O Robert J. Kulick γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης το 1950 και ήταν γνωστός παραγωγός μουσικής και κιθαρίστας. Ο «Bob» ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός του επίσης πρώην κιθαρίστα των Kiss, Bruce Kulick.

Ο Bob Kulick είχε περάσει από ακρόαση στα τέλη του 1972 για τη θέση του βασικού κιθαρίστα στο συγκρότημα των Kiss. Ο Gene Simmons, ο Paul Stanley και ο Peter Criss που ήταν τα αρχικά μέλη εντυπωσιάστηκαν πολύ από την απόδοσή του, ωστόσο για τη θέση του τέταρτου μέλους επιλέχθηκε ο Ace Frehley.

Συμμετείχε εντούτοις σε τέσσερα από τα άλμπουμ των Kiss («Alive II», «Unmasked», «Killers» και «Creatures of the Night»), καθώς επίσης και σε ένα από τα προσωπικά άλμπουμ του Paul Stanley.

«Είμαστε συντετριμμένοι. Στέλνουμε τα βαθύτατα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του, αυτές τις δύσκολες ώρες» έγραψαν οι Kiss στον επίσημο λογαριασμό του συγκροτήματος στο Twitter.

Την είδηση του θανάτου του ηλικίας 70 ετών κιθαρίστα ανακοίνωσε ο αδελφός του στο Twitter γράφοντας: «Με μεγάλη συγκίνηση σας ανακοινώνω την είδηση του θανάτου του αδελφού μου Bob Kulick. Η αγάπη του για τη μουσική και το μεγάλο του ταλέντο δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ. Παρακαλώ πολύ σεβαστείτε την ιδιωτικότητα της οικογένειας Kulick. Σίγουρα βρίσκεται μαζί με τους γονείς μας τώρα και παίζει κιθάρα όσο πιο δυνατά γίνεται».

Ο Bob Kulick είχε συνεργαστεί επίσης με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο Lou Reed, η Diana Ross, ο Michael Bolton και οι W.A.S.P, ενώ υπήρξε παραγωγός στη διασκευή των Motorhead για το σινγκλ «Whiplash» των Metallica που κέρδισε ένα βραβείο Γκράμι.

Το «Dance Monkey» έχει πια καταγραφεί ως ένα από τα δημοφιλέστερα σινγκλ της Αυστραλίας όλων των εποχών, όμως πρόσφατα κατάφερε να καταρρίψει και το ρεκόρ του ενός δισεκατομμυρίου σε προβολές στην πλατφόρμα του YouTube.

Η Toni Watson, όπως είναι το αληθινό όνομα της νεαρής Tones, κυκλοφόρησε στις 10 Μαΐου 2019 το ντεμπούτο της EP με τίτλο «The Kids Are Coming».

To «Dance Monkey» ξεχώρισε ως το δεύτερο σινγκλ μέσα από το EP και γνώρισε μεγάλη επιτυχία αφού κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή των chart σε περισσότερες από 30 χώρες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι κατάφερε να μείνει 19 εβδομάδες στην κορυφή του αυστραλιανού chart, ξεπερνώντας το ρεκόρ που κατείχε ο Ed Sheeran με την παγκόσμια επιτυχία του «Shape of You».

Η Tones and I καταφέρνει με αυτό τον τρόπο να ενταχθεί στο πολυπόθητο κλαμπ του ενός δισεκατομμυρίου στο YouTube, στο οποίο μέχρι σήμερα είχαν το προνόμιο να βρεθούν μόνο τρεις Αυστραλοί καλλιτέχνες, ο Gotye (με το «Somebody That I Used To Know»), η Sia (με περισσότερα από ένα βίντεο κλιπ της), και η Iggy Azalea (για τη συνεργασία της με την Ariana Grande).

Άλλα τραγούδια που έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν το ορόσημο του ενός δισεκατομμυρίου σε προβολές, είναι φυσικά το «Despacito» των Luis Fonsi & Daddy Yankee, το «Shape Of You» του Ed Sheeran και το «Hello» της Adele!

Όπως έχει ήδη ομολογήσει η Watson, χάρη στο ντεμπούτο σινγκλ της έχει καταφέρει σε λίγους μόνο μήνες να αλλάξει τα πάντα στη ζωή της και να μεταμορφωθεί από ένα κορίτσι που έπαιζε μουσική στους δρόμους του Byron Bay, σε έναν παγκοσμίου φήμης αστέρα της μουσικής βιομηχανίας.

Το «Dance Monkey» έγινε Νο. 1 επιτυχία σε όλο τον κόσμο, έσπασε κάθε ρεκόρ παραμονής στην κορυφή του ARIA Singles Chart, και τον περασμένο Φεβρουάριο κατάφερε να ενταχθεί στη λίστα του APRA AMCOS' 1 δισ. Streams.

Το πρώτο άλμπουμ της Tones αναμένεται να κυκλοφορήσει πάντως τον Αύγουστο, και όπως έχει ήδη γίνει γνωστό θα περιλαμβάνει μια συνεργασία με τον Αμερικανό συνθέτη και τραγουδιστή της ραπ, Macklemore.

Art on Lockdown - Τέχνη σε Lockdown.

Οι ΔΙΑΛΟΓΟΙ του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος συζήτησαν για το μέλλον των Τεχνών και τα νέα δεδομένα που αναδύονται εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας.

