τους ανά τον κόσμο. Το Kireru παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ στην Ιταλία, στην Ελβετία και στη Σλοβακία, ενώ το Europium περιοδεύει τόσο στην Ευρώπη όσο και εκτός αυτής, όπως στο Χονγκ Κονγκ, και έχει παρουσιαστεί σε μεγάλες ευρωπαϊκές σκηνές, όπως στο Stadsschouwburg του Άμστερνταμ και στη Villette του Παρισιού.

Από την αρχή της καλλιτεχνικής τους πορείας, οι RootlessRoot έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στη σκηνική αξιοποίηση υλικών, που η χρήση τους από τους περφόρμερ δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις. Στο Stones and Bones, σε πρωτότυπη μουσική του Βασίλη Μαντζούκη, οι ερμηνεύτριες μετακινούν βαριά και άκαμπτα μαρμάρινα γλυπτά κατασκευασμένα από τους Peter και Thomas Randall-Page. Το λευκό μάρμαρο, το υλικό των ναών και των επιβλητικών κατασκευών, τίθεται με την απαράμιλλη ομορφιά του στο επίκεντρο του έργου. Οι ερμηνεύτριες έρχονται αντιμέτωπες με το βάρος και τη σκληρότητά του και δημιουργούν ένα τοπίο κατακλυσμένο από τους ήχους της προσπάθειάς τους να συνομιλήσουν μαζί του.

Η δουλειά της ομάδας υποστηρίχθηκε από σημαντικούς ευρωπαϊκούς φορείς, ήδη από την ίδρυσή της, ενώ αργότερα ήρθαν οι συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως ο Akram Khan και ο John Parish, οι περιοδείες σε μια σειρά από χώρες, καθώς και σημαντικά βραβεία και διακρίσεις.

RootlessRoot

Με αφετηρία και προορισμό το σώμα, η Λίντα Καπετανέα και ο Γιόζεφ Φρούτσεκ επιθυμούν μέσα από κάθε χορογραφική τους απόπειρα να διευρύνουν το προσωπικό τους στυλ στην κίνηση. Δεν περιορίζονται στη λογική του καθαρά «χορευτικού λεξιλογίου»· επικεντρώνονται στην κίνηση που γεννιέται μέσα από την αναγκαιότητα, στη θεατρικότητα και στην ενστικτώδη επικοινωνία επί σκηνής. Οι κινησιολογικοί κώδικες της ομάδας είναι συνέπεια ανταλλαγής και συγχώνευσης υλικών διαφορετικής προέλευσης: από τις πολεμικές τέχνες και τα ακροβατικά μέχρι τον σύγχρονο χορό. Από το 2005 μέχρι σήμερα, τα 27 έργα της ομάδας (σόλο, εικαστικές-κινητικές εγκαταστάσεις, μεσαίας και μεγάλης κλίμακας παραστάσεις) έχουν παρουσιαστεί σε πάνω από 24 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Οι RootlessRoot έχουν συνεργαστεί με τον Akram Khan στο χορευτικό του σόλο DESH, καθώς και με τη Staadsteater Kassel Dance Company, τους DOT504, την Helsinki Dance Company της Φινλανδίας και πολλές άλλες ομάδες και δημιουργούς. Στην Ελλάδα, τα έργα τους έχουν παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Φεστιβάλ Δημήτρια, στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, στο Arc for Dance Festival. Στο εξωτερικό έχουν παρουσιαστεί σε μεγάλες σκηνές, όπως στην Grande halle de la Villette, στο Sadler’s Wells, στo St Gallen κ.ά. Τα έργα τους, Eyes in the Colors of the Rain (2011), Kireru (2012), Europium (2015) και Stones and Bones (2020), είναι συμπαραγωγές της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, η οποία υποστηρίζει και τις περιοδείες της ομάδας. Από το 2006 έχουν αναπτύξει την πρακτική Fighting Monkey, που επικεντρώνεται στην ανθρώπινη κίνηση/ανάπτυξη και τη βιώσιμη γήρανση και την οποία διδάσκουν σε σχολές ανά τον κόσμο.

