Ο Παράδεισος δεν είναι μία ακόμη παράσταση. Είναι ένα σαρκαστικό μήνυμα εκκένωσης του πλανήτη. Μη δοκιμάσετε να βοηθήσετε άλλους. Σκεφτείτε μόνο τον εαυτό σας. Θα τα καταφέρετε.

Κοιτάξτε προς το μέλλον. Γιατί από εκεί έρχεται αυτή η παράσταση. «Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η πολυβραβευμένη Τριλογία για το Κλίμα του Αυστριακού συγγραφέα Thomas Köck, ένα κωμικοτραγικό, «έξω φρενών», ηλεκτρισμένο ρέκβιεμ, δεν μασάει τα λόγια της για τον πλανήτη που χάνεται». Η Κατερίνα Γιαννοπούλου φαντάζεται με τον Παράδεισο ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον, όπου τα απομεινάρια του Δυτικού πολιτισμού ξαναγράφουν την ιστορία του, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, από 29 Οκτωβρίου έως 7 Νοεμβρίου, και μας προτρέπει να γελάσουμε με την τραγωδία μας. Στήνοντας στο κέντρο της Μικρής Σκηνής ένα παράξενο θερμοκήπιο και έχοντας τα ηχοτοπία του Γιάννη Βεσλεμέ (Felizol) να ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα, ο Παράδεισος θυμίζει επεισόδιο μεταποκαλυπτικής δυστοπικής σειράς και, ταυτόχρονα, οργισμένη πολιτική φάρσα, ταξιδεύοντάς μας από τον Αμαζόνιο στην Αθήνα, από τον 19ο αιώνα στον 22ο και από την πίστη στον πολιτισμό στην παραδοχή των εγκλημάτων που έχουν γίνει στο όνομά του. 

Ένας νεαρός Γερμανός αρχιτέκτονας περιδιαβαίνει τον παράδεισο του Αμαζονίου ενώ παρακολουθεί την ανέγερση της ευρωπαϊκού στιλ Όπερας στη Μανάους της Βραζιλίας, χτισμένης με τα έσοδα από την υπερεκμετάλλευση καουτσούκ. Ένας γονατισμένος από την κρίση μηχανικός αυτοκινήτων από την Ελλάδα προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην ενώ οι ωκεανοί καταστρέφονται από τα πλαστικά. Λίγο πριν βυθιστούν όλοι και όλα, κάνει και πάλι την εμφάνισή της η Ιστορία, μαζί και τα θραύσματα μνήμης από έναν χαμένο παράδεισο, που στην αρχή κατακτήθηκε από την αποικιοκρατία και στη συνέχεια ξεριζώθηκε από την παγκόσμια αγορά. Είναι η ιστορία της εκμετάλλευσης της Φύσης. 

Η ορμητική γλώσσα του έργου, ίδια και αυτή με πλημμύρα, φέρνει σε κύματα πάνω στη σκηνή ενθύμια της ξέφρενης καπιταλιστικής κατανάλωσης, παρασέρνοντας με σατιρικό οίστρο την Ιστορία, το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. 

Εμπνευσμένη από την ορμητική «Τριλογία για το Κλίμα» ενός από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, του Αυστριακού Thomas Köck, πάνω στην περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη, η ανερχόμενη σκηνοθέτρια καταθέτει το χρονικό διάψευσης του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής. 

Ο 35χρονος συγγραφέας Thomas Köck, με καταγγελτική διάθεση για την κλιματική κρίση, την αποικιοκρατία και την άνοδο της Ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη, στο έργο του Τριλογία για το Κλίμα (Klimatrilogie, 2017: πλημμύρα στον παράδεισο, λιμοκτονία στον παράδεισο και παιχνίδι στον παράδεισο), υιοθετεί τη θέση ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια σύγχρονη εκδοχή της αποικιοκρατικής νοοτροπίας του 19ου αιώνα. Ο Παράδεισος αποτελεί μια νέα σύνθεση της Τριλογίας, διασκευασμένη από την Κατερίνα Γιαννοπούλου και τον δραματουργό Γρηγόρη Λιακόπουλο προκειμένου να συνδεθεί με την ελληνική πραγματικότητα. 

Πόσο κοντά βρισκόμαστε στη μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική καταστροφή; Και, κυρίως, πώς φτάσαμε έως εδώ; Ο ήλιος λάμπει σαράντα τοις εκατό θερμότερος, πλημμύρες έχουν καλύψει όλη την επιφάνεια της Γης, παρασέρνοντας τους λίγους επιζώντες που επιπλέουν ανάμεσα στα σκουπίδια, στις αναμνήσεις και στις προδομένες ελπίδες τους. Μια οργισμένη συμμορία από το μέλλον έρχεται ενώπιόν μας για να θρηνήσει τον χαμένο μας παράδεισο.

Συντελεστές

• Κείμενο: Thomas Köck
• Σκηνοθεσία: Κατερίνα Γιαννοπούλου
• Μετάφραση & Δραματουργία: Γρήγορης Λιακόπουλος
• Μουσική: Γιάννης Βεσλεμές
• Σκηνικά & Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
• Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
• Live Camera: Γιώργος Κυβερνήτης
• Βίντεο: Κωστής Χαραμουντάνης
• Επιμέλεια κομμώσεων: Κωνσταντίνος Κολλιούσης
• Επιστημονικοί Σύμβουλοι: Δρ. Χρήστος Βαρβαντάκης, Ευθύμης Θέου
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Χριστοδουλοπούλου
• Βοηθός Σκηνογράφου & Φωτισμών: Μαριέττα Παυλάκη
• Κατασκευή Σκηνικού: Θωμάς Μαριάς
• Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Σεραφείμ Ράδης, Βάσια Ατταριάν
• Ταυτόχρονος Υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
• Ερμηνεύουν: Γιώργος Κισσανδράκης, Γωγώ Παπαϊωάννου, Δήμητρα Παρασκελίδου, Μιχάλης Πητίδης, Βασίλης Σαφός, Μαρία Φιλίνη
• Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

ΠΑΡΑΛΛΗΛEΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ | ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τον συγγραφέα Thomas Köck. Στα αγγλικά με διερμηνεία στα ελληνικά

MASTERCLASS ΜΕ ΤΟΝ THOMAS KÖCK
ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ | 12:00-14:00 | ΣΤΕΓΗ | GALAXY STUDIO
Δραματουργίες καταστροφής για κατεστραμμένα μέλλοντα (ή φαντασμαγορίες μετα-επιστημονικής φαντασίας στην επικράτεια της κλιματικής αλλαγής και της ανόδου της Ακροδεξιάς). Με αφορμή την πρώτη παρουσίαση έργου του στην Ελλάδα, ο Thomas Köck, ο βραβευμένος θεατρικός συγγραφέας του Παραδείσου που ανεβαίνει στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, πραγματοποιεί το Σάββατο 30 Οκτωβρίου ένα masterclass δραματουργίας και συνομιλεί με τη σκηνοθέτρια Κατερίνα Γιαννοπούλου και τον δραματουργό Γρηγόρη Λιακόπουλο για τις δυνατότητες και τα όρια της θεατρικής γραφής και τη σχέση συγγραφέα και σκηνοθέτη: Πώς μπορεί να γράψει κάποιος για το θέατρο σήμερα, εν μέσω πανδημιών, ενδημιών, κλιματικής αλλαγής, σεναρίων περιβαλλοντικής καταστροφής του πλανήτη και ανόδου της Ακροδεξιάς; Εξακολουθεί να είναι το κείμενο το πιο σημαντικό στοιχείο μιας παράστασης ή μήπως όχι; Ποια είναι η απόσταση ανάμεσα στο γραπτό κείμενο και στο παραστατικό γεγονός, αλλά και ανάμεσα στη σκηνή και στην πραγματικότητα; Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε. Το masterclass θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Thomas Köck γεννήθηκε το 1986 στο Στάιερ της Αυστρίας και κοινωνικοποιήθηκε μέσω της μουσικής. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία, καθώς και δραματουργία στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου (UdK), ενώ συνεργάστηκε με την ομάδα theatercombinat στη Βιέννη. Υπήρξε συγγραφέας στο Εθνικό Θέατρο του Μάνχαϊμ, δούλεψε σε ένα ντοκιμαντέρ για την ανοικοδόμηση της Βηρυτού και σκηνοθέτησε τη μεξικανογερμανική συμπαραγωγή Algo paso (La ultima obra). Για τα θεατρικά του έργα, που έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες, έχει τιμηθεί με αρκετά βραβεία, μεταξύ αυτών με το βραβείο Kleist το 2016 και το Mülheimer Dramatikerpreis (Βραβείο Θεατρικού Συγγραφέα του Μύλχαϊμ) το 2018 και το 2019. Μαζί με άλλους συγγραφείς, είναι συνιδρυτής του blog nazisundgoldmund.net, το οποίο ασχολείται με την πολιτική στροφή προς τη Δεξιά σε όλη την Ευρώπη.
Το πρώτο μέρος της Τριλογίας έκανε πρεμιέρα στο Ruhrfestspiele Recklinghausen της Γερμανίας και απέφερε στον Köck το βραβείο Kleist ανερχόμενου θεατρικού συγγραφέα. 

Λίγα λόγια για την Κατερίνα Γιαννοπούλου

Η Κατερίνα Γιαννοπούλου γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα και είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών. Τον Σεπτέμβριο του 2021 σκηνοθέτησε την παράσταση Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια, βασισμένη στην ομότιτλη ταινία του Rainer Werner Fassbinder. Τον Μάρτιο του 2017 σκηνοθέτησε Το γελοίο σκότος του Wolfram Lotz στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Η παράσταση παρουσιάστηκε στη συνέχεια στο Φεστιβάλ Δημητρίων στη Θεσσαλονίκη και στο New Greek Wave στη Βρέμη της Γερμανίας. Έχει σκηνοθετήσει επίσης τις παραστάσεις: Η Πανούκλα του Γρηγόρη Λιακόπουλου, στη Θεματική Πλατφόρμα Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου (Μάρτιος 2016) και στην Μπιενάλε της Αθήνας· Holy Beat, βασισμένο στο «Ουρλιαχτό» του Allen Ginsberg, στο Bios (2016)· και Βόυτσεκ του Georg Büchner στο Bios (2014-15).
Το 2018 συμμετείχε στο International Forum του Theatertreffen στο Βερολίνο ως υπότροφη του Ινστιτούτου Γκαίτε. Το 2019 εργάστηκε στο Deutsches Schauspielhaus του Αμβούργου με τους σκηνοθέτες Christoph Marthaler και René Pollesch ως υπότροφη του Ινστιτούτου Γκαίτε.

