Την Κυριακή, 5 Ιανουαρίου, η τραγουδίστρια Nelly Furtado, 46, μοιράστηκε δύο φωτογραφίες της στο Instagram φορώντας ένα πορτοκαλί μπικίνι μαζί με μια εμπνευσμένη λεζάντα.

Στη λεζάντα της η Nelly Furtado παρακινεί τους followers της «να αγαπήσουμε το σώμα μας», όπως και αν είναι.

Υπερασπιζόμενη το κίνημα του body positivity και της διαφορετικότητας που δεν πρέπει να ενοχλεί, η Nelly Furtado θέλει να το μήνυμα της να «αγκαλιάσουμε και να μας αγαπήσουμε».

«Φέτος συνειδητοποίησα την πίεση των αισθητικών κριτηρίων στη δουλειά μου με έναν ολοκαίνουργιο τρόπο, καθώς ταυτόχρονα ένιωθα πρωτόγνωρη αγάπη για τον εαυτό μου και γνήσια αυτοπεποίθησης για αυτό που είμαι μέσα μου», έγραψε η τραγουδίστρια του Maneater που φέτος έκανε επιθετικό comeback στη σκηνή με συνεργασίες που χτύπησαν θέσεις κορυφής στα χορευτικά charts.

Η Furtado εξομολογήθηκε ότι «δεν έκανε ποτέ» αισθητική επέμβαση στο πρόσωπο ή το σώμα της «εκτός από κάποιες επεμβάσεις στα δόντια της» και δεν έχει κάνει ενέσιμα στα χείλη ή στο πρόσωπο.

«Έχω ευρυαγγείες και μου θυμίζουν τη μαμά μου και τις θείες μου και τη ζωή μου γι’ αυτό νομίζω ότι γι’ αυτό δεν τις έχω αποχωριστεί μέχρι στιγμής»

Παράλληλα αποκάλυψε ότι έχει κινηθεί νομικά εναντίον επιχειρήσεων που πωλούν υπηρεσίες ομορφιάς στο διαδίκτυο «αναπαράγοντας διάφορα μυθεύματα για την υγεία και την εικόνα μου».

«Μέχρι στιγμής , δεν έχω κάνει καμία ένεση στο πρόσωπο ή τα χείλη ή fillers οποιουδήποτε είδους, αλλά έχω μια αγαπημένη, παλιάς σχολής facialist από την οποία αγοράζω ορούς και κρέμες από όταν ήμουν 20 ετών» έγραψε η Nelly Furtado.

«Την ημέρα πριν από φωτογραφήσεις και κόκκινα χαλιά, πίνω πολύ νερό και κοιμάμαι ανάσκελα. Μερικές φορές στο κόκκινο χαλί ή σε φωτογραφήσεις η makeup artist μου χρησιμοποιεί face tape στα μάτια και το δέρμα μου. Μερικές φορές ο στιλίστας μου χρησιμοποιεί ταινία σώματος για να δημιουργήσει διαφορετικές σιλουέτες», συνέχισε η τραγουδίστρια.

«Ας εκφραζόμαστε ελεύθερα, ας γιορτάσουμε την ατομικότητά μας. Είμαστε όλοι χαριτωμένα ανθρωπάκια που απλά χοροπηδάνε στη Γη, ψάχνοντας για αγκαλιές»

«Το μακιγιάζ του σώματος μπορεί επίσης μερικές φορές να διαμορφωθεί για να επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Το μακιγιάζ μπορεί να κάνει μαγικά πράγματα! Το ίδιο και τα υπέροχα φρύδια! Το ίδιο και ένας καλός κομμωτής! Το ίδιο και τα υπέροχα εσώρουχα! Σε αυτές τις φωτογραφίες δεν είμαι βαμμένη και δεν τις έχω επεξεργαστεί, δεν έχω χρησιμοποιήσει φίλτρα, αλλά έχω κάνει spray tan» πρόσθεσε.

«Έχω ευρυαγγείες και μου θυμίζουν τη μαμά μου και τις θείες μου και τη ζωή μου γι’ αυτό νομίζω ότι γι’ αυτό δεν τις έχω αποχωριστεί μέχρι στιγμής» σημειώνει η Nelly Furtado.

H τραγουδίστρια έκλεισε την ανάρτηση με ένα μήνυμα για το 2025.

«Ας εκφραζόμαστε ελεύθερα, ας γιορτάσουμε την ατομικότητά μας. Είναι απολύτως εντάξει, να είσαι ok με αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη, και είναι επίσης θεμιτό να θέλεις κάτι διαφορετικό. Είμαστε όλοι χαριτωμένα ανθρωπάκια που απλά χοροπηδάνε στη Γη, ψάχνοντας για αγκαλιές».