Προσωπικότητες συνυφασμένες με τον χώρο της Τέχνης στην Ελλάδα μιλούν για τους ιδιαίτερους καιρούς που διανύουμε.

Η συνεισφορά της Τέχνης καθ’ όλη τη διάρκεια του lockdown αποτέλεσαν ουσιαστικό στήριγμα απέναντι στις «δυστοπικές» καταστάσεις που βίωσε η ανθρωπότητα. Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα της πανδημίας COVID–19, οι ΔΙΑΛΟΓΟΙ του ΙΣΝ, που πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 27 Μαΐου στις 18:30 στο dialogues.snf.org, συνομίλησαν με ανθρώπους της Τέχνης, αναζητώντας απαντήσεις ώστε να μη βρεθεί η καλλιτεχνική κοινότητα σε «καραντίνα διαρκείας».

Στο 4ο live webcast συμμετείχε ο Φοίβος Δεληβοριάς, Τραγουδοποιός, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΔΕΜ (Ένωση Δικαιούχων Έργων Μουσικής), ο οποίος αναφερόμενος στο ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων δήλωσε: «Θεωρώ πως, μετά από 2 πολύ δύσκολα χρόνια, βρισκόμαστε στο τελευταίο κεφάλαιο του δράματος. Θέλω να ελπίζω πως αυτή τη στιγμή υπάρχει ευαισθησία για αυτό το τόσο σημαντικό θέμα και πολλοί συνάδελφοι έχουν κινηθεί πολύ ενωτικά. Όποιες προσπάθειες έχουν γίνει ώστε να βρεθούμε πάλι σε ρήξεις, είναι εκ των πραγμάτων απομονωμένες γιατί δεν ανήκουν πια στην πραγματικότητα».

Για την ανυπολόγιστη οικονομική ζημία που έχει υποστεί ο κλάδος των συναυλιών τους τελευταίους μήνες καθώς και για την πρόβλεψη της Πολιτείας μίλησαν ο Θωμάς Μαχαίρας, Καλλιτεχνικός Διευθυντής Release Athens και ο Γιάννης Παλτόγλου, Καλλιτεχνικός Διευθυντής Ejekt Festival. «Τα μέτρα πρέπει να είναι περισσότερα, πρέπει να είναι ουσιαστικότερα, μακροπρόθεσμα και αποφασιστικά. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι για εμάς, για όλους μας, καθίσταται φανερό ότι δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική επαναδραστηριοποίηση του επαγγέλματός μας με την ισχύ οποιουδήποτε περιοριστικού όρου. Οτιδήποτε άλλο είναι ημίμετρο και δε μας βοηθάει να επιστρέψουμε πραγματικά», σχολίασε ο Θωμάς Μαχαίρας. Σύμφωνα με τον Γιάννη Παλτόγλου: «Στον τομέα των συναυλιών η ζημιά είναι ανυπολόγιστη. Ήδη από τον Μάρτιο του 2020 έχουν απαγορευτεί οι συναυλίες και όπως φαίνεται τουλάχιστον για τον επόμενο χρόνο, πρακτικά τουλάχιστον, δε θα γίνονται συναυλίες. Αυτή τη στιγμή ξεκινάει το καλοκαίρι και η κεντρική πολιτεία δεν έχει δείξει να αντιλαμβάνεται την οικονομική σημασία που έχουν οι συναυλίες ως έσοδο για το κράτος».
 

Πάνω στο ίδιο θέμα, από την πλευρά του δικού τους κλάδου τοποθετήθηκαν ο Δημήτρης Λιγνάδης, Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής Εθνικού Θεάτρου και ο Νίκος Κολοβός, Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ. «Ο κλάδος μας, δυστυχώς, έχει τόσες ιδιαιτερότητες, ποικίλες σχέσεις εργασίας, αποδοχή κατάπτυστων όρων εργασίας προς χάριν της δόξας ή απλώς του καλλιτεχνικώς υπάρχει, απουσία τίτλων σπουδών και άδειας ασκήσεως επαγγέλματος σε διάφορες ειδικότητες ώστε παρά τα γενναία, ομολογουμένως γενναία μέτρα που πήρε η πολιτεία, δεν μπορεί να καλυφθεί όλο το φάσμα των ανθρώπων του πολιτισμού, μοιραία. Άρα τα μέτρα ναι με ικανοποιούν αλλά υπάρχουν ακόμη πράγματα για να γίνουν ώστε να επιλυθούν χρόνια προβλήματα στο χώρο μας», σχολίασε ο Δημήτρης Λιγνάδης. Όπως σημείωσε ο Νίκος Κολοβός: «Η ευθύνη, η πρόκληση και η τιμή είναι μεγάλη προκειμένου να αναφέρουμε, να καταγράψουμε και να αναδείξουμε τη δυνατότητά μας να μπορούμε να έχουμε πολιτισμό, να βοηθήσουμε όλους τους καλλιτέχνες οι οποίοι έχουν να δράσουν και έχουν να πουν σε αυτό το καλοκαίρι, σημειώνοντας μία ακόμη ιστορική επιτυχία, αυτή της παγκόσμιας πρώτης, της ενεργοποίησης του πολιτισμού εκεί που άλλες - και αρκετά πιο προηγμένες- χώρες ολιγωρούν ή καθυστερούν».