Πληροφορίες παράστασης:

• Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107
• 29 Οκτωβρίου – 7 Νοεμβρίου 2021 | Μικρή Σκηνή 
• Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή | 21:00
• Διάρκεια παράστασης: 120 λεπτά
• Με αγγλικούς υπέρτιτλους:
• Παρασκευή 29, Σάββατο 30 & Κυριακή 31 Οκτωβρίου και Παρασκευή 5, Σάββατο 6 & Κυριακή 7 Νοεμβρίου

Ακολουθεί το τρέιλερ: 

photo: Πάνος Κέφαλος

Η Εθνική Λυρική Σκηνή τιμά τον Μίκη Θεοδωράκη με την παρουσίαση του εμβληματικού του έργου Άξιον Εστί σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, στις 29 και 31 Οκτωβρίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Η νέα εκτέλεση του έργου, με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, σε μουσική διεύθυνση Στάθη Σούλη, με σολίστ τους Γιώργο Νταλάρα και Δημήτρη Πλατανιά και με αφηγητή τον Γιώργο Γάλλο, αποτελεί την πρώτη εκδήλωση του τριετούς κύκλου Μίκης Θεοδωράκης μετά τον θάνατο του συνθέτη και πραγματοποιείται στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Η εκτέλεση του Άξιον Εστί από τις δυνάμεις της ΕΛΣ στο πλαίσιο του εορτασμού των διακοσίων ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης δεν μπορεί παρά να έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα. Το Άξιον Εστί θα είναι η πρώτη εκδήλωση του κύκλου Μίκης Θεοδωράκης μετά τον θάνατο του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη και είναι αυτονόητο ότι είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Καρπός της γόνιμης και εν πολλοίς ευφορικής περιόδου των αρχών της δεκαετίας του ’60, κατά την οποία το τραύμα του Εμφυλίου υποχωρούσε σταδιακά στο παρελθόν και νέες συλλογικότητες αναζητούσαν ενθουσιωδώς την πολιτιστική τους έκφραση, το έργο του Θεοδωράκη με τον πρωτοφανή προσδιορισμό «λαϊκό ορατόριο», βασισμένο στο ποιητικό έργο ζωής του Οδυσσέα Ελύτη, αποτέλεσε όχι μόνο ένα ορόσημο στη νεοελληνική μουσική και τη σταδιοδρομία του δημιουργού αλλά ταυτόχρονα και μια επαναστατική χειρονομία ώσμωσης ανάμεσα στο αισθητικό και το πολιτικό, τη διανόηση και τον λαό, την τέχνη και τη ζωή.

Γραμμένο μετά από παραίνεση του Ελύτη την περίοδο 1960-61 και σε συνέχεια της τολμηρής στροφής του Θεοδωράκη στη λαϊκή μουσική με τη μελοποίηση του Επιτάφιου του Γιάννη Ρίτσου, το Άξιον Εστί δισκογραφήθηκε και παρουσιάστηκε δημόσια μόλις το 1964 – χρονιά του διεθνούς φαινομένου του Ζορμπά και της εκλογής του συνθέτη ως βουλευτή της ΕΔΑ στη Β΄ Πειραιώς, περιφέρεια του δολοφονημένου Γρηγόρη Λαμπράκη. Η καθυστέρηση οφειλόταν στην αναζήτηση εκ μέρους του συνθέτη της εύθραυστης ισορροπίας που απαιτούσε η αποτολμούμενη σύνθεση του λαϊκότροπου υλικού με την ευρωπαϊκή παράδοση. Την ίδια περίοδο, εξάλλου, ο Θεοδωράκης επιδιδόταν στην προοδευτική και υπομονετική εργασία εξοικείωσης του ανειδίκευτου κοινού με τη συμφωνική αισθητική διά μέσου της δραστηριότητας της Μικρής Ορχήστρας Αθηνών, που ο ίδιος ίδρυσε το 1962.

Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε και αναδείχθηκε απροσδόκητα στο εμπορικότερο απ’ όλα τα έργα του. Η επιτυχία όφειλε, αδιαμφισβήτητα, πολλά στο καλλιτεχνικό και συμβολικό βάρος των συντελεστών της πρώτης εκτέλεσης: του ηθοποιού Θόδωρου Δημήτριεφ στο μέρος του βαρύτονου-ψάλτη, του Γρηγόρη Μπιθικώτση-λαϊκού τραγουδιστή και του Μάνου Κατράκη-αναγνώστη. Παράλληλα, η φόρμα του έργου, που διατηρεί τις αναλογίες και την υφολογική τριχοτόμηση του ποιήματος του Ελύτη ανατρέχοντας ταυτόχρονα στα δομικά πρότυπα τόσο των Παθών του Μπαχ όσο και της Ορθόδοξης Θείας Λειτουργίας, το κατατάσσει σε ένα αξιόλογο σώμα ευρωπαϊκών έργων των μέσων του 20ού αιώνα που συνδυάζουν τις νεοκλασικές και θρησκευτικές αναφορές με την επίκαιρη ιδεολογική διαπραγμάτευση, όπως το Ένα παιδί του καιρού μας του Τίππετ και το, εντελώς σύγχρονο, Πολεμικό Ρέκβιεμ του Μπρίττεν. Κιβωτός της «μνήμης του λαού», αλλά και έντεχνο αποτύπωμα μιας εποχής, το Άξιον Εστί παραμένει ένα έργο προκλητικό, ενεργό και ανοιχτό σε νέες, απρόσμενες ερμηνευτικές προσεγγίσεις.

Στη νέα εκτέλεση του έργου από την Εθνική Λυρική Σκηνή, τη μουσική διεύθυνση θα υπογράψει ένας από τους πιο ανερχόμενους αρχιμουσικούς της νεότερης γενιάς, ο Στάθης Σούλης. Το μέρος του λαϊκού τραγουδιστή θα ερμηνεύσει ο σπουδαίος Γιώργος Νταλάρας, η σχέση του οποίου με το έργο του Θεοδωράκη μετράει πέντε δεκαετίες, τον βαρύτονο-ψάλτη θα ερμηνεύσει ο κορυφαίος Έλληνας βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς, ενώ ο διακεκριμένος ηθοποιός Γιώργος Γάλλος θα κρατήσει τον ρόλο του αφηγητή. Συμμετέχει η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΛΣ.