Πρόσφατα, καλεσμένη στο podcast της Άλεξ Κούπερ Call Her Daddy τον Νοέμβριο του 2024, η Nelly Furtado είπε ότι αισθάνεται «πιο σίγουρη από ποτέ» στα 40 της.

«Είναι μια πολύ διασκεδαστική περίοδος στη ζωή μου. Αισθάνομαι μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τώρα, νιώθω ο εαυτός μου. Δούλεψα με το μέσα μου», πρόσθεσε.

Φωτογραφία/Πηγή: in.gr

Αν είχες δώσει προσοχή στους στίχους και το γενικότερο imagery του “Lazarus” από το τελευταίο album του David Bowie, το “Blackstar”, ίσως είχες καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ότι ο Βρετανός μουσικός ένιωθε να πλησιάζει το τέλος του. Αν όμως δεν είχες δώσει προσοχή στο συγκεκριμένο τραγούδι, ο θάνατος του Bowie σε βρήκε απροετοίμαστο…

… και αναμφίβολα ήταν ένα μεγάλο ξάφνιασμα. Νομίζω ότι το έχω ξαναγράψει: o David Bowie ήταν για πολλούς από εμάς ένα είδος απόμακρου αλλά έντονα επιδραστικού πατέρα. Κάθε φορά που αποφασίζαμε να κάνουμε την επανάστασή μας και να τον γκρεμίσουμε από τον θρόνο του, ανακαλύπταμε ότι ήταν πολλά χιλιόμετρα μπροστά μας.

Στα θέματα φύλου και σεξουαλικής ταυτότητας, ονειρευόμασταν την απόλυτη αποδοχή κάθε επιλογής. Ονειρευόμασταν να σπάσουμε κάθε ταμπού της προηγούμενης γενιάς, υπερασπίζοντας την ελευθερία κάθε ανθρώπου να είναι -και να φαίνεται- όπως νιώθει. Μόνο που ο Bowie το είχε κάνει αυτό από την εποχή που ήμασταν παιδιά. Είχε υιοθετήσει ένα ανδρόγυνο image, που είχε προκαλέσει πολύ έντονα κάθε συντηρητικό πνεύμα στα early seventies.

Θέλαμε να υποστηρίξουμε ότι η μουσική είναι μία και αδιαίρετη, πηγαίνοντας κόντρα στους μεγαλύτερους που διαχώριζαν το κλασικό rock από το new wave, θεωρώντας το πρώτο πολύ σημαντικότερο από το δεύτερο. Κι εμείς, που ακούγαμε με το ίδιο πάθος Neil Young και Cure, Velvet Underground και Joy Division, Emerson, Lake and Palmer (το “Trilogy” περισσότερο απ’ όλα) και Bauhaus ήμασταν έτοιμοι να επαναστατήσουμε απέναντι σε κάθε φανατικό παλαιοροκά πατέρα. Και αν θεωρήσουμε ότι ο Bowie είχε ξεκινήσει να παίζει μουσική λίγο πριν τα mid sixties, ταίριαζε σε κάποιον παλαιοροκάδικο ρόλο. Μόνο που ποτέ δεν τον πήρε. Αντίθετα, έπαιζε από πολύ νωρίς κάθε ιδίωμα που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Ανακάτευε το παραδοσιακό rock με τη soul, πρόσθετε ηλεκτρονικά, τραβούσε τις εμφανίσεις του στη σκηνή προς το art rock, συνδημιουργούσε το glam και οδηγούσε μέσω του image αλλά και του ήχου του προς τη γέννηση ενός Robert Smith ή μιας Siouxsie, γινόταν ο προάγγελος της new wave αισθητικής.

Η αλήθεια είναι ότι όταν κυκλοφορούσαν τα τραγούδια και οι ολοκληρωμένοι δίσκοι του David Bowie ήμασταν πολύ μικροί σε ηλικία -αλλά και εμπειρία ακρόασης- για να διακρίνουμε πόσο σημαντικά πράγματα συνέβαιναν εκεί. Έτσι, το μόνο που μπορούσαμε να πούμε για το “Space Oddity” -που πρωτακούσαμε αρκετά χρόνια μετά την κυκλοφορία του- ήταν ότι επρόκειτο για μια ιστορία που παρόμοιά της δεν είχαμε συναντήσει σε άλλο τραγούδι.