Για το πώς επηρεάζεται η καλλιτεχνική δημιουργία και έκφραση εν μέσω πανδημίας μίλησε η Μίλυ Πασχάλη, Καλλιτεχνική Διευθύντρια ΙΣΝ, απαντώντας σε ερώτηση των ΔΙΑΛΟΓΩΝ: «Η πανδημία θα αφήσει ένα χρόνιο αντίκτυπο στην οικονομία του πολιτισμού και δεν εννοώ μόνο στη διαβίωση καλλιτεχνών και πολιτιστικών οργανισμών. Ο τομέας αυτός καλείται να δημιουργήσει, καλείται να προστατεύσει και να διασφαλίσει τα δικαιώματα της ψηφιοποίησης του περιεχομένου και της ελευθερίας της έκφρασης. Οι καλλιτέχνες επαναπροσδιορίζουν το έργο τους και τη σχέση τους με το κοινό και ήδη τα δείγματα που έχουμε δει είναι εντυπωσιακά, είναι πολλά υποσχόμενα. Θα κλείσω με κάτι που έλεγε ο Μάο ‘’μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση’’». Σύμφωνα με την Άννα Φόνσου, Ηθοποιό και Πρόεδρο του Ιδρύματος «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ», η τέχνη πρέπει να ανθίζει και πάντα ανθίζει. «Μην ξεχνάμε ότι με τον πόλεμο γίνονταν οι ωραίες παραστάσεις, με τον πόλεμο η ζωγραφική, η ποίηση, όλες οι τέχνες, γιατί αισθανόμαστε ότι πρέπει να κάνουμε, μέσω της τέχνης, να ανθίσει και η οικονομία και όλα. Οπότε μέσα από την τέχνη θα σωθούμε».

Με δεδομένο το πλήγμα που έχει υποστεί ο τουρισμός διεθνώς εξαιτίας του κορωνοϊού, την Τετάρτη 10 Ιουνίου στις 18:30 οι ΔΙΑΛΟΓΟΙ του ΙΣΝ μιλούν για το νέο τοπίο στη βαριά βιομηχανία της Ελλάδας σε μία συζήτηση με θέμα «Σε αχαρτογράφητα νερά ο ελληνικός τουρισμός».

Επιχειρηματίες και εργαζόμενοι ακροβατούν μεταξύ οικονομίας και δημόσιας υγείας επιχειρώντας να διαχειριστούν άγνωστες παραμέτρους για την επανεκκίνηση του ελληνικού τουρισμού σε ένα αχαρτογράφητο δυστοπικό περιβάλλον.
 

Οι μέχρι στιγμής θετικές επιδόσεις της Ελλάδας στην αντιμετώπιση της κρίσης είναι ενθαρρυντικές, ωστόσο φέτος το στοίχημα του ελληνικού τουρισμού έχει περίπλοκες υγειονομικές, οικονομικές και διπλωματικές προεκτάσεις.
 

• Παρακολουθήστε ΕΔΩ το webcast των ΔΙΑΛΟΓΩΝ με θέμα “Art on Lockdown”.
• Τους ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ επιμελείται και συντονίζει η Άννα-Κύνθια Μπουσδούκου.
   

Δέκα άνθρωποι, συνυφασμένοι με τον χώρο της Τέχνης στην Ελλάδα, απαντούν στις ερωτήσεις των ΔΙΑΛΟΓΩΝ σχετικά με το μέλλον της μετά το σημείο μηδέν του lockdown.
 

Εισερχόμαστε σε μια περίοδο που η φυσική παρουσία μας (για παράδειγμα στην εργασία) γίνεται προαιρετική. Μπορούν να υπάρξουν τέχνες χωρίς φυσική παρουσία; Μπορούν να ανθίσουν οι τέχνες ή και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες χωρίς τη φυσική παρουσία του κοινού;

Κατερίνα Ευαγγελάτου, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου: Είναι έξω από τη φύση της τέχνης η μη ύπαρξη κοινού. Για μένα είναι αδιανόητο να υπάρχει τέχνη χωρίς τη φυσική παρουσία του κοινού μέσα στην αίθουσα απέναντι από τον ερμηνευτή, απέναντι από το έργο τέχνης και δίπλα από έναν άλλο θεατή, ακροατή που θα μοιραστεί μαζί του αυτή την εμπειρία που είναι μοναδική και κάνει τον άνθρωπο, άνθρωπο.

Λίντα Καπετανέα, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας: Ένα έργο τέχνης απευθύνεται στο κοινό πάντα και κουβαλά την ελπίδα μιας συνάντησης και ενός μοιράσματος. Δεν κάνουμε τέχνη για την τέχνη. Χωρίς το κοινό δεν υπάρχει τέχνη. Στις παραστατικές τέχνες χρειαζόμαστε τη φυσική παρουσία. Η στιγμή της παράστασης είναι μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Το έργο συνδημιουργείται και εξελίσσεται με το κοινό.

Νίκος Κολοβός, Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ: Η ταυτότητα του θεάτρου επιβάλλει την εκ του σύνεγγυς αλληλεπίδραση και εκεί βρίσκεται και η γοητεία της. Είναι αδύνατο να υπάρξει θέατρο χωρίς κοινό δι’ αυτοπρόσωπης παρουσίας. Στο τεχνικό προσωπικό δεν μπορεί να υπάρχει καμία τηλεργασία. Στο διοικητικό προσωπικό και στις διοικητικές λειτουργίες ναι έχουμε κάνει ένα άλμα αυτές τις μέρες του κορωνοϊού στο ζήτημα της τηλεπικοινωνίας - θα μας μείνει ως προίκα.