Πληροφορίες παράστασης

• Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107
• 3 – 7 Νοεμβρίου 2021
• Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή | 20:30
• Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Photos: Αλέξανδρος Παπαθανασόπουλος

Η εταιρία θεατρικών παραγωγών A PRIORI παρουσιάζει από σήμερα, Τετάρτη 3 Νοεμβρίου,  για 3η χρονιά, τη φιλοσοφική νουβέλα του Λέοντος Τολστόι "Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΙΛΙΤΣ" σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Η παράσταση θα είναι κάθε Τετάρτη.

«Σκοπός της ζωής δεν είναι να εξυπηρετεί την κατώτερη ζωική φύση, αλλά τη φωτεινή δύναμη, που βρίσκεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και η οποία βοηθάει τον άνθρωπο να αναγνωρίζει το αγαθό.» Leo Tolstoy

Οι ηθοποιοί Γιώργος Γαλίτης και Θανάσης Κουρλαμπάς ξετυλίγουν όλη την υποκριτική τους γκάμα επί σκηνής, τόσο σε κωμικό όσο και σε δραματικό επίπεδο, ενσαρκώνοντας όλους τους ρόλους του διηγήματος, σ’ ένα θεατρικό παιχνίδι το οποίο -αντιμάχονται τον τίτλο- σφύζει από Ζωή.

Ο Τολστόι, μέσω αυτού του έργου του, επιχειρεί ένα προσκύνημα στον Θάνατο, αντιλαμβανόμενος εις βάθος τη σημασία της μνήμης Θανάτου. Το να θυμάται δηλαδή ο άνθρωπος ότι είναι θνητός, ότι θα ‘ρθει η στιγμή που θα πεθάνει. Και τότε, το μόνο που θα ορθωθεί μπροστά του, θα είναι το ΠΩΣ έζησε. Αυτή η σκέψη κάθε άλλο παρά λυπηρή είναι αν ο άνθρωπος καταφέρει να ζήσει «όπως πρέπει να ζει ο Άνθρωπος».

«Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» βασίζεται στο αληθινό γεγονός του θανάτου του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ , όπως το διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες, στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι.

Υπόθεση

Ο ευκατάστατος δικαστής Ιβάν Ιλίτς, αρρωσταίνει βαριά. Η αρρώστια κι ο επικείμενος Θάνατός του, εκμηδενίζουν όλη την προηγούμενη ζωή του. Επιτυχίες, ανούσιες συναναστροφές, εξουσία, κύρος και χρήμα στέκουν αδύναμα μπροστά στο τέλος. Ολόκληρη η ύπαρξη του Ιβάν Ιλίτς σείεται συθέμελα γιατί, όσο κι αν προσπαθεί να αποδεχτεί το συμπέρασμα ότι «ο Γάιος είναι άνθρωπος, οι άνθρωποι είναι θνητοί, άρα ο Γάιος είναι θνητός» που διδάχτηκε κατά την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων, το Εγώ του τον κρατάει γερά δέσμιο του. Ο Γάιος ναι… αυτός όμως όχι! Αυτός μπορεί να ξεγελάσει τον Θάνατο!

Πρόσθετες πληροφορίες:

• Κείμενο: Leo Tolstoy
• Μετάφραση από τα ρωσικά: Παύλος Στεφάνου
• Διασκευή/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
• Σκηνικά/Κοστούμια: Νίκος Κασαπάκης
• Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Οικονόμου
• Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
• Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
• Υλοποίηση φωτισμών: Μανώλης Μπράτσης
• Φωτογραφίες: Γιώργος Σακκάς
• Γραφιστική επιμέλεια: GRID FOX
• Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
• Παραγωγή: A PRIORI www.a-priori.gr
• Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Γαλίτης & Θανάσης Κουρλαμπάς

Σαν σήμερα 3 Νοεμβρίου, το 1969 γεννήθηκε ο Ιταλός παραγωγός δίσκων, συνθέτης, μουσικός και DJ, Robert Miles.

Το 1994 ο Miles έγραψε μια dream house, chill-out ορχηστρική σύνθεση, βασισμένη σε ακουστική κιθάρα, που αργότερα τελειοποίησε και κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα με τίτλο «Children».

Οι πωλήσεις του σινγκλ ξεπέρασαν τα πέντε εκατομμύρια αντίτυπα σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ έγινε Νο. 1 Hit σε πολλές χώρες και κατάφερε να παραμείνει στην κορυφή του Euro Top 100 chart για 13 συνεχόμενες εβδομάδες.