Όταν πιάσαμε επαφή με το “Life On Mars?” αρχίζαμε να αισθανόμαστε πόσο μεγάλο πράγμα θα ήταν το “Ziggy Stardust” που θα ακολουθούσε -το αφήνω για το τέλος, αυτό-, όταν έσκαγε η τριλογία του Βερολίνου και ο χαρακτήρας του Thin White Duke, αναρωτιόμασταν πώς γίνεται κάποιος μουσικός να αλλάζει τόσο εύκολα ταυτότητα και να παραμένει τόσο συγκλονιστικός, τι στο καλό ήταν αυτός ο απόλυτα αινιγματικός Brian Eno, τι είναι αυτά τα σκοτάδια του “Station To Station”, πώς γίνεται να κάνεις εμπορικότατο άλμπουμ και να είναι τόσο καλό όσο το “Scary Monsters”, πόσο παράξενος είναι ο κόσμος του “Diamond Dogs” -δεν υπήρχε ο όρος «δυστοπία» το 1974-, πόσο μεγάλο τραγούδι είναι το “Wild Is The Wind” και ποια είναι αυτή η Nina Simone που το έχει επίσης τραγουδήσει, τι εξωφυλλάρα είναι αυτή στο “Aladin Sane”, τι ωραίο τραγούδι είναι το “Lady Grinning Soul” και τι απίθανο το λογοπαίγνιο του τίτλου, “A Lad Insane”…
Άφησα για το τέλος έναν από τους σημαντικότερους δίσκους στην ιστορία της μουσικής του 20ού αιώνα, το “The Rise And Fall Of Ziggy Stardust and The Spiders From Mars”, ξέροντας ότι δεν έχω τις λέξεις που θα μπορούσαν να περιγράψουν τα συναισθήματα που γέννησε.

Εκείνο που έμαθα μέσα στα χρόνια καλά, είναι ότι ο Ziggy παρά την τελική του πτώση, κατάφερε να εκπληρώσει την αποστολή του: έφερε στην έκπληκτη παιδική μας καρδιά την πεποίθηση ότι αν δεν μένεις ποτέ στατικός, αν μπορείς να αλλάζεις και μέσα από τις αλλαγές σου να συνεχίσεις να δημιουργείς, τότε υπάρχει ελπίδα, τόσο για σένα όσο και για τον κόσμο ολόκληρο. Αυτήν ακριβώς τη σκέψη ήρθε να συμπληρώσει το “Lazarus”, το κύκνειο άσμα του Bowie: ότι όλα αυτά μπορεί να ισχύει ακόμη και μετά θάνατον…

Φωτογραφία/Πηγή: athensvoice.gr

Άνοιξε το πρώτο κατάστημα στη Νέα Σμύρνη.
 

• Καλωσήρθες στο John Wing, στην πιο crunchy και juicy εμπειρία στον κόσμο του αυθεντικού τηγανητού κοτόπουλου! 
• Το νέο brand, που φέρνει μια μυστική συνταγή που απογειώνει τη γεύση, άνοιξε τα φτερά του στην Αθήνα με πρώτο κατάστημα στη Νέα Σμύρνη στη διεύθυνση: Ελευθερίου Βενιζέλου 25.

Εδώ θα βρεις τις πιο τραγανές φτερούγες, Chicken Strips, Pop Corn Chicken και πολλές ακόμα νέες γεύσεις και συνδυασμούς.

Δοκίμασε το μοναδικό πανάρισμα, που κάνει τη διαφορά, με κοτόπουλο έξω υπέροχα τραγανό και μέσα απολαυστικά ζουμερό, διατηρώντας μια εντελώς ανάλαφρη αίσθηση στο τηγάνισμα. Μια καινοτομία που είναι εφικτή χάρη στον high tech εξοπλισμό που δίνει μια άλλη διάσταση σε όλες τις γεύσεις και εξασφαλίζει τις υψηλότερες προδιαγραφές για την υγεία.

Απολαύστε Fried Chicken, Burgers, Wraps, Σαλάτες, Πατάτες και Οnion Rings σε εντυπωσιακές γεύσεις και συνταγές, φτιαγμένες με εξαιρετικά υλικά. Ελληνικά κοτόπουλα Πίνδος από την Ήπειρο, με κορυφαίες πιστοποιήσεις και υψηλές προδιαγραφές, ποιοτικό λάδι που ανανεώνεται συνεχώς και ολόφρεσκα λαχανικά.

Η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ αποκάλυψε ότι είναι θαυμάστρια της Άννας Βίσση. Η διάσημη ηθοποιός βρέθηκε στις 14 Δεκεμβρίου στην τελετή λήξης του Διεθνούς Φεστιβάλ της Ερυθράς Θάλασσας (Red Sea Film Festival) στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας.
Εκεί τη συνάντησε ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος, ο οποίος της απηύθυνε ερωτήσεις και όταν η ηθοποιός άκουσε ότι προέρχεται από την Ελλάδα, δεν δίστασε να εκφράσει την αγάπη της για την Άννα Βίσση.