Μαρίλη Κωνσταντινοπούλου - Δήμητρα Νικολού, Συνιδρύτριες ARTWORKS: Αυτό που είναι σημαντικό κάθε φορά είναι να είναι επιλογή του καλλιτέχνη το πώς θα δείξει το έργο του γιατί αυτή η επιλογή από μόνη της αποτελεί κομμάτι του έργου. Θα πρέπει, λοιπόν, η προσαρμογή στον ψηφιακό κόσμο να μην είναι μια συνθήκη επιβεβλημένη και βίαιη γιατί τότε αυτό που θα αλλάξει τελικά είναι το πως προσλαμβάνει το κοινό συνολικά την τέχνη.

Δημήτρης Λιγνάδης, Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής Εθνικού Θεάτρου: Οι τέχνες και οι καλλιτέχνες έχουν στο DNA τους την εξέλιξη και την προσαρμογή, παρόλα αυτά χρειάζεται «τροφή» για ν' ανθοφορήσουν και η «τροφή» τους είναι φυσικά το ζωντανό κοινό.

Θωμάς Μαχαίρας, Καλλιτεχνικός Διευθυντής Release Athens: Για τους περισσότερους καλλιτέχνες η φυσική παρουσία του κοινού αποτελεί πηγή έμπνευσης και δύναμη δημιουργίας. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στη μουσική, τις συναυλίες, τα φεστιβάλ όπου με την απουσία του κόσμου χάνεται ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος της ουσίας και της δυναμικής τους.

Γιάννης Παλτόγλου, Καλλιτεχνικός Διευθυντής Ejekt Festival: Η φυσική παρουσία του κοινού είναι απαραίτητη σε ορισμένες μορφές τέχνης όπως οι συναυλίες, ο χορός, το θέατρο. Για άλλες μορφές τέχνης όπως η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, η γλυπτική, τα video art, οι online δημιουργίες, δεν είναι.

Μίλυ Πασχάλη, Καλλιτεχνική Διευθύντρια ΙΣΝ: Οι επαγγελματίες του πολιτισμού και καλλιτέχνες έδωσαν το θετικό παράδειγμα πρώτοι για το πώς μπορούν να δημιουργήσουν και να στηρίξουν την κοινωνία κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου. Έτσι, είδαμε να προσφέρεται δωρεάν ένα απίστευτα πλούσιο διαδικτυακό περιεχόμενο. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι τέχνες αυτή τη στιγμή προσαρμόζονται σε μια νέα κατάσταση και αυτή η κατάσταση δε θα είναι προσωρινή.

Άννα Φόνσου, Ηθοποιός – Πρόεδρος του Ιδρύματος «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ»: Θέατρο χωρίς κοινό; Αφού για το κοινό παίζουμε, τις αντιδράσεις του κοινού βλέπουμε. Και σε όλες οι τέχνες, αλλά στο θέατρο ειδικά, θέλουμε κοινό.

Ποιες οι άμεσες επιπτώσεις στη διοργάνωση της οποίας ηγείστε/την οποία εκπροσωπείτε τόσο σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού όσο και σε οικονομικό επίπεδο;

Κατερίνα Ευαγγελάτου: Οι επιπτώσεις είναι τραυματικές. Οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες που είχαμε εντάξει στον προγραμματισμό μας για φέτος, δυστυχώς, δε θα καταφέρουν να δείξουν τη δουλειά τους και αυτό είναι μια τεράστια απώλεια που προσπαθούμε να επανορθώσουμε.

Λίντα Καπετανέα: Το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας είναι ένα διεθνές φεστιβάλ, φιλοξενούμε καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο. Έτσι μόνο για φέτος θα χρειαστεί να λειτουργήσουμε αποκλειστικά σε ανοιχτούς χώρους ειδικά διαμορφωμένους για τα μέτρα ασφαλείας, γεγονός που αυξάνει το κόστος παραγωγής. Θα έχουμε σκηνές με λίγους θεατές λόγω των μέτρων και ίσως και κάποιες οδηγίες για την ερμηνεία των χορευτών επί σκηνής. Ελπίζω για το δεύτερο να βρεθεί μια άλλη λύση γιατί χωρίς ελευθερία κίνησης και επαφής δε γίνεται, δε γίνεται χορός.

Νίκος Κολοβός: Εκεί που δύο μάτια κοιτάζουμε μέσα από το θέατρο προς τα έξω, την ερημιά, είναι τα δικά μου, είναι πιθανόν και του security, διότι είμαστε άδειοι, μαθημένοι να συγκεντρώνουμε τα βλέμματα από έξω προς τα μέσα και τώρα συμβαίνει κάτι πρωτόγνωρο. Εκεί δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν υπάρχει καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, έδαφος για καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Διότι είναι αυτονόητο ότι σε εποχές ερημιάς οι άνθρωποι αυτοσυγκεντρώνονται και περισυλλέγουν όποια ευαισθησία μπορούν να αντλήσουν από μέσα τους προκειμένου αυτό να αποτελέσει την πρώτη ύλη της δημιουργίας. Αν με ρωτάτε για το οικονομικό επίπεδο, σαφώς οι καλλιτέχνες είναι εκείνοι οι οποίοι με ελάχιστα χρήματα - είναι άλλωστε και λιτοδίαιτοι εκ ταυτότητος - μπορούν να δημιουργήσουν υψηλή προστιθέμενη αξία.