Το σινγκλ χαρακτηρίστηκε πλατινένιο επίσης σε πολλές χώρες βάσει των πωλήσεών του, και χάρισε στο δημιουργό του ένα Brit Award, στην κατηγορία Best International Male Newcomer το 1997.

Το πρώτο μεγάλο βήμα για τη μετάβαση στην εποχή των smart cities κάνει η Αθήνα μέσω του ηλεκτροφωτισμού. Εφαρμόζοντας το μεγαλύτερο πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης που σχεδιάστηκε ποτέ στη χώρα, ο Δήμος Αθηναίων αντικαθιστά τον «παραδοσιακό» τρόπο λειτουργίας του φωτισμού της πόλης με τη χρήση νέων τεχνολογιών, που στόχο έχουν να βελτιώσουν και να ενισχύσουν τον δημόσιο φωτισμό σε κάθε σημείο της Αθήνας.

Το έργο θα ενισχύσει πρωτίστως, το αίσθημα της ασφάλειας των κατοίκων τόσο στις γειτονιές όσο και στο κέντρο, ειδικά σε σημεία που έχει παρατηρηθεί ότι ο φωτισμός δεν είναι επαρκής. Παράλληλα, τα οφέλη θα είναι σημαντικά τόσο για το περιβάλλον όσο και για την οικονομία, καθώς η μείωση της ενέργειας που καταναλώνεται για τον φωτισμό της πόλης θα αποφέρει εξοικονόμηση πόρων για τον Δήμο.

Συνολικά 43.678 σύγχρονα φωτιστικά σώματα νέας τεχνολογίας θα τοποθετηθούν στους κοινόχρηστους χώρους, σε αντικατάσταση των σημερινών. Το νέο πρόγραμμα ηλεκτροφωτισμού θα εφαρμοστεί και στα επτά δημοτικά διαμερίσματα της πόλης, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην πρωτεύουσα.

Οι καινοτομίες

Με την υλοποίηση του έργου, θα υπάρχει η δυνατότητα τηλεδιαχείρισης κάθε φωτιστικού σώματος, μέσω ενός Κέντρου Ελέγχου. Το νέο έργο περιλαμβάνει σημαντικές τεχνολογικές καινοτομίες, πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα, όπως:

• Δυνατότητα δυναμικού φωτισμού ανάλογα με το σημείο και την ώρα: Ο φωτισμός θα διαφοροποιείται σε τέσσερα χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της νύχτας και θα ρυθμίζεται αυτόματα ανάλογα με τις συνθήκες
• Άμεσο έλεγχο οποιουδήποτε φωτιστικού στην πόλη
• Χρήση αισθητήρων παρουσίας και κίνησης σε πλατείες, πάρκα, πεζόδρομους: Ο φωτισμός θα ρυθμίζεται αναλόγως της παρουσίας ή κίνησης των περαστικών
• Διαρκή δεδομένα χρήσης του δικτύου (από κατανάλωση ενέργειας έως στατιστικά κίνησης πεζών)
• Αυτόματη σηματοδότηση βλαβών
• Άμεση χειροκίνητη λειτουργία σε καταστάσεις ανάγκης
• Απεριόριστα σενάρια λειτουργίας ανά σημείο, δρόμο, γειτονιά ή πλατεία
• Ένα ακόμη βασικό πλεονέκτημα είναι ότι ο νέος εξοπλισμός που θα χρησιμοποιηθεί θα συντηρείται και θα αντικαθίσταται εύκολα, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη μείωση του κόστους λειτουργίας και συντήρησης.  Επίσης, για την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των δημοτών έχει επιλεγεί θερμή απόχρωση φωτός (3000Κ). Τα επιλεγμένα τεχνικά χαρακτηριστικά της φωτεινής εκπομπής του νέου εξοπλισμού εξασφαλίζουν ελαχιστοποιημένη φωτεινή ρύπανση και κατά συνέπεια την καλύτερη δυνατή προστασία του νυχτερινού περιβάλλοντος και του ουρανού.