Η συνεργασία του Γιώργου Νταλάρα με τον Μίκη Θεοδωράκη

Ο Γιώργος Νταλάρας γνώρισε τον Μίκη Θεοδωράκη στο ξεκίνημα της καριέρας του, στο Παρίσι το 1972, στη διάρκεια της δικτατορίας. Πρώτος καρπός της συνεργασίας τους ήταν τα 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, που κυκλοφόρησαν το 1974. Ακολούθησαν τα Κόκκινο τριαντάφυλλο και Εκείνος ήταν μόνος και στη συνέχεια το Ραντάρ (σε στίχους Κώστα Τριπολίτη) το 1981.
Παράλληλα πήρε μέρος σε όλες τις μεγάλες μεταπολιτευτικές συναυλίες σε στάδια ανά την Ελλάδα, αλλά και αργότερα στο εξωτερικό (Κούβα 1981, ευρωπαϊκή περιοδεία με τα «μετασυμφωνικά» έργα του Θεοδωράκη 1990). Το 1988 ερμήνευσε το Άξιον Εστί, υπό τη διεύθυνση του συνθέτη, στις δύο συναυλίες που δόθηκαν στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για την ενίσχυση της πρωτοβουλίας ανέγερσης του Μουσείου της Ακρόπολης. Η δεύτερη αυτή εκτέλεση του έργου κυκλοφορεί από τη Minos.
Το 1995 ο Γιώργος Νταλάρας τίμησε τα 70 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη με δύο συναυλίες με τη Metropole Orchestra στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Η ηχογράφηση της συναυλίας κυκλοφορεί από την EMI Classics. Το καλοκαίρι του 2001 ο Γιώργος Νταλάρας ερμήνευσε έργα του Μίκη Θεοδωράκη με τη Ρωσική Ορχήστρα Οσίποφ στους Δελφούς, στην επίσημη εκδήλωση για τα 50 χρόνια της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), που καλύφθηκε διεθνώς. Το 2002 συμμετείχε στην όπερα Λυσιστράτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Το 2005 ερμήνευσε λαϊκά τραγούδια και κλασικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Στις δύο συναυλίες-αφιέρωμα για τα 80 χρόνια του συνθέτη που δόθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ερμήνευσε το Άξιον Εστί σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη και για πρώτη φορά όλο τον κύκλο τραγουδιών Ρωμιοσύνη, με αφορμή την επέτειο των 15 χρόνων από τον θάνατο του ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Γιώργος Νταλάρας

Έλληνας τραγουδιστής, μουσικός, συνθέτης, γεννήθηκε στον Πειραιά. Από το 1968 συνδέθηκε με σημαντικές συνεργασίες: Κουγιουμτζής, Λοΐζος, Καλδάρας, Παπαδόπουλος, Ελευθερίου ήταν οι πρώτοι δημιουργοί που του εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους, αργότερα Θεοδωράκης, Χατζιδάκις κ.ά. Έχει πραγματοποιήσει διεθνείς συνεργασίες, ενδεικτικά αναφέρονται: Αλ ντι Μέολα, Πάκο ντε Λουθία, Στιγνκ, Ίαν Άντερσον, Γκόραν Μπρέγκοβιτς, Έμμα Σάπλιν, Ντούλτσε Πόντες, Έντυ Νάπολι. Από το 1981 ταξιδεύει παντού, έχοντας πραγματοποιήσει πάνω από χίλιες συναυλίες στους σπουδαιότερους συναυλιακούς χώρους, με συμφωνικές ορχήστρες παγκόσμιας φήμης και σπουδαίους μαέστρους. Το 1983 στο Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών 160.000 θεατές παρακολούθησαν τις δύο συναυλίες του, ενώ το 1994 ξεκίνησε η συνεργασία του με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η παράσταση «… και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως» σε σκηνοθεσία Κώστα Γαβρά ήταν μια ιστορική αναδρομή της ελληνικής μουσικής. Μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει πάνω από 80 προσωπικούς δίσκους και συμμετείχε σε περισσότερους από 110 ως μουσικός, τραγουδιστής, παραγωγός. Οι πωλήσεις δίσκων του υπερβαίνουν τα 15.000.000, ενώ έχει λάβει πολυάριθμες σημαντικές τιμητικές διακρίσεις.

Δημήτρης Πλατανιάς

Βαρύτονος, ένας από τους πιο διακεκριμένους της εποχής μας, έλαβε πτυχίο κιθάρας (τάξη Γιώργου Μαυρέα) και δίπλωμα μονωδίας (τάξη Μαρίας Μαρκέτου) στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας. Συνέχισε σπουδές όπερας στην Ιταλία με τη Μασάκο Τανάκα Πρόττι (υποτροφία «Αλεξάνδρα Τριάντη», 2000). Από το 2004 μελετάει με τον Άρη Χριστοφέλλη. Έχει συνεργαστεί με πολυάριθμες ελληνικές και ξένες ορχήστρες. Πρωτοεμφανίστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή ως Άλφιο (Καβαλλερία ρουστικάνα, 2004), ενώ έκτοτε έχει ερμηνεύσει πλήθος ρόλων, μεταξύ άλλων Μαρτσέλλο (Μποέμ), Φίγκαρο (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Άρχοντα (Ο Πρωτομάστορας), Ρενάτο (Ένας χορός μεταμφιεσμένων), Ριγολέττο, Αμονάσρο (Αΐντα), Ζερμόν (Τραβιάτα), Σκάρπια (Τόσκα), Ντι Λούνα (Ο τροβαδούρος), Τέλραμουντ (Λόενγκριν). Έχει εμφανιστεί σε σπουδαία θέατρα και φεστιβάλ παγκοσμίως όπως Θέατρο Ο Φοίνικας Βενετίας, Θέατρο Σάο Κάρλος Λισαβόνας, Κρατική Όπερα Μονάχου, Όπερα Φρανκφούρτης, Λα Μονναί Βρυξελλών, Φεστιβάλ Μπρέγκεντς και Ζάλτσμπουργκ, Βασιλική Όπερα Λονδίνου (Κόβεντ Γκάρντεν), Κρατική Όπερα Βαυαρίας, Όπερα Φλωρεντίας, Μέγαρο Τεχνών Βασίλισσα Σοφία (Βαλένθια) και Όπερα Στουτγάρδης.