Μαρίλη Κωνσταντινοπούλου - Δήμητρα Νικολού: Υπάρχει πολλή ευελιξία στην Αrtworks με αποτέλεσμα τόσο ο πυρήνας της ομάδας όσο και οι εξωτερικοί μας συνεργάτες να μπορούμε να εργαζόμαστε αποτελεσματικά από απόσταση. Η πανδημία μας βρήκε ήδη στη φάση που είχαμε ανακοινώσει τον 3ο κύκλο του προγράμματος υποστήριξης καλλιτεχνών ΙΣΝ, οπότε κατά τη διάρκεια του lockdown δεχόμασταν αιτήσεις μέσα από ειδικά διαμορφωμένη διαδικτυακή πλατφόρμα.

Δημήτρης Λιγνάδης: Οι επιπτώσεις είναι σαρωτικές. Οι ηθοποιοί ας πούμε δεν μπορούν να αγγιχτούν, οι αίθουσες δεν μπορούν να γεμίσουν, η τεχνική υποστήριξη των παραστάσεων θα απαιτήσει περισσή εφευρετικότητα - από τη στιγμή που και μέρος του προσωπικού μας ανήκει στις ευπαθείς ομάδες.

Θωμάς Μαχαίρας: Περισσότεροι από 20 άνθρωποι εργαζόμαστε νυχθημερόν θα έλεγα για παραπάνω από ένα χρόνο ώστε να στηθεί αυτό το μεγάλο φεστιβάλ και βλέπουμε τους κόπους μας να χάνονται. Ταυτόχρονα περίπου 300 άνθρωποι που θα εργάζονταν σε διάφορα πόστα ώστε να πραγματοποιηθεί το φεστιβάλ μένουν χωρίς εργασία και σε αυτούς δε συμπεριλαμβάνω καν το προσωπικό από περίπου 30 συνεργαζόμενες εταιρίες που θα βοηθούσαν στη συνολική πραγματοποίηση του φεστιβάλ.

Γιάννης Παλτόγλου: Στο Ejekt Festival απασχολείται ένας μεγάλος αριθμός επαγγελματιών είτε για μήνες είτε για μέρες. Οι καλλιτέχνες, οι security, οι υπάλληλοι των χορηγών, οι τεχνικοί, φέτος όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα μείνουν άνεργοι. Το Ejekt συγκεντρώνει 30 με 40 χιλιάδες επισκέπτες. Οι 10 χιλιάδες περίπου είναι από το εξωτερικό. Αυτό επίσης χάνεται. Για τους διοργανωτές η πανδημία είναι ένα πολύ σοβαρό χτύπημα, στα όρια της καταστροφής καθώς καλούμαστε να μείνουμε χωρίς αντικείμενο και έσοδα από το 2019 έως το 2021.

Μίλυ Πασχάλη: Χρειάστηκε να πάρουμε τη δύσκολη απόφαση να ακυρώσουμε το Summer Nostos Festival 2020 για την προστασία του κοινού, των καλλιτεχνών, των συνεργατών μας. Αυτό είναι ευνόητο ότι επηρέασε ένα σημαντικό αριθμό καλλιτεχνών και συνεργατών.

Άννα Φόνσου: Επειδή «Το Σπίτι του Ηθοποιού» είναι ιδιωτική πρωτοβουλία, έως τώρα δεν έχουμε βοηθηθεί, εκτός από το Υπουργείο Πολιτισμού που φέτος μας βοήθησε. Ε και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ας κοιτάξει και προς εμάς, παρακαλώ.

Μπορεί να ακμάσουν οι τέχνες εν μέσω πανδημίας; Είναι μια παραγωγική περίοδος αυτή για τους καλλιτέχνες; Πώς επηρεάζεται η δημιουργία από τις οικονομικές συνθήκες που βιώνουν πολλοί εργαζόμενοι στον πολιτισμό;

Κατερίνα Ευαγγελάτου: Θεωρώ το ερώτημα μη ερώτημα, από τη στιγμή που οι τέχνες αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε καραντίνα, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις τεράστιες ελλείψεις σε παγκόσμιο επίπεδο πολιτιστικής στρατηγικής (οι άνθρωποι εννοώ οι καλλιτέχνες).

Λίντα Καπετανέα: Οι τέχνες ακμάζουν, όταν ακμάζουν οι καλλιτέχνες. Για τους περισσότερους χορευτές η περίοδος που διανύουμε είναι μία περίοδος βαθιάς ανησυχίας για το παρόν και το μέλλον τους. Ήδη, όμως, με τις υπάρχουσες προ κορωνοϊού συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολο στην Ελλάδα να βιοποριστεί κάποιος ως καλλιτέχνης από την τέχνη του.