Συνεργασία του Δήμου Αθηναίων με το ΕΜΠ

Με σκοπό την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος για αυτό το φιλόδοξο έργο, ο Δήμος Αθηναίων συνεργάστηκε με το Εργαστήριο Φωτοτεχνίας της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Ο καθηγητής της Σχολής και επικεφαλής του Εργαστηρίου κ. Φραγκίσκος Τοπαλής, αναφέρεται σε ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα του καινοτόμου αυτού έργου, που είναι η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και του κόστους συντήρησης: «Το δίκτυο Φωτισμού Οδών και Πλατειών (ΦΟΠ) στην παρούσα μορφή του καταναλώνει περίπου 36 GWh ανά έτος. Το κόστος αυτής της κατανάλωσης είναι 5,3 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος. Μετά την εγκατάσταση του νέου δικτύου, η κατανάλωση θα μειωθεί στις 7,5 GWh ανά έτος, εφόσον εφαρμοστεί το πλέον αποδοτικό σενάριο. Αυτό σημαίνει ότι το κόστος κατανάλωσης ενέργειας θα μειωθεί στο 1,1 εκατ. ευρώ ανά έτος και επομένως θα επιτευχθεί εξοικονόμηση σε ποσοστό περίπου 80%. Αναλόγως θα μειωθεί το κόστος συντήρησης από τις 300.000 ευρώ ανά έτος σήμερα, στις 86.000 ευρώ». Στο πλαίσιο της συνεργασίας με το ΕΜΠ, μεταξύ άλλων έγινε καταγραφή του υπάρχοντος εξοπλισμού και άντληση δεδομένων από αυτόν, διερεύνηση των λειτουργικών αναγκών και εκτίμηση κόστους λειτουργίας μετά την προτεινόμενη αναβάθμιση.

Το χρονοδιάγραμμα

Το νέο πρόγραμμα ηλεκτροφωτισμού θα υλοποιηθεί σε τρία στάδια: Το πρώτο και δεύτερο στάδιο θα διαρκέσουν 24 μήνες και μέσα στην περίοδο αυτή θα ολοκληρωθεί η προμήθεια και εγκατάσταση του νέου εξοπλισμού. Παράλληλα, θα γίνουν οι απαραίτητες ρυθμίσεις και θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία το νέο σύστημα. Στο τρίτο στάδιο θα γίνει η διαχείριση του δικτύου για το χρονικό διάστημα των δέκα ετών.

Το έργο δημοπρατήθηκε πριν από λίγες εβδομάδες και οι πρώτες εργασίες εκτιμάται ότι θα ξεκινήσουν το καλοκαίρι του 2022, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία που απαιτείται για τους διαγωνισμούς του Δημοσίου.

Ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, με αφορμή τη δημοπράτηση του έργου, επισημαίνει: «Η Αθήνα εξελίσσεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του 21ου αιώνα. Εργαστήκαμε, βάσει σχεδίου, για την ενεργειακή αναβάθμιση της πόλης, αξιοποιώντας τα τεχνολογικά μέσα που πλέον διαθέτουμε και εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο πολύτιμους πόρους για τον Δήμο Αθηναίων. Με την εφαρμογή αυτού του ολοκληρωμένου, καινοτόμου προγράμματος, επιτυγχάνουμε έναν φιλόδοξο στόχο: Να αποκαταστήσουμε το αίσθημα της ασφάλειας για όλους τους κατοίκους και -ταυτόχρονα- να αναδείξουμε κάθε όμορφη γωνιά της πόλης, που εξαιτίας της έλλειψης φωτισμού σε αρκετά σημεία, παρέμενε κρυμμένη. Η Αθήνα αποκτά μετά από χρόνια τον φωτισμό που αρμόζει σε μία σύγχρονη, ευρωπαϊκή πρωτεύουσα».

Η υπάρχουσα κατάσταση

Στην Αθήνα, σήμερα, λειτουργεί ένα «γερασμένο» δίκτυο που αποτελείται από περίπου 45.500 φωτιστικά σώματα. Το γεγονός, μάλιστα, ότι υπάρχουν δεκάδες διαφορετικοί τύποι φωτιστικών σωμάτων με πολλές διαφορετικές χρονολογίες κατασκευής, δυσχεραίνει την απρόσκοπτη συντήρηση του δικτύου. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι ορισμένοι τύποι λαμπτήρων που είναι εγκατεστημένοι σε διάφορα σημεία έχουν πλέον αποσυρθεί από το εμπόριο.