Στάθης Σούλης

Από τους ανερχόμενους αρχιμουσικούς της γενιάς του, ξεκίνησε μουσική σε ηλικία τεσσάρων ετών και σπούδασε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (ειδίκευση: διεύθυνση ορχήστρας υπό τον Μίλτο Λογιάδη). Έχει συνεργαστεί με πολυάριθμα σύνολα και οργανισμούς: Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων, Ορχήστρα Ιονίου Πανεπιστημίου, Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής ΕΡΤ, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Επιπλέον, εμφανίστηκε ως μαέστρος συνόλων μουσικής δωματίου στο Διεθνές Συνέδριο ICMC / SMC (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση), ενώ συνεργάστηκε με τα σύνολα ARTéfacts ensemble – Ventus ensemble. Από το 2019 συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή, έχοντας διευθύνει τις παραγωγές Σιμόν Μποκκανέγκρα, Δον Κιχώτης, 7 θάνατοι της Μαρίας Κάλλας, καθώς και τις παραγωγές της Eναλλακτικής Σκηνής Ωραία μου κυρία και Into the Woods. 

Γιώργος Γάλλος

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1999). Στο θέατρο έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Ανατόλι Βασίλιεφ, Ντίμιτερ Γκότσεφ, Τομάζ Παντούρ, Λη Μπρούερ, Τσέζαρις Γκραουζίνις, Μαρία Λούρδες Ζακόμπ, Μαργκαρέτε Χόλλινγκσουορθ, Λυδία Κονιόρδου, Θοδωρή Γκόνη, Νίκο Καραθάνο, Σωτήρη Χατζάκη, Νίκο Κορνήλιο, Πέτρο Σεβαστίκογλου, Βασίλη Νικολαϊδη, Θωδ Εσπίριτου, Δημήτρη Μαυρίκιο, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, Δημήτρη Τάρλοου, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Γιάννη Χουβαρδά, Λευτέρη Βογιατζή, Ηρώ Χιώτη, Ιώ Βουλγαράκη, Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, Ρίμας Τούμινας (Θέατρο Βαχτάνγκοφ), Κατερίνα Ευαγγελάτου, Άρη Μπινιάρη και Δημήτρη Καραντζά. Το 2006 συμμετείχε ως ηθοποιός και σκηνοθέτησε (μαζί με τη Σταυρούλα Σιάμου) τον Μάκβεθ του Σαίξπηρ στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει στις ταινίες Ταξίδι στα αστέρια του Χρήστου Δήμα, Καρτ ποστάλ από το τέλος του κόσμου του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου, Muffin του Ντάνιελ Μπόλντα, Τετάρτη 04:45 του Αλέξη Αλεξίου, Ο εχθρός μου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Έχει εμφανιστεί στις τηλεοπτικές σειρές Αστέρας Ραχούλας και Άγριες μέλισσες. 

Πρόσθετες πληροφορίες:

• Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή 18.30) 
• Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ
• Στο πλαίσιο του τριετούς κύκλου Μίκης Θεοδωράκης
• Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης
• Μουσική διεύθυνση: Στάθης Σούλης
• Ερμηνεύουν: Γιώργος Νταλάρας, Δημήτρης Πλατανιάς 
• Αφηγητής: Γιώργος Γάλλος
• Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
• Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

Σαν σήμερα 28 Οκτωβρίου, το 1963 γεννήθηκε ο Ιταλός τραγουδιστής και συνθέτης Eros Ramazzotti, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του συνολικές πωλήσεις άνω των 60 εκατομμυρίων στη διάρκεια των 30 ετών της πορείας του στη δισκογραφία.

Ο Eros Walter Luciano Ramazzotti, έχει κυκλοφορήσει από το 1984 μέχρι σήμερα 11 στούντιο άλμπουμ, ένα EP, τρεις συλλογές, τρία live album, και 37 single.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ramazzotti έχει κάνει ντουέτα με πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως οι: Cher, Andrea Bocelli, Joe Cocker, Carlos Santana, Tina Turner, Anastacia, Luciano Pavarotti, και Laura Pausini.

Έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο καλύτερου Ιταλού τραγουδιστή και μία φορά το βραβείο καλύτερου Ποπ/Ροκ τραγουδιστή στα World Music Awards. Επίσης, έχει κερδίσει το βραβείο καλύτερου Ιταλού άνδρα καλλιτέχνη στα Μουσικά Βραβεία της Ιταλίας και το βραβείο Goldene Kamera για τον καλύτερο ξένο καλλιτέχνη.

Στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 28 Οκτωβρίου η ταινία «Νύχτα με τις Μάσκες 2». Η αναβίωση της θρυλικής «Νύχτας Με Τις Μάσκες» το 2018 από τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, σημείωσε τεράστια επιτυχία με εισπράξεις που ξεπέρασαν τα 250 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Η ταινία έγινε έτσι το πιο πετυχημένο κεφάλαιο στην σαραντάχρονη ιστορία της σειράς Halloween, που είχε γεννήσει το μυαλό του Τζον Κάρπεντερ. Φέτος, η εμβληματική ηρωίδα Τζέιμι Λι Κέρτις, επιστρέφει στο θρυλικό ρόλο που την ανέδειξε και ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν αναλαμβάνει ξανά τη σκηνοθεσία για τη συνέχεια του αναγεννημένου μύθου, που θα αιματοκυλίσει ξανά την οθόνη. 