Νίκος Κολοβός: Θα επιμείνω να αντιδιαστείλω την οικονομική παράμετρο από την καλλιτεχνική δημιουργία. Ναι, αναμφισβήτητα, είμαστε σε θέση, σε εποχές περισυλλογής, να κεφαλοποιήσουμε όλη αυτή τη δραστηριότητα, όλη αυτή την ευαισθησία την οποία συγκεντρώνουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα μας εμπροσθοβαρώς λειτουργούσα και κατορθώνοντας να φέρει αποτελέσματα πολύ γρηγορότερα, με την έννοια του προλαμβάνειν και όχι ακολουθείν τις εξελίξεις, κατάφερε να κεφαλοποιήσει κάτι πάρα πολύ σημαντικό, την εθνική επιτυχία. Βάσει αυτού μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι και η καλλιτεχνική κεφαλαιοποίηση θα ακολουθήσει.

Μαρίλη Κωνσταντινοπούλου - Δήμητρα Νικολού: Οι καλλιτέχνες - και αυτό πρέπει να εμπεδωθεί - είναι επαγγελματίες οι οποίοι βιοπορίζονται από την τέχνη τους και είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να αφουγκράζονται όσα συμβαίνουν γύρω μας και να τα μετουσιώνουν δημιουργικά και παράλληλα εκείνοι που μπορούν να καταλάβουν τη βαρύτητα των πραγμάτων και να θέσουν καίρια ερωτήματα.

Δημήτρης Λιγνάδης: Για να φτάσει η έμπνευση να μετατραπεί σε ύλη χρειάζονται χρήματα. Και οι καλλιτέχνες είναι και αυτοί επαγγελματίες εργαζόμενοι, οικογενειάρχες, με επιθυμίες, με ανάγκες. Όταν αυτές δεν ικανοποιούνται επηρεάζεται όχι μόνο η διάθεση αλλά και η ψυχική υγεία, οι σχέσεις, η καθημερινότητα, επηρεάζονται τα πάντα, ακριβώς όπως συμβαίνει στους εργαζόμενους οποιουδήποτε κλάδου.

Θωμάς Μαχαίρας: Πολλοί καλλιτέχνες κατορθώνουν να αντλήσουν έμπνευση ακόμα και από τις δυσκολότερες και σκοτεινότερες περιόδους της προσωπικής ζωής τους αλλά και της ζωής μας γενικότερα. Ίσως κάποιοι να κάνουν το ίδιο και τώρα. Από την άλλη, οι οικονομικές συνθήκες παίζουν τεράστιο ρόλο παγκοσμίως πλέον και επηρεάζουν τις ζωές όλων των ανθρώπων που ασχολούνται συνολικά στο περιβάλλον των τεχνών.

Γιάννης Παλτόγλου: Ας ελπίσουμε ότι θα προκύψει κάτι θετικό από όλο αυτό που περνάμε. Κάποιες μορφές τέχνης όπως οι μεγάλες συναυλίες, οι μεγάλες παραστάσεις, η όπερα απαιτούν μεγάλα ποσά, άλλες όχι. Πάντως είναι δεδομένο ότι ταγμένοι καλλιτέχνες - με λίγες θετικές εξαιρέσεις- ζουν μόνιμα ζωές στέρησης.

Μίλυ Πασχάλη: Η πανδημία θα αφήσει ένα χρόνιο αντίκτυπο στην οικονομία του πολιτισμού και δεν εννοώ μόνο στη διαβίωση καλλιτεχνών και πολιτιστικών οργανισμών. Ο τομέας αυτός καλείται να δημιουργήσει, καλείται να προστατεύσει και να διασφαλίσει τα δικαιώματα της ψηφιοποίησης του περιεχομένου και της ελευθερίας της έκφρασης. Οι καλλιτέχνες επαναπροσδιορίζουν το έργο τους και τη σχέση τους με το κοινό και ήδη τα δείγματα που έχουμε δει είναι εντυπωσιακά, είναι πολλά υποσχόμενα. Θα κλείσω με κάτι που έλεγε ο Μάο «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση».

Άννα Φόνσου: Νομίζω ότι σε τέτοιες εποχές η τέχνη πρέπει να ανθίζει και ανθίζει. Μην ξεχνάμε ότι με τον πόλεμο γίνονταν οι ωραίες παραστάσεις, με τον πόλεμο η ζωγραφική, η ποίηση, όλες οι τέχνες, γιατί αισθανόμαστε ότι πρέπει να κάνουμε, μέσω της τέχνης, να ανθίσει και η οικονομία και όλα. Οπότε μέσα από την τέχνη θα σωθούμε.

Τι οικονομική ζημιά εκτιμάτε ότι έχει υποστεί ο κλάδος σας; Υπάρχει πρόβλεψη από την πολιτεία για την ενίσχυση του κλάδου σας; Σας ικανοποιεί;

Κατερίνα Ευαγγελάτου: Η χρόνια έλλειψη πολιτιστικής στρατηγικής σε συνδυασμό με τις κακές πρακτικές ετών φέρνουν τον καλλιτεχνικό κόσμο σε δεινή κατάσταση. Τα μέτρα που έχουν παρθεί καλό είναι να συνεχίσουν να διευρύνονται χρονικά και ποιοτικά. Όμως, εκτός από την οικονομική ζημία, πρέπει να σκεφτούμε πόσο καταστροφικό είναι για έναν καλλιτέχνη να μη μπορεί να εξασκηθεί στην τέχνη του.

Λίντα Καπετανέα: Δεν μπορώ να μιλήσω με αριθμούς αλλά το σίγουρο είναι πως όλες οι παραγωγές της επόμενης σεζόν βρίσκονται αυτή τη στιγμή στον αέρα. Υπήρξε η ανακοίνωση κάποιων μέτρων που τα θεωρώ έκτακτα και παροδικά. Οι παραγωγές δε βγαίνουν οικονομικά. Απαιτείται ένα σχέδιο που να καλύπτει την πορεία των εργαζομένων μέχρι την πλήρη έξοδο από την υγειονομική κρίση.