Συγκεκριμένα, ο δημοσιογράφος ρώτησε τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ τι αγαπά περισσότερο από την Ελλάδα, με εκείνη να απαντά: «Άννα Βίσση! Αγαπώ την Άννα Βίσση! Φιλιά στην Άννα Βίσση».

Τη στιγμή μοιράστηκε πριν από λίγες ημέρες στο TikTok.

Φωτογραφία/Πηγή: newsbomb.gr

Η 5η Συμφωνία του Μπετόβεν μπορεί να καταστρέψει καρκινικά κύτταρα. Αυτό υποστηρίζει αυτή η έρευνα του Instituto de Biofísica Carlos Chagas Filho, του Πανεπιστημίου του Rio de Janeiro. Η μελέτη έγινε in vitro, όχι ακόμα σε άνθρωπο. Ξέρουμε σίγουρα ότι η προσθήκη μουσικής στο θεραπευτικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση του καρκίνου, εστιάζει περισσότερο στην αντιμετώπιση του πόνου ή χρησιμεύει στα πλαίσια παρηγορικής φροντίδας.

Με επικεφαλής την Δρ. Márcia Alves Marques Capella, η ομάδα εξέθεσε τόσο υγιείς όσο και καρκινικές κυτταρικές καλλιέργειες σε διαφορετικά είδη μουσικής. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Συμφωνία Νο. 5 του Μπετόβεν κατέστρεψε περίπου το 20% των καρκινικών κυττάρων, αφήνοντας ανεπηρέαστα τα υγιή κύτταρα. Παρόμοιο αποτέλεσμα παρατηρήθηκε με το Atmosphères του György Ligeti. Η έρευνα για  τις δυνατότητες της μουσικής ως μη επεμβατικής θεραπείας του καρκίνου βρίσκεται στα αρχικά της στάδια. Η μελέτη σχεδιάστηκε για να κατανοήσει καλύτερα τις άμεσες επιπτώσεις των ακουστικών δονήσεων, με τη μορφή μουσικής, σε ανθρώπινα κύτταρα σε καλλιέργεια. 

Η έκθεση στη μουσική μεταβάλλει τη βιωσιμότητα των κυττάρων;
Τα κύτταρα εκτέθηκαν για 30 λεπτά στην 5η Συμφωνία του Μπετόβεν. Μετά από έκθεση σε μουσική τα κύτταρα επωάστηκαν για 24, 48 και 72 ώρες. Κάθε φορά, τα υπερκείμενα των καλλιεργειών κυττάρων συλλέχθηκαν σε κωνικούς σωλήνες (προκειμένου να συλλεχθούν κύτταρα εναιωρήματος) και τα απομένοντα συνδεδεμένα κύτταρα πλύθηκαν 2 φορές με αλατούχο ρυθμιστικό διάλυμα φωσφορικών (PBS), συλλέχθηκαν με θρυψίνη και συλλέχθηκαν στον ίδιο κωνικό σωλήνα. Κάθε πείραμα επαναλήφθηκε τουλάχιστον 3 φορές. Το ποσοστό των ζωντανών κυττάρων μειώνεται σημαντικά 48 ώρες μετά την ακουστική έκθεση στην 5η Συμφωνία του Μπετόβεν.

Η Συμφωνία Νο. 5 του Μπετόβεν ως εναλλακτική θεραπεία; 
Ένας αριθμός μελετών υποδηλώνει ότι η μουσική μπορεί να είναι χρήσιμη στην ιατρική περίθαλψη, ανακουφίζοντας από το άγχος και τον πόνο ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργικές επεμβάσεις, καθώς και ασθενείς με καρκίνο και εγκαύματα, αλλά οι μηχανισμοί με τους οποίους συμβαίνουν αυτά τα αποτελέσματα είναι ακόμα άγνωστοι. Στις ΗΠΑ, υπάρχουν 30 κέντρα κατά του καρκίνου, του National Cancer Institute, που προσφέρουν μουσικοθεραπεία ως μέρος της αγωγής κατά του καρκίνου. Έρευνες σε υγιείς εθελοντές ανακάλυψαν ότι η ακρόαση μουσικής οδήγησε σε αύξηση του αριθμού και της δραστηριότητας των κυττάρων δολοφόνων (μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος) στον οργανισμό. Άραγε, η ακρόαση μουσικής έχει ευεργετικές ιδιότητες (αντικαρκινικές ιδιότητες) στους ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο;

Θα μπορούσε το μέλλον της θεραπείας του καρκίνου να περιλαμβάνει τη μουσικοθεραπεία παράλληλα με τις παραδοσιακές μεθόδους;

Φωτογραφία/Πηγή: ladylike.gr

Η ζωή της Karol G γίνεται ντοκιμαντέρ από το Netflix που ευελπιστεί να βγει κερδισμένο από το «ρεύμα» που έχει η τραγουδίστρια.