Η ιστορία ενός μασκοφορεμένου δολοφόνου χωρίς ταυτότητα και χωρίς προφανή κίνητρα για φρικτούς φόνους με ένα μαχαίρι, που επιστρέφει στη γενέτειρά του για να συνεχίσει τις σφαγές που άρχισε σαν παιδί, είναι τόσο λιτή αλλά και τόσο εύστοχη, ώστε να αποκτάει από μόνη της αρχετυπικές διαστάσεις για τα δεδομένα των μύθων του τρόμου. Το «κακό», όπως υπογραμμίζει η μυθολογία του Τζον Κάρπεντερ, δεν βρίσκονταν μακριά μας αλλά είχε αναγεννηθεί ανάμεσά μας. 

Η ανάγκη του κοινού για επιστροφή σε διαχρονικές ιστορίες τρόμου, μάς φέρνει τη συνέχεια της ιστορίας του Μάικλ Μάγιερς, ενός ανθρώπου χωρίς ταυτότητα και πρόσωπο, ο οποίος επιστρέφει για να συνεχίσει το έργο της αέναης σφαγής.

Η «Νύχτα με τις Μάσκες» (1978), η πρώτη ταινία της σειράς slasher ταινιών τρόμου κάτω από το όνομα «Halloween» είχε μια αλληγορική διάσταση σχετικά με το «αναίτιο κακό» και γέννησε μια ολόκληρη μυθολογία τρόμου που γέμισε τις κινηματογραφικές αίθουσες με χιλιάδες απομιμήσεις στις επόμενες δεκαετίες. Όμως ο βασιλιάς του slasher, ο Μάικλ Μάγιερς επιστρέφει στο θρόνο του και αυτήν τη φορά είναι πολύ οργισμένος. 

Στην προηγούμενη ταινία, η ηρωίδα (Λόρι Στρόουντ) μαζί με την κόρη και την εγγονή της, παγίδεψαν το μασκοφόρο τέρας, και το εγκλώβισαν στο υπόγειο,  ωστόσο τα βαριά τραύματα που της προκάλεσε ο αιώνιος βασανιστής της, την έστειλαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Αλλά όταν ο Μάγιερς καταφέρνει να απελευθερωθεί από την παγίδα, το τελετουργικό λουτρό αίματος συνεχίζεται και όλη η γειτονιά, μαζί με αρκετούς επιζήσαντες του αιμοδιψούς σφαγέα, έχει ξεσηκωθεί ενάντια στο ασταμάτητο τέρας.

Οι τρεις γυναίκες αποφασίζουν να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους, σχηματίζοντας έναν άγρυπνο όχλο που θέλει να κυνηγήσει το τέρας που της έκλεψε τη νιότη και τη στοιχειώνει κάθε μέρα έκτοτε και να τον σκοτώσει μια για πάντα. 

Η σύνθετη ιστορία του ανεπίλυτου τραύματος και της γυναικείας ενδυνάμωσης προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού στους οπαδούς του Halloween, από την πρεμιέρα της ταινίας στο φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου Βενετίας.

Η ιστορία γράφεται ξανά με τρόπο ευρηματικό και ο «μετρ του αίματος» Τζον Κάρπεντερ δίνει ξανά τις ευλογίες του και τις μουσικές του ιδέες στο τραπέζι καθώς δίνει νέα πνοή στο κλασικό, ανατριχιαστικό μουσικό θέμα που παραμένει ένα από τα πιο διαχρονικά score στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γριν ήταν η φυσική επιλογή για να καθίσει ξανά στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Όπως δήλωσε ο παραγωγός της ταινίας: «Ξέραμε ότι ο Ντέιβιντ έκανε καταπληκτική δουλειά και μας χάρισε μια σπουδαία ταινία, αλλά η υποδοχή που επιφύλαξε το κοινό ήταν θαυμάσια. Ήταν τόσο ικανοποιητικό να βλέπεις όχι μόνο τους φανατικούς οπαδούς να ευχαριστιούνται, αλλά και ένα ευρύτερο κοινό να αγκαλιάζει με θέρμη την ταινία».

Η φετινή ταινία (Halloween Kills) όπως και η επόμενη που θα κλείσει την τριλογία (Halloween Ends) διαδραματίζεται σε μια μόνο νύχτα. Πλέον, η Λόρι (Τζέιμι Λι Κέρτις) δεν παλεύει μόνη της αλλά έχει και έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων στο πλευρό της- όλοι τους έχουν καταφέρει να επιζήσουν από τον παρανοϊκό φονιά. Όλοι οι χαρακτήρες της νέας ταινίας συνδέονται με τον Μάγιερς  και αυτό θα τους φέρει στο δρόμο του αληθινού κακού.

Οι δημιουργοί της ταινίας επένδυσαν στην πλούσια κληρονομιά της ταινίας. Η αναβίωση του πατρικού σπιτιού όπου έδρασε το 1978 ο Μάγιερς και η επιστροφή βασικών χαρακτήρων στο σενάριο κλείνουν το μάτι στην μυθολογία του Κάρπεντερ. Επιπλέον, η εκδικητική οργή που εξαπολύουν οι θαμώνες του τοπικού μπαρ και το ανθρωποκυνηγητό των εξαγριωμένων κατοίκων που είναι στο κατόπι του μασκοφόρου φονιά, κρύβει μια ευρηματική αμφισημία για τη φύση του κακού και για το «τέρας» που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του.  