Νίκος Κολοβός: Η ευθύνη, η πρόκληση και η τιμή είναι μεγάλη προκειμένου να αναφέρουμε, να καταγράψουμε και να αναδείξουμε τη δυνατότητά μας να μπορούμε να έχουμε πολιτισμό, να βοηθήσουμε όλους τους καλλιτέχνες οι οποίοι έχουν να δράσουν και έχουν να πουν σε αυτό το καλοκαίρι, σημειώνοντας μία ακόμη ιστορική επιτυχία, αυτή της παγκόσμιας πρώτης, της ενεργοποίησης του πολιτισμού εκεί που άλλες - και αρκετά πιο προηγμένες- χώρες ολιγωρούν ή καθυστερούν.

Μαρίλη Κωνσταντινοπούλου - Δήμητρα Νικολού: Ίσως το πιο σημαντικό είναι να υπάρξει η βούληση και η πρόθεση για συνεργασία όλων των οργανισμών στον τομέα του πολιτισμού και φορέων - ιδιωτικών και δημοσίων φορέων - αλλά και των ίδιων των καλλιτεχνών έτσι ώστε να εντοπιστούν αυτά τα προβλήματα και όλοι μαζί με κοινή στόχευση να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε ο καθένας από τη μεριά του.

Δημήτρης Λιγνάδης: Μιλάμε για μια τάξη εκατομμυρίων ευρώ στο σύνολο του πολιτισμού. Ο κλάδος μας, δυστυχώς, έχει τόσες ιδιαιτερότητες, ποικίλες σχέσεις εργασίας, αποδοχή κατάπτυστων όρων εργασίας προς χάριν της δόξας ή απλώς του καλλιτεχνικώς υπάρχειν, απουσία τίτλων σπουδών και άδειας ασκήσεως επαγγέλματος σε διάφορες ειδικότητες ώστε παρά τα γενναία, ομολογουμένως γενναία μέτρα που πήρε η πολιτεία, δεν μπορεί να καλυφθεί όλο το φάσμα των ανθρώπων του πολιτισμού μοιραία. Άρα τα μέτρα ναι με ικανοποιούν αλλά υπάρχουν ακόμη πράγματα για να γίνουν ώστε να επιλυθούν χρόνια προβλήματα στο χώρο μας.

Θωμάς Μαχαίρας: Τα μέτρα πρέπει να είναι περισσότερα, πρέπει να είναι ουσιαστικότερα, μακροπρόθεσμα και αποφασιστικά. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι για εμάς, για όλους μας, καθίσταται φανερό ότι δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική επαναδραστηριοποίηση του επαγγέλματός μας με την ισχύ οποιουδήποτε περιοριστικού όρου. Οτιδήποτε άλλο είναι ημίμετρο και δε μας βοηθάει να επιστρέψουμε πραγματικά.

Γιάννης Παλτόγλου: Στον τομέα των συναυλιών η ζημιά είναι ανυπολόγιστη. Ήδη από τον Μάρτιο του 2020 έχουν απαγορευτεί οι συναυλίες και όπως φαίνεται τουλάχιστον για τον επόμενο χρόνο, πρακτικά τουλάχιστον, δε θα γίνονται συναυλίες. Για την εταιρεία μας από έναν τζίρο κάποιων εκατομμυρίων τα τελευταία χρόνια, φέτος θα πάμε κυριολεκτικά στο μηδέν. Τα ίδια ισχύουν και για όλους τους διοργανωτές συναυλιών ανεξαιρέτως. Αυτή τη στιγμή ξεκινάει το καλοκαίρι και η κεντρική πολιτεία δεν έχει δείξει να αντιλαμβάνεται την οικονομική σημασία που έχουν οι συναυλίες ως έσοδο για το κράτος

Άννα Φόνσου: Βέβαια έχει υποστεί μεγάλη ζημιά ο κλάδος μας, το θέατρο, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, όλα έχουν σταματήσει. Πιστεύω, όμως, ότι αν πάρουμε εμείς, οι καλλιτέχνες, στα χέρια μας την τέχνη μας, θα ξανανθίσει.

«Rain on Me» είναι ο τίτλος του σινγκλ που αποτέλεσε το αποτέλεσμα της συνεργασίας των Lady Gaga και Ariana Grande.

Τη σύνθεση υπογράφει η Gaga και η Grande, σε συνεργασία με τους Nija Charles, Rami Yacoub, Boys Noize και τον παραγωγό του «Chromatica» Michael Tucker γνωστού και ως BloodPop.

Κυκλοφόρησε στις 22 Μαΐου 2020 ως το δεύτερο σινγκλ από το επερχόμενο έκτο κατά σειρά στούντιο άλμπουμ της Gaga «Chromatica». Η διάσημη τραγουδίστρια ανακοίνωσε επίσημα την επερχόμενη κυκλοφορία στις 22 Απριλίου 2020 για πρώτη φορά, ενώ η Gaga μαζί με την Grande ανάρτησαν ταυτόχρονα το εξώφυλλο του σινγκλ στους λογαριασμούς τους στο Instagram και το Twitter μια εβδομάδα αργότερα.