Η Karol G, 33χρονη Κολομβιανή τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, γνωστή για τις κορυφαίες επιτυχίες της reggaeton και latin pop, έγινε η πρώτη καλλιτέχνης που έφτασε στην κορυφή του Billboard 200 πέρυσι με ένα άλμπουμ ισπανόφωνο. Τώρα η ζωή της γίνεται ντοκιμαντέρ από το Netflix.

Τον περασμένο Ιούλιο ολοκλήρωσε την παγκόσμια περιοδεία της για την προώθηση του άλμπουμ, με τίτλο Mañana Será Bonito και οι εισπράξεις από τις συναυλίες της ανήλθαν σε πάνω από 313 εκατομμύρια δολάρια και ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία της λάτιν μουσικής από μια γυναίκα.

Η τραγουδίστρια ανακοίνωσε πρόσφατα ότι η ιστορία της ζωής της θα είναι το θέμα νέου ντοκιμαντέρ του Netflix. «Μια ιστορία που γεννήθηκε από όνειρα που φαινόταν αδύνατα, τροφοδοτούμενη από ακλόνητη πίστη» αναφέρει σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Η ζωή μου. Η δουλειά μου. Η αλήθεια μου. Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα» σημειώνει η τραγουδίστρια.

Το ντοκιμαντέρ με τίτλο «A Story Born From Dreams» σε σκηνοθεσία και παραγωγή της Κριστίνα Κοσταντίνι περιγράφεται ως ένα πορτρέτο του παγκόσμιου μουσικού ειδώλου και της γυναίκας πίσω από την τραγουδίστρια.

Φωτογραφία/Πηγή: newsit.gr

Θεωρείται η πιο πρωτότυπη ταινία της χρονιάς με κεντρικό θέμα την ασυμβίβαστη εξέλιξη του Ρόμπι Γουίλιαμς. Το «Better Man» παίζεται ήδη στις κινηματογραφικές αίθουσες και πίσω από την ταινία υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία.

Η φιλία του Ρόμπι Γουίλιαμς και του Μάικλ Γκρέισι ξεκίνησε όσο ο δεύτερος βρισκόταν στη διαδικασία παραγωγής της ταινίας The Greatest Showman. Κάθε φορά που ο Χιού Τζακμαν, πρωταγωνιστής της ταινίας, αναφερόταν στο ρόλο του, συνήθιζε να τον παρομοιάζει με τον Ρόμπι Γουίλιαμς. Ο Γουίλιαμς είχε μετατραπεί σε σημείο αναφοράς για την προσέγγιση του ηθοποιού στο ρόλο, οπότε όταν ο Τζάκμαν είχε αμφιβολίες για την απόδοσή του, ο Γκρέισι γνώριζε πολύ καλά πως μόνο ένα άτομο θα μπορούσε να τον καθησυχάσει: ο ίδιος ο Ρόμπι Γουίλιαμς.

Σύντομα, έκλεισε ραντεβού με τον τραγουδιστή και του ζήτησε να ακούσει τα τραγούδια. Εκείνος τα λάτρεψε, οπότε ο Γκρέισι τού ζήτησε να ηχογραφήσει ένα βίντεο για να στείλουν στον Τζάκμαν. Έκτοτε, ο Γουίλιαμς και ο Γκρέισι έγιναν καλοί φίλοι, περνώντας αμέτρητες ώρες μαζί. Στις συναντήσεις τους, ο Ρόμπι Γουίλιαμς εξιστορούσε εμπειρίες από τη ζωή του με τρόπο που συνεπήρε τον Γκρέισι, οπότε εκείνος άρχισε να τις ηχογραφεί. «Οι ιστορίες του ήταν καταπληκτικές», θυμάται ο Γκρέισι. «Είναι μια ιστορία κατάκτησης φήμης, αλλά αυτό που την έκανε πραγματικά ιδιαίτερη είναι ο τρόπος που την αφηγήθηκε ο Ρόμπ. Οπότε του είπα ότι πρέπει να τις καταγράψει. Σε εκείνο το σημείο, δεν γνώριζα τον σκοπό, αλλά του είπα πως την επόμενη φορά που θα είμαι στο Λος Άντζελες, θα έρθω και θα τον ηχογραφήσω. Αυτό το κάναμε για τους επόμενους 18 μήνες. Υπήρχε ένα πολύ ωραίο σημείο τομής ανάμεσα στον αφηγητή και τον περφόρμερ και οι ηχογραφήσεις μας το αποτύπωσαν με τον πιο άμεσο τρόπο», συνεχίζει ο Γκρέισι.