Πρόσθετες πληροφορίες για την ταινία:

• Είδος: Τρόμου
• Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν
• Σενάριο: Σκοτ Τιμς & Ντάνι ΜακΜπράιντ & Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, βασισμένο σε χαρακτήρες που δημιούργησαν οι Τζον Κάρπεντερ και Ντέμπρα Χιλ
• Παραγωγή: Μάλεκ Ακάντ, Τζέισον Μπλουμ, Μπιλ Μπλοκ
• Executive Producers: Τζον Κάρπεντερ, Τζέιμι Λι Κέρτις, Ντάνι ΜακΜπράιντ, Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, Ράιαν Φράιμαν
• Πρωταγωνιστούν: Τζέιμι Λι Κέρτις, Τζούντι Γκριρ, Άντι Μάτιτσακ, Γουιλ Πάτον, Τόμας Μαν και Άντονι Μάικλ Χολ
• Διάρκεια: 106’

Ακολουθεί το τρέιλερ της ταινίας:

Διαθέσιμη προς το κοινό είναι η ιστοσελίδα του «Νέου Εξοικονομώ». Σε αυτήν μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να δουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που έχουν σχέση με το πρόγραμμα, μέσω του οποίου θα αναβαθμιστούν ενεργειακά έως και 50.000 κατοικίες, 38% περισσότερες συγκριτικά με τον προηγούμενο κύκλο.

Η σελίδα παρέχει το σύνολο των πληροφοριών του «Νέου Εξοικονομώ». Μεταξύ αυτών είναι οι εξής:

• Ποιοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο πρόγραμμα.
• Το ύψος της επιδότησης ανάλογα με τα κριτήρια που ισχύουν.
• Τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και τον σχεδιασμό για τη διαδικασία υποβολής των αιτήσεων.
• Το ενεργειακό πλαίσιο στο οποίο πρέπει να ανήκουν τα δυνητικά επωφελούμενα κτίρια, σύμφωνα με τον «Κανονισμό Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίων».
• Το είδος των επιλέξιμων παρεμβάσεων.
• Τα στάδια και τα κριτήρια για την αξιολόγηση των αιτήσεων.
• Τις προθεσμίες που σχετίζονται με το πρόγραμμα σε όλα τα στάδια υλοποίησης του.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας  «Το «Νέο Εξοικονομώ» έχει σημαντικές διαφορές σε σχέση με τα προηγούμενα προγράμματα ενεργειακής αναβάθμισης κτιρίων. Είναι πιο δίκαιο και πιο αποδοτικό, δεδομένου ότι καταργείται η χρονική ιεράρχηση των αιτήσεων και δημιουργείται λίστα επιλαχόντων, ενώ για πρώτη φορά θα υπάρχει ξεχωριστός προϋπολογισμός ύψους 100 εκατ. ευρώ για ευάλωτα νοικοκυριά. Ειδική μέριμνα θα ληφθεί για μονογονεϊκές οικογένειες, πολυτέκνους και νοικοκυριά με ΑμεΑ. Ως σημαντικότερο κριτήριο, ορίζεται η εκτιμώμενη ετήσια εξοικονόμηση ενέργειας βάσει του προτεινόμενου κόστους παρεμβάσεων.

Το πρόγραμμα θα χρηματοδοτηθεί από το Ταμείο Ανάκαμψης με 632 εκατ. ευρώ και μαζί με τη μόχλευση θα κινητοποιηθούν συνολικά πάνω από 1 δισ. ευρώ. Το «Νέο Εξοικονομώ» θα συμβάλλει σημαντικά στην επίτευξη του στόχου που έχει τεθεί στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) για τη συνολική ενεργειακή αναβάθμιση 600.000 κτιρίων έως το 2030».

Διαρκώς αυξάνονται οι μελέτες που έρχονται να υποστηρίξουν την υψηλή αποτελεσματικότητα του συνδυασμού διαφορετικών εμβολίων (mix’n’match) για τον SARSCoV-2. Οι Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γκίκας Μαγιορκίνης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ), παρουσιάζουν πρόσφατα δεδομένα σχετικά με αυτή την προσέγγιση.

Οι περισσότερες σχετικές μελέτες έχουν διεξαχθεί με πρώτο σχήμα το εμβόλιο της AstraZeneca. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε κάποιες χώρες διακόπηκε η χορήγησή του εμβολίου της AstraZeneca με αποτέλεσμα όσοι είχαν κάνει την πρώτη δόση με AstraZeneca να έπρεπε να ολοκληρώσουν τον εμβολιασμό τους με ετερόλογο mRNA εμβόλιο. Οι πρώτες μελέτες που υποστήριξαν την σχετική αποτελεσματικότητα των συνδυαστικών σχημάτων είχαν δείξει ότι η παραγωγή αντισωμάτων ήταν τουλάχιστον τόσο καλή ή και καλύτερη σε σύγκριση με άτομα που ολοκλήρωσαν τον εμβολιασμό με ένα σχήμα. Με την πάροδο του χρόνου έχουν συλλεχθεί πλέον δεδομένα για την κλινική αποτελεσματικότητα των συνδυασμών, δηλαδή για το ποσοστό προστασίας από σοβαρή νόσο.

Μία τέτοια κλινική μελέτη έρχεται από τη Σουηδία όπου περίπου 100.000 λήπτες πρώτης δόσης AstraZeneca ολοκλήρωσαν τον εμβολιασμό τους με μία δόση Moderna ή Pfizer. Η μελέτη βρίσκει ότι οι λήπτες του συνδυασμού των εμβολίων είχαν αρκετά υψηλότερη προστασία (68%) για συμπτωματική λοίμωξη από τον κορωνοϊό από τους λήπτες δύο δόσεων εμβολίου της AstraZeneca.