Ο επαρκής και σύγχρονος φωτισμός της πόλης αποτελεί μία από τις βασικές δεσμεύσεις της δημοτικής αρχής και υλοποιείται βήμα προς βήμα την τελευταία διετία. Έως ότου δημοπρατηθεί το μεγάλο αυτό έργο, ο Δήμος Αθηναίων είχε ήδη προχωρήσει σε στοχευμένες παρεμβάσεις καλύπτοντας τις ανάγκες -σε σημεία όπου είχε παρατηρηθεί έλλειψη φωτισμού- με αντικατάσταση ή επισκευή φωτιστικών σωμάτων. Το νέο μεγάλο έργο σηματοδοτεί τη σύγχρονη προσέγγιση στον δημόσιο φωτισμό με ένα πλήρως μελετημένο σχέδιο συνολικής διαχείρισης να τίθεται τους επόμενους μήνες σε εφαρμογή.

Προβάλλεται στους κινηματογράφους η ταινία “Παράλληλες Μητέρες”. Ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου σινεμά, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ επιστρέφει με μια ακόμη απολαυστική ταινία γεμάτη συγκίνηση και ανατροπές, αλλά και ακόμη έναν χορταστικό ρόλο για τη σπουδαία πρωταγωνίστριά του, Πενέλοπε Κρουζ.

«Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ επανεπιβεβαιώνει το στάτους του ως ο πιο γενναιόδωρος σκηνοθέτης»  – David Rooney, The Hollywood Reporter

«Η καλύτερη ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ από το «Όλα για τη Μητέρα Μου» μέχρι σήμερα» - Owen Gleiberman, Variety

«Η Πενέλοπε Κρουζ δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας της» – Stephanie Zacharek, Time

«Μία υπεραφθονία πλούτου» - Xan Brooks, The Guardian

Δύο ετοιμόγεννες γυναίκες συμπίπτουν στο ίδιο δωμάτιο νοσοκομείου. Και οι δύο δεν είχαν προγραμματίσει τις εγκυμοσύνες τους, και οι δύο είναι εκεί χωρίς τους πατεράδες των μωρών τους. Η μεγαλύτερη από τις δύο (Πενέλοπε Κρουζ), Τζάνις, δε μετανιώνει για την επιλογή της να γίνει μητέρα, αντίθετα είναι πανευτυχής. Η Άνα, από την άλλη, είναι έφηβη - και έντρομη και μετανιωμένη για αυτό που συμβαίνει.
Η Τζάνις προσπαθεί να την ενθαρρύνει, όσο και οι δυο τους διασχίζουν σαν υπνωτισμένες τους διαδρόμους του νοσοκομείου. Τα λίγα λόγια που θα ανταλλάξουν στις ώρες αυτές θα δημιουργήσουν έναν πολύ στενό δεσμό ανάμεσα στις δυο τους, δεσμός ο οποίος αναπτύσσεται και περιπλέκεται, αλλάζοντας τις ζωές τους για πάντα.

Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ μιλά για την ταινία

Το ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ είναι μια ιστορία για προγόνους και απογόνους. Μία ιστορία για την αλήθεια του ιστορικού παρελθόντος, αλλά και την πιο προσωπική αλήθεια των χαρακτήρων. Μιλά για την ταυτότητα και τη μητρική αγάπη μέσα από τρεις πολύ διαφορετικές μανάδες: την Τζάνις, την Άνα και τη μητέρα της Άνα, μια μητέρα εγωίστρια, χωρίς μητρικό ένστικτο, όπως παραδέχεται και η ίδια.
Είναι οι ατέλειες των μητέρων αυτών που με προσελκύουν περισσότερο ως αφηγητή. Είναι πολύ διαφορετικές από τις μητέρες που έχω συμπεριλάβει στις ταινίες μου ως τώρα.