Τους επόμενους μήνες, ο Γκρέισι επέστρεψε στο υλικό, άρχισε να το μοντάρει αναζητώντας ένα αφηγηματικό νήμα. «Έκλεινα τα μάτια μου και οραματιζόμουν την ταινία. Ήταν συναρπαστικό γιατί υπήρχαν διαχρονικές θεματικές. Είναι μια ιστορία για την πραγματοποίηση των ονείρων σου, την ικανότητα να κοιτάς στον καθρέφτη και να αγαπάς αυτό που βλέπεις, να αποδέχεσαι το άτομο που είσαι», παρατηρεί ο σκηνοθέτης. Ο ίδιος ο Γουίλιαμς περιγράφει την ιστορία του ως μια μια σειρά «πραγματικά αναξιομνημόνευτων πραγμάτων που συνέβησαν σε έναν ιδιαίτερα αναξιομνημόνευτο άνθρωπο», ελπίζοντας ωστόσο πως το κοινό θα βρει τρόπο να ταυτιστεί με τα βιώματά του, καθώς όπως αναφέρει «η μουσική μπορεί να μιλήσει στην ψυχή, με τρόπο που δεν μπορούν να το κάνουν μόνο οι λέξεις».

Τι φάση με την μαϊμού; Και όχι δεν είναι το «Me  and  My  Monkey»

Ο δημοφιλής τραγουδιστής παραδέχεται γελώντας πως για τις ανάγκες της ταινίας αποκάλυψε πολλά περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε, παρουσιάζοντας τις όμορφες, αλλά και τις άσχημες, τις πιο σκληρές πτυχές της ζωής του. Μάλιστα, όπως παρατήρησε ο Γκρέισι ακούγοντας ξανά και ξανά τις ηχογραφήσεις, ο Γουίλιαμς αναφερόταν πάρα πολύ συχνά στον εαυτό ως «μαϊμού», δίνοντας την έμπνευση στον Γκρέισι να τον αποτυπώσει με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο. «Δεν θα ήταν υπέροχο να τον αναπαραστήσω ως μαϊμού στην ταινία;», αναρωτήθηκε ο Γκρέισι. «Ο Ρόμπι αφηγείται την ιστορία -όπως μου την έλεγε εμένα στις συναντήσεις μας- και έτσι βλέπει τον εαυτό του», σχολιάζει ο Γκρέισι. Κάπως έτσι πάρθηκε τελικά η τολμηρή απόφαση ο Ρόμπι Γουίλιαμς να απεικονίζεται στη διάρκεια όλης της ταινίας ως ψηφιακή μαϊμού.

«Η ζωή μου μοιάζει διαρκώς με ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί χωρίς δίχτυ ασφαλείας», παραδέχεται ο Γουίλιαμς. «Μπορώ να πέσω ανά πάσα στιγμή, και πολλές φορές το κάνω. Οπότε, όταν ο Μάικλ ήρθε στο σπίτι και είπε, ‘Ας σε κάνουμε μαϊμού,’ αμέσως ένιωσα ότι ήταν το μεγαλύτερο ρίσκο που θα μπορούσε να υπάρξει για αυτή την ταινία. Μου άρεσε τόσο πολύ το ρίσκο που έπαιρνε, και ήξερα ότι έπρεπε να το προχωρήσουμε. Μου φάνηκε απόλυτα λογικό, και είναι τόσο συναρπαστικό και διαφορετικό. Στη βιομηχανία του θεάματος υπάρχει η απαίτηση να γίνεις ρομπότ ή μαϊμού. Και εγώ διάλεξα τη μαϊμού». 

Τελικά, αποδείχθηκε πως το εύρημα του Γκρέισι λειτούργησε ευεργετικά για την ίδια την ταινία. «Όταν βάζεις μια μαϊμού στη σκηνή, δεν μπορείς παρά να την κοιτάς, ακόμα και όταν δεν μιλάει», παρατηρεί ο σκηνοθέτης. «Και αυτό αποτυπώνει ακριβώς το τι σημαίνει να είσαι διάσημος. Δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους. Οπότε για εμένα, η μαϊμού δεν αντικατοπτρίζει μονάχα τον τρόπο που ο Ρομπ βλέπει τον εαυτό του, αλλά δημιουργεί και έναν αστέρα σε κάθε πλάνο της ταινίας».

Φωτογραφία/Πηγή: iefimerida.gr

Από τη Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου - Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00

Στο θεάτρο ''ΠΟΛΗ - Δάνης Κατρανίδης'' θα παρουσιαστεί το πρωτότυπο, σύγχρονο ελληνικό έργο του Μιχάλη Μαλανδράκη.