Παρόμοια αποτελέσματα έρχονται και από τη Δανία, όπου η αποτελεσματικότητα μίας δόσης Pfizer μετά από μία δόση AstraZeneca αγγίζει το 88%. Ακόμα μία ανάλυση από τη Γαλλία, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, έδειξε ότι οι λοιμώξεις σε άτομα που έλαβαν μία δόση AstraZeneca και μία δόση Pfizer ήταν μισές από αυτούς που έλαβαν δύο δόσεις Pfizer. Η υψηλότερη αυτή αποτελεσματικότητα μπορεί, ωστόσο, να οφείλεται και στο γεγονός ότι η δεύτερη δόση μετά από AstraZeneca κατά κόρον γινόταν σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από την πρώτη, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο αποτελεσματική επέκταση των β-κυττάρων μνήμης. Τα στοιχεία, ωστόσο, της μελέτης δείχνουν ότι η αρχική δόση με AstraZeneca δημιουργεί ισχυρότερη απόκριση από τα T-κύτταρα σε σύγκριση με το Pfizer, ενώ το Pfizer «χτίζει» ισχυρότερη απόκριση αντισωμάτων. Με αυτόν τον τρόπο οι συγγραφείς προτείνουν ότι τα δύο εμβόλια λειτουργούν συμπληρωματικά, δημιουργώντας πιο ολοκληρωμένη ανοσολογική απόκριση.

Το μεγάλο κέρδος από τη συνδυαστική χρήση των εμβολίων πιθανολογείται ότι θα είναι για τις ομάδες υψηλού κινδύνου και κυρίως για τις ομάδες των ανοσοκατεσταλμένων όπου η ανάπτυξη επαρκούς ανοσίας είναι μία πρόκληση. Καθώς τα δεδομένα θα συνεχίσουν να συλλέγονται, είναι σημαντικό να μελετηθούν τα πλεονεκτήματα από τις στρατηγικές συνδυασμού εμβολίων με σκοπό να βελτιωθεί η ανοσολογική απόκριση στις ομάδες υψηλού κινδύνου.

Κολοκύθες, κεράσματα και... φαντάσματα περιμένουν μέσα στο παλιό εργοστάσιο φωταερίου την παραμονή του Halloween. 

Τι γυρεύουν οι νυχτερίδες στο παλιό εργοστάσιο φωταερίου; Πώς βρέθηκαν οι κολοκύθες στους Παλαιούς Φούρνους; Φέτος έρχεται η πιο τρομακτική νυχτερινή εμπειρία στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων. Με έμπνευση το Halloween, η ομάδα του μουσείου διοργανώνει το Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021 «Μία Νύχτα στο Μουσείο», με δραστηριότητες και εκπλήξεις για οικογένειες με παιδιά 7-11 ετών. Από τις 17.00 έως τις 22.00, μικροί και μεγάλοι θα ζήσουν μία άκρως…spooky νύχτα μέσα στο βιομηχανικό μνημείο που έδωσε φως και ενέργεια στην πόλη της Αθήνας για περισσότερο από 130 χρόνια.

Οι παραβρισκόμενοι θα συμμετάσχουν σε ένα ξεχωριστό παιχνίδι μυστηρίου και γρίφων, το escape game Gas Mystery, που έρχεται σε μία… πιο Halloween εκδοχή για να προσφέρει μία απίθανη εμπειρία απόδρασης. Το παιχνίδι πραγματοποιείται με φυσικό σκηνικό ένα από τα πιο σύγχρονα κτίρια του εργοστασίου, το Νέο Υδαταέριο, και καλεί μικρούς και μεγάλους να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να φτιάξουν μία ειδική ομάδα επιστημόνων και να εκπληρώσουν μία σημαντική αποστολή: να σώσουν την Αθήνα από μία μεγάλη οικολογική καταστροφή. Ο χρόνος μετρά αντίστροφα...

Ακολουθεί «σκοτεινό» κυνήγι θησαυρού στα λιγότερο φωτισμένα κτίρια του εργοστασίου, με εργαλεία έναν χάρτη, έναν φακό, ταχύτητα, παρατηρητικότητα και πολλή φαντασία. Μικροί και μεγάλοι ανακαλύπτουν γρίφους και κρυμμένες πληροφορίες και «ξεκλειδώνουν» τα μυστικά του παλιού εργοστάσιου μέσα από το παιχνίδι και το μυστήριο.

Σειρά έχει το εργαστήριο εικαστικής δημιουργίας. Με έμπνευση τις ιστορίες τρόμου, τα παιδιά εκφράζονται δημιουργικά μέσα από κατασκευές, δίνουν ζωή και φως στις δικές τους κολοκύθες με ανακυκλώσιμα αλλά και τα πιο παράξενα υλικά. H βραδιά τελειώνει με μουσική και χορό. Τα παιδιά με τις οικογένειές τους φτιάχνουν παράξενους ήχους και τρομακτικά μουσικά μοτίβα με όλα τα μέρη του σώματός τους, συντονίζονται ρυθμικά, επικοινωνούν καλύτερα και ανακαλύπτουν το μαγικό κόσμο της μουσικής του σώματος.

Σαν σήμερα 27 Οκτωβρίου, το 2019 ο Lewis Capaldi βρισκόταν για πρώτη φορά στην κορυφή του US Singles Chart, με την κυκλοφορία του σινγκλ του «Someone You Loved».

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το τραγούδι είχε ήδη συμπληρώσει 23 εβδομάδες στον κατάλογο επιτυχιών των Ηνωμένων Πολιτειών, πριν να κατακτήσει τελικά την κορυφή του συγκεκριμένου chart.

Kυκλοφόρησε αρχικά σε ψηφιακή μορφή στις 8 Νοεμβρίου 2018 από τη δισκογραφική Vertigo Records και την Universal Music, ως το τρίτο σινγκλ από το δεύτερο extended play άλμπουμ του καλλιτέχνη, και βέβαια συμπεριλήφθηκε στο ντεμπούτο άλμπουμ του Capaldi, που κυκλοφόρησε το 2019 με τίτλο «Divinely Uninspired to a Hellish Extent».

Στα 62α Grammy Awards η επιτυχία του Lewis Capaldi κέρδισε μια υποψηφιότητα για το βραβείο «Song of the Year» ενώ κατάφερε τελικά να κατακτήσει το συγκεκριμένο βραβείο στα BRIT Awards το 2020.