Φαντάσματα του παρελθόντος

Η υποπλοκή για τους μαζικούς τάφους από την εποχή του Φράνκο είναι πολύ σημαντική για μένα. Στα πρώτα προσχέδια του σεναρίου, είχε μεγαλύτερη έκταση αλλά ήταν κάτι τόσο δυνατό που κατέληξε να επισκιάζει τα πάντα γύρω της. Έτσι αποφάσισα να δώσω μεγαλύτερη έμφαση στην ιστορία της Τζάνις και της Άνα, και να αφήσω το άνοιγμα του τάφου για το τέλος. 
Ελπίζω η ταινία αυτή να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με ένα ζήτημα που είναι ιδιαίτερα κρίσιμο και επιτακτικό για την Ισπανία. Χειρίστηκα το ζήτημα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ευαισθησία γιατί δεν είχα σκοπό να ξεκαθαρίσω τους λογαριασμούς μου με την ιστορία, όπως ακριβώς οι συγγενείς των θυμάτων δε ζητoύν τίποτα παραπάνω από μια ταφόπλακα για να βάλουν το όνομα του αγαπημένου τους προσώπου και ένα σημείο για να τα θάψουν. Είναι κάτι που η ισπανική κοινωνία τούς χρωστάει, ένα επιτακτικό χρέος γιατί πλέον πρόκειται για τη γενιά των δισέγγονων που ζητούν την εκταφή των σορών - και είναι, μάλιστα, η πρώτη γενιά που το κάνει.
Όλες οι μαρτυρίες συγγενών που ακούγονται στην ταινία είναι αληθινές. Παρά τις δραματικές καταστάσεις του παρελθόντος και του εμφυλίου, η ταινία στοχεύει στην ανακούφιση και το συναίσθημα. Δεν υπάρχει διάθεση για εκδίκηση ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών στις μαρτυρίες. Στη σκηνή όπου ο τάφος ανοίγει, τα μέλη της ΜΚΟ που ανέλαβε την εκταφή και ορισμένοι συγγενείς ξαπλώνουν μέσα στον τάφο, μιμούμενοι τη στάση των σορών. Είναι ένας φόρος τιμής από τους ζωντανούς προς τους νεκρούς.

Ο πιο δύσκολος ρόλος της Πενέλοπε Κρουζ

Λόγω ιδιαίτερων συνθηκών, η Τζάνις αναγκάζεται να ζήσει την απόλυτη αντίθεση ανάμεσα στην ιστορική αλήθεια και τη δική της, προσωπική αλήθεια σε σχέση με την κόρη της. Το ηθικό της δίλημμα είναι η καρδιά της ιστορίας, κάτι που κάνει την Τζάνις έναν περίπλοκο, γενναιόδωρο, αντιφατικό, ακόμη και δύστροπο χαρακτήρα. Είναι ένας φοβερά δύσκολος ρόλος, ο πιο δύσκολος που έχει παίξει η Πενέλοπε για μένα και ίσως και γενικότερα στην καριέρα της, και ενδεχομένως ο πιο επώδυνος. Το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο, όπως πάντα αφού η Πενέλοπε δίνει τα πάντα στην ερμηνεία της.
Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του σεναρίου, όταν οι χαρακτήρες έχουν ήδη ζωντανέψει, μερικές φορές ανεξαρτητοποιούνται από τον σεναριογράφο και εκείνος μπορεί απλώς να τους ακολουθεί. Είναι κάτι το πραγματικά μυστήριο - και μου συνέβη με την Τζάνις. Η συνθήκη στην οποία την έβαλα είναι ίσως η δυσκολότερη από όλους τους χαρακτήρες μου μέχρι σήμερα. Για τον λόγο αυτό, η Πενέλοπε έπρεπε να μου παραδοθεί ολοκληρωτικά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, σχεδόν σαν να βρίσκεται σε ύπνωση.

Οι ηθοποιοί

Ήμουν πραγματικά πολύ τυχερός και με το υπόλοιπο κάστινγκ. Ο Ισραέλ Ελεχάλντε και η Αϊτάνα Σάντσεθ Γκιχόν είναι δύο ηθοποιοί που θαυμάζω για την εξαιρετική τους πορεία στο θέατρο και εντυπωσιάστηκα με την ακρίβεια με την οποία χειρίστηκαν τους ρόλους τους στην ταινία.
Και όσον αφορά τη Μιλένα Σμιτ, πιστεύω ότι είναι η μεγάλη αποκάλυψη της ταινίας. Είναι μόλις η δεύτερή της ταινία και ό,τι κάνει μπροστά στην κάμερα, έχει τόση αλήθεια… Είναι δύσκολο να μη φανείς λίγη μπροστά στην Πενέλοπε Κρουζ, η ερμηνεία της οποίας είναι σαν οδοστρωτήρας, όμως η αγνότητα και αθωότητα στην ερμηνεία της Μιλένα αντιστάθμιζε τις πιο σκοτεινές πτυχές της ερμηνείας της Πενέλοπε. Πιστεύω ότι έχει ένα σπουδαίο μέλλον μπροστά της.