Η σύνθεση περιλαμβάνει στοιχεία dance-pop, disco, house και electropop μουσικής, ενώ είναι εμφανής η επιρροή από τη χορευτική σκηνή της δεκαετίας του '90 και τη γαλλική ηλεκτρονική μουσική.

Το τραγούδι περιλαμβάνει samples από τη σύνθεση της Αμερικανής ερμηνεύτριας Gwen McCrae, «All This Love That I'm Giving» που γνώρισε επιτυχία στα μέσα της δεκαετίας του '70 και ερμήνευσε μεταξύ άλλων το «Always on My Mind» που αργότερα εκτόξευσε στα chart επιτυχιών ο σπουδαίος Elvis Presley και διασκεύασαν πολλοί άλλοι καλλιτέχνες.

Η Gaga περιγράφει μάλιστα το τραγούδι ως μια «γιορτή των δακρύων», καθώς το νόημα των στίχων έχει άμεση αναφορά στην προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλουμε όλοι καθημερινά, παρά τις δυσκολίες της ζωής.

Με την κυκλοφορία του, το «Rain on Me» έλαβε θετική ανταπόκριση από τους απανταχού μουσικοκριτικούς, με ιδιαίτερο έπαινο για τις φωνητικές δεξιότητες και των δύο ερμηνευτριών.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ξεπέρασε τις 10,2 εκατομμύρια ακροάσεις στο Spotify μόνο στη διάρκεια των πρώτων 24 ωρών από την κυκλοφορία του, κάνοντας τη θεαματικότερη είσοδο για το 2020 στην πλατφόρμα, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία κυριάρχησε στα download και streaming charts και κατέκτησε την κορυφή του UK Singles Chart.

Το βίντεο κλιπ του «Rain on Me» κυκλοφόρησε στις 22 Μαΐου 2020, υπό τη σκηνοθεσία του Robert Rodriguez, ο οποίος είναι γνωστός στη βιομηχανία του κινηματογράφου για μια σειρά εμπορικών επιτυχιών, μεταξύ των οποίων οι ταινίες: «Dusk Till Dawn», «Sin City: A Dame to Kill For», «Planet Terror», «Machete» και άλλες.

Στον 92,9 Kiss επιλέγουμε το «Rain on Me» των Lady Gaga & Ariana Grande και το απολαμβάνουμε δυνατά!

Την πρακτική του «Body Shaming» καυτηριάζει η Billie Eilish, μέσα από το νέο της σύντομο φιλμ. Το Body Shaming τείνει να εξελιχθεί σε μάστιγα στις σύγχρονες κοινωνίες, και αφορά την τάση μιας μερίδας ανθρώπων να κριτικάρουν τους άλλους ή ακόμη και τον εαυτό τους, με αποκλειστικό κριτήριο την εξωτερική εμφάνιση.

Η νεαρή ερμηνεύτρια και τραγουδοποιός, φαίνεται να γνωρίζει καλά το πρόβλημα, που αποτελεί μία από τις συνηθέστερες μορφές εκφοβισμού των εφήβων, είτε μέσω των προσωπικών επαφών, είτε μέσω των κοινωνικών δικτύων.

Η βραβευμένη με Γκράμι Billie απευθύνεται στους haters με ένα βίντεο που επιμελήθηκε η ίδια για τις ανάγκες της παγκόσμιας περιοδείας της «Where Do We Go?», που ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου 2020 από το Μαϊάμι της Φλόριντα και σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα ολοκληρωνόταν στις 7 Σεπτεμβρίου 2020 στην Ινδονησία, πριν η Eilish αναγκαστεί να αναβάλει όλες τις εμφανίσεις λόγω της πανδημίας του Covid-19.

Στο μικρής διάρκειας φιλμ «Not My Responsibility», η Billie Eilish ρωτάει τους θεατές: «Με ξέρετε; Πραγματικά με γνωρίζετε; Έχετε απόψεις για τις απόψεις μου, για τη μουσική μου, για τα ρούχα μου, για το σώμα μου; Μερικοί άνθρωποι μισούν αυτό που φοράω, κάποιοι το επαινούν, κάποιοι το χρησιμοποιούν για να κάνουν άλλους να ντραπούν, κάποιοι το χρησιμοποιούν για να κάνουν εμένα να ντραπώ, αλλά νιώθω ότι με παρακολουθείτε κάθε στιγμή».

Στο παρελθόν, είχε εκφράσει την άποψή της για το ζήτημα σε μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει, λέγοντας: «Κανείς δεν μπορεί να πει ότι είμαι αδύνατη, ή χοντρή, ή πώς είναι ακριβώς οι αναλογίες του σώματός μου. Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει γι' αυτό επειδή δεν το ξέρει».

Στο νέο βίντεο η Billie βγάζει το γιλέκο της, βυθίζεται στο νερό και λέει: «Θα θέλατε να είμαι μικρότερη; Πιο αδύναμη; Μαλακότερη; Ψηλότερη; Θα θέλατε να είμαι ήσυχη; Οι ώμοι μου σας προκαλούν; Μήπως το στήθος μου; Οι γλουτοί μου; Μήπως το σώμα με το οποίο γεννήθηκα δεν είναι αυτό που θα θέλατε; Αν και δεν έχετε δει ποτέ το σώμα μου, το κρίνετε και με κρίνετε γι' αυτό;».