Δύο αδέρφια έχουν στριμώξει τα όνειρά τους σ’ ένα παλιό ζαχαροπλαστείο στο Αιγάλεω. Η μητέρα τους προσπαθεί να τους κρατήσει αφοσιωμένους στην οικογενειακή επιχείρηση, αλλά η σκιά του πρόσφατου και τραγικού θανάτου του πατέρα απειλεί την οικογενειακή αρμονία.

Πρωταγωνιστούν:

Γιασεμί Κηλαηδόνη, Δημήτρης Σέρφας, Νίκος Μπουκουβάλας.

Ο μεγάλος αδερφός, ο Μάρκος, αναγκάστηκε να πιάσει από μικρός δουλειά στο ζαχαροπλαστείο.

Ο μικρός αδερφός, ο Λευτέρης, είχε την πολυτέλεια να σπουδάσει και να εργαστεί σε πολυτελείς κουζίνες.

Η μητέρα πριν από χρόνια είχε τη δυνατότητα να τα αλλάξει όλα. Δεν το έκανε και έζησε μια ζωή πλάι σ’ ένα καλά κρυμμένο μυστικό.

Με αυτά τα υλικά δεν μπορεί να υπάρξει εύκολη συνταγή. Μπορούν να υπάρξουν, όμως, ερωτήματα:

Γιατί δεν αλλάζουμε τις ζωές μας, όταν δεν μας αρέσουν; Γιατί υπομένουμε την καθημερινότητά μας σαν να είναι τιμωρία; Οι στενοί δεσμοί της ελληνικής οικογένειας προστατεύουν ή εγκλωβίζουν;

Ένα ρεαλιστικό, οικογενειακό δράμα με διαχρονικά, υπαρξιακά ερωτήματα για την μακρινή ιδέα της ευτυχίας σε αντιδιαστολή με τον εγκλωβισμό της πραγματικότητας.

Ένα έργο για εκείνους που πιστεύουν πως οι ζωές τους είναι ένα εύπλαστο, ζωντανό υλικό και για όσους, στον αντίποδα, έχουν αποδεχθεί πως η ζωή είναι η τέχνη του εφικτού.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία: Μάξιμος Μουμούρης
Συγγραφέας: Μιχάλης Μαλανδράκης
Σκηνικά – κοστούμια: Μίκα Πανάγου
Κίνηση: Νικολέτα Καρμίρη
Φώτα: Γιάννης Ζέρβας
Β. Σκηνοθέτη: Χρύσα Νταούλη
Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος.

Εισιτήρια: 20 € γενική είσοδος, 15 € μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, παιδικό, ΑμεΑ, πολυτέκνων)
Προπώληση: MORE.COM
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη.

Ήταν μία από τις τέσσερις υποψηφιότητες της ταινίας στις Χρυσές Σφαίρες, με τις άλλες τρεις να είναι της Καλύτερης Ταινίας, της Καλύτερης Ηθοποιού και του Καλύτερου Original Τραγουδιού. Οι Trent Reznor και Atticus Ross παρέλαβαν το βραβείο από την τραγουδοποιό Brandi Carlile και τον Elton John, οι οποίοι υποδέχτηκαν το αποτέλεσμα με ενθουσιασμό, αναφωνώντας
«ΝΑΙΙΙ!». Είναι η τρίτη Χρυσή Σφαίρα για το δίδυμο των Reznor και Ross, με τις άλλες δύο βραβεύσεις να έχουν γίνει για το “The Social Network” του 2010 και την ταινία κινουμένων σχεδίων “Soul” του 2020, στο soundtrack της οποίας συμμετείχε και ο γνωστός Αμερικανός συνθέτης Jon Batiste.

Χρυσές Σφαίρες 2025: Τρίτο βραβείο Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για τους Trent Reznor και Atticus Ross
Οι Trent Reznor και Atticus Ross δεν κατάφεραν να κερδίσουν και το Βραβείο Καλύτερου Original Τραγουδιού στις Χρυσές Σφαίρες, καθώς το “Compress/Repress” έχασε από το “El Mal” της ταινίας “Emilia Pérez”. Το Βραβείο Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής ήταν και το μοναδικό που κέρδισε η ταινία “Challengers” του ιταλού σκηνοθέτη Luca Guadagnino, η οποία περιγράφει ένα ερωτικό τρίγωνο με επίκεντρο το άθλημα του τένις. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντούμε την Zendaya, η οποία ήταν υποψήφια για το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού. Η Zendaya κέρδισε το αντίστοιχο βραβείο το 2023, για την ερμηνεία της ως προβληματική μαθήτρια λυκείου στη σειρά του HBO “Euphoria”, ερμηνεία για την οποία έχει κερδίσει και δύο Βραβεία EMMY.