Η διεύθυνση φωτογραφίας και η μουσική

Για μια ακόμα φορά ο Χοσέ Λουίς Αλκέιν ξέρει ακριβώς πώς να συλλάβει σωστά τα χρώματα που θεώρησα ότι ταίριαζαν στην ταινία. Εικόνες γεμάτες φως για μια ιστορία γεμάτη σκοτάδια. Όπως πάντα όταν δουλεύουμε μαζί, συζητάμε από πριν τη χρωματική παλέτα της ταινίας και έπειτα εκείνος αναλαμβάνει να μετουσιώσει τα όσα είπαμε σε εικόνα. Όμως, έχουμε παρόμοια ένστικτα όσον αφορά την εικόνα, κάτι που σημαίνει ότι επικοινωνούμε και χωρίς πολλά λόγια.
Ένας άλλος πολύτιμος συνεργάτης είναι και ο Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, ο οποίος υπογράφει τη μουσική για τις ταινίες μου από τη δεκαετία του ‘90, ανέλαβε για ακόμη μια φορά να ντύσει μουσικά την ταινία και, επίσης για ακόμη μια φορά, με εξέπληξε με την ικανότητά του να συνομιλήσει με τη σιωπή, τις λέξεις, τη δράση και τα βλέμματα των χαρακτήρων.
  

Στοιχεία για την ταινία: 

• Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ
• Σενάριο: Πέδρο Αλμοδόβαρ
• Παραγωγή: Αγκουστίν Αλμοδόβαρ, Έστερ Γκαρθία
• Ηθοποιοί: Πενέλοπε Κρουζ, Μιλένα Σμιτ, Ισραέλ Ελεχάλντε, Αϊτάνα Σάντσεθ Γκιχόν, Ρόσι ντε Πάλμα, Χουλιέτα Σεράνο
• Φωτογραφία: Χοσέ Λουίς Αλκέιν
• Μοντάζ: Τερέσα Φοντ
• Καλλιτεχνική διεύθυνση: Αλεχάνδρα Λοϊζό
• Μουσική: Αλμπέρτο Ιγκλέσιας
• Διάρκεια: 120’
• Διανομή: ΟDEON
• Είδος: Δράμα

Ακολουθεί το trailer: 

Οι μαθητές όλων των βαθμίδων θα προμηθεύονται ως και το Σάββατο 6 Νοεμβρίου, μία συσκευασία με πέντε (5) δωρεάν αυτοδιαγνωστικά (self) τεστ από τα φαρμακεία, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες ελέγχου των ημερών από 5 έως 22 Νοεμβρίου και να προσέρχονται στο σχολείο σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών.

Σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας υπενθυμίζεται ότι:

• το self-test πραγματοποιείται έως και 24 ώρες πριν από την προσέλευση κάθε Τρίτη και Παρασκευή στο σχολείο,
• ο προσυμπτωματικός διαγνωστικός έλεγχος για τον νέο κορωνοϊό μέσω αυτοδιαγνωστικής δοκιμασίας (self test) είναι υποχρεωτικός για τους μαθητές και τις μαθήτριες,
• βεβαίωση αρνητικού self test οφείλουν να φέρουν οι μαθητές που δεν έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού (για τους μαθητές 12 ετών και άνω) ούτε βεβαίωση παρελθούσας νόσησης (τελευταίου εξαμήνου),
• οι εμβολιασμένοι μαθητές δεν δικαιούνται δωρεάν self test, καθώς δεν οφείλουν να τα διενεργούν εφόσον δεν προκύψει ειδικός λόγος (δηλ. κρούσμα σε συμμαθητή),
• η δωρεάν διάθεση self test από τα φαρμακεία γίνεται μόνο κατά τις εργάσιμες μέρες και ώρες, ώστε κατά τις διημερεύσεις και διανυκτερεύσεις να μπορούν να εξυπηρετούν έκτακτες ανάγκες. 

 
Υπενθυμίζεται ότι πλέον η δήλωση και το αποτέλεσμα για τις δημόσιες σχολικές μονάδες θα δηλώνεται στη νέα πλατφόρμα edupass.gov.gr (και όχι στην πλατφόρμα του self-testing.gov.gr), από την οποία νέα πλατφόρμα θα εκδίδεται και η Σχολική Κάρτα για COVID-19.