Αποδεχόμενος το βραβείο, ο Atticus Ross ευχαρίστησε τον Reznor αναφερόμενος σε αυτόν ως «τον καλύτερο του φίλο, το μουσικό του συνεργάτη, το μεγάλο ταλέντο που λέγεται Trent Reznor». Μιλώντας για τη μουσική του “Challengers”, ο Ross είπε χαρακτηριστικά: «Ευχαριστούμε πολύ το δημιουργικό διευθυντή και καλό φίλο μας, Luca Guadagnino, για την ακούραστη υποστήριξη του, την ελευθερία που μας έδωσε και την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπο μας. Η μουσική της ταινίας δεν έμοιαζε ποτέ με μια ασφαλή επιλογή, ωστόσο αισθανόμασταν πως ήταν η σωστή.»

Μέχρι στιγμής, τα έσοδα του “Challengers” έχουν φτάσει τα 50,1 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ και τον Καναδά, ενώ παγκοσμίως έχουν ξεπεράσει τα 96 εκατομμύρια. Εάν δε συμβεί κάποιο απρόοπτο, η μουσική των Trent Reznor και Atticus Ross για την ταινία αναμένεται να είναι υποψήφια και στα φετινά Βραβεία Όσκαρ. Η συνεργασία των δύο μετρά αισίως 14 χρόνια δισκογραφίας, με τη γνωριμία τους ωστόσο να έχει γίνει το 2002 και στο πλαίσιο των Tapeworm, εναλλακτικού side-project γνωστών ονομάτων της εποχής. Από το 2016, ο Atticus Ross είναι το μοναδικό μόνιμο μέλος των Nine Inch Nails, πέρα από τον ιδρυτή και ηγέτη τους Reznor.

Απολαμβάνοντας τη φήμη ενός από τους πλέον τολμηρούς και ρηξικέλευθους μουσικούς των 90s, ο Trent Reznor είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από τους Nine Inch Nails, εκ των ηγετών του industrial ήχου. Μέσα από σημαντικά albums όπως τα “Pretty Hate Machine” και “The Downward Spiral”, οι Nine Inch Nails έχτισαν μια σεβαστή βάση φανατικών οπαδών, ενώ η δημοτικότητα τους αυξήθηκε κατακόρυφα από τη διασκευή του Johnny Cash στο τραγούδι τους “Hurt”. Μετά το 2010 και το “Social Network”, ο Reznor άρχισε να καθιερώνεται και στη βιομηχανία του κινηματογράφου, μέσα από τη συνεργασία του με τον Atticus Ross, ο οποίος μέχρι τότε έκανε την παραγωγή σε albums των Nine Inch Nails. Οι δυο τους έχουν συνυπογράψει το soundtrack για γνωστά films όπως τα “The Girl with the Dragon Tattoo” (2011), “Gone Girl” (2014), “Watchmen” (2019) και “Mank” (2020).

Φωτογραφία/Πηγή: athensvoice.gr

Το ένα ρεκόρ μετά το άλλο συνεχίζει σταθερά να σπάει η Μπίλι Άιλις καθώς το τραγούδι της «Birds Of A Feather» αναδείχτηκε ως αυτό με τις περισσότερες ακροάσεις στο Spotify, παγκοσμίως, για το 2004.

Πρόκειται για ένα από τα δέκα συνολικά κομμάτια που περιλαμβάνει το νέο, τρίτο κατά σειρά, άλμπουμ της 23χρονης Αμερικανίδας τραγουδοποιού – ερμηνεύτριας που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Hit Me Hard And Soft» και το πιο τολμηρό της μέχρι τώρα καριέρας της, σύμφωνα με τους κριτικούς.Για μία ακόμη φορά τα καινούργια τραγούδια φέρουν την υπογραφή της ίδιας και του αδελφού της Finneas ο οποίος έχει κάνει και την παραγωγή του άλμπουμ.

Η Μπίλι Άιλις έχει ξεκινήσει, επίσης, από τον Σεπτέμβριο, και την παγκόσμια περιοδεία της. Έχει ήδη δώσει συναυλίες σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ και του Καναδά, τον Φεβρουάριο θα βρίσκεται στην Αυστραλία ενώ το ευρωπαϊκό κομμάτι της περιοδείας θα ξεκινήσει στις 23 Απριλίου από την Στοκχόλμη. Παρότι μέχρι τα τέλη Ιουλίου έχει προγραμματίσει να εμφανιστεί σε δεκάδες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, η Αθήνα, δυστυχώς, δεν είναι ανάμεσα σε αυτές.

Φωτογραφία/Πηγή: protothema